პროგნოზი

განმეორების ალბათობა დიდწილად დამოკიდებულია ღრმა ვენების თრომბოზის ეტიოლოგიაზე: დიდი გარდამავალი რისკფაქტორები (მაგ. ტრავმა, ქირურგიული ჩარევა), მცირე გარდამავალი რისკფაქტორები (ხანგრძლივი ჰოსპიტალიზაცია ან ავადმყოფობა), დიდი პერსისტირებული რისკფაქტორები (მაგ. კიბო), ან რისკფაქტორები არ ვლინდება (არაპროვოცირებული). საწყისი თრომბის მოცულობა და მდებარეობა გავლენას ახდენს პოსტთრომბოზული სინდრომის, (რომელიც ყველაზე მნიშვნელოვან გართულებაა) განვითარების ალბათობაზე. ღრმა ვენების თრომბოზი იშვიათად ახდენს გავლენას პაციენტის საერთო პროგნოზზე; თანმხლები ავთვისებიანი მდგომარეობების და ისეთი სამედიცინო პრობლემების, როგორიცაა ღვიძლის ან თირკმელების ქრონიკული დაავადება, არსებობა ან არარსებობა რჩება პროგნოზის ძირითად განმსაზღვრელ ფაქტორად ღრმა ვენების თრომბოზის მქონე პაციენტებში. კიბოს შემთხვევაში უფრო დაბალია გადარჩენის შანსი, სხვა პაციენტებთან შედარებით. თუ ონკოლოგიური პაციენტს ამავდროულად აქვს ღრმა ვენების თრომბოზი, სიცოცხლის სავარაუდო ხანგრძლივობა უფრო დაბალია, ვიდრე ვენური თრომბოემბოლიის გარეშე (ეს უფრო ხშირად დაკავშირებულია მძიმე ავთვისებიან მდგომარეობასთან, ვიდრე თავად ღრმა ვენების თრომბოზთან). თუ პაციენტის სიკვდილი გამოწვეული ღრმა ვენების თრომბოზით, ეს ჩვეულებრივ უკავშირდება პულმონურ ემბოლიას ან ძლიერ სისხლდენას, როგორც ანტიკოაგულაციური მკურნალობის გართულებას.

სისტემური მიმოხილვის მიხედვით, ანტიკოაგულანტებით პირველადი მკურნალობის 3 თვის განმავლობაში, VTE ფატალური რეციდივის მაჩვენებელი იყო 0.4%, 11.3%-იან ლეტალობის მაჩვენებელით. ფატალური სისხლდენების მაჩვენებელი იყო 0.2%, 11.3%-იანი ლეტალობის მაჩვენებელით. ანტიკოაგულაციის შემდეგ, ფატალური განმეორებითი VTE-ს მაჩვენებელი იყო 0.3% 100 პაციენტ-წელზე შემთხვევის ლეტალობის მაჩვენებელი 3.6%[174]

საზოგადოებრივ კოჰორტული კვლევებით, მწვავე განმეორებითი DVT-ს ინციდენტობა 60 დღის განმავლობაში მაღალია - 25%-დან 30%-მდე. ამის მიზეზები არ არის დადგენილი, თუმცა შესაძლებელია გარკვეული წილი ანტიკოაგულანტებით სუბთერაპიულ მკურნალობას ან პაციენტის მიერ თერაპიაზე ცუდად დაქვემდებარებაზე მოდიოდეს.[175][176]

პროსპექტულ კოჰორტულ კვლევაში ჩართული მწვავე DVT-ს ან PE-ს მქონე პაციენტებიდან მხოლოდ 5% განუვითარდათ განმეორებითი VTE, ანტიკოაგულანტებით მკურნალობის დაწყებიდან 6 თვის განმავლობაში; თუმცა 30%-ს განმეორებითი VTE განუვითარდა პირველადი მოვლენიდან 6 თვიდან 5 წლის განმავლობაში, თუ ანტიკოაგულანტები შეწყვეტილია.[177][178]

განმეორებითი დაავადების მაჩვენებელი ვარფარინით მკურნალობის განმავლობაში არ იზრდება თრომბოფილური, ერთი ან ორი, დეფექტის არსებობის შემთხვევაში, იმ პაციენტებთან შედარებით, ვისაც ასეთი დეფექტი არ აქვთ.[179]

ანტიკოაგულაციით გამოწვეული ძლიერი, სიცოცხლისათვის საშიში სისხლდენის ინციდენტობა დაბალია. ზუსტი რისკი ვარირებს ანტიკოაგულანტის ტიპისა და პაციენტის მახასიათებლების მიხედვით.

რეციდივები

ვენური თრომბოემბოლიის ნებისმიერ შემთხვევაში კონსენსუს-გაიდლაინების მიხედვით, რეკომენდებულია პერორული ანტიკოაგულანტის 3-თვიანი კურსი, გარდა უკუჩვენებისა (მაგ. სისხლდენა). შესაძლებელია შეფასების საფუძველზე თერაპიის გაგრძელება 3 თვის შემდეგაც.[180] თუ ღრმა ვენების თრომბოზი განვითარდა ძლიერი ან სუსტი გარდამავალი მაპროვოცირებელი ფაქტორის ფონზე, ჩვეულებრივ შესაძლებელია ანტიკოაგულანტის მოხსნა სულ მცირე 3 თვის შემდეგ. არაპროვოცირებული ან იდიოპათიური თრომბოზის მკურნალობის დანიშვნა განუსაზღვრელი ვადით განიხილება.[181] კიბოს შემთხვევაში გრძელდება ანტიკოაგულაცია მანამდე, სანამ მიმდინარეობს თერაპია და კიბო აქტიურია. სისხლდენის რისკი დაბალი-საშუალოა და ძლიერი სისხლდენის ეპიზოდები არ ფიქსირდება.[14] რეგულარული გადაფასება აუცილებელია კიბოთი დაავადებულ პაციენტებში, რადგან ღრმა ვენების თრომბოზი და სისხლდენის რისკები რეგულარულად იცვლება ფარმაკოთერაპიულ, ქირურგიულ და სხივურ თერაპიებში ცვლილებების გათვალისწინებით.[15][137]​​

მრავალი კვლევის დრს ცდილობდნენ პაციენტების ჯგუფების გამოყოფას, რომელთაც ჰქონდათ არაპროვოცირებული თრომბოემბოლია, მაგრამ არ იქნებოდა საჭირო მუდმივი პერორალური ანტიკოაგულაცია. არსებობს მყარი მტკიცებულება, რომ რეციდივის რისკი უფრო მაღალია პაციენტებში, რომელთა: სქესი-მამრობითია; დიაგნოზი-ფილტვის ემბოლია ან პროქსიმული ღრმა ვენების თრომბოზი (და არა წვივის თრომბი); ექოსკოპიური კვლევით ვლინდება ნარჩენი თრომბის ნიშნები; აქვთ D-დიმერის მაღალი დონე 3-6 თვიანი პერორალური ანტიგულაციის შემდეგ, ღრმა ვენების თრომბოზი არაპროვოცირებულია.[14][130] შექმნილია რისკის შეფასების რამდენიმე მოდელი, მათ შორის DASH ქულათა სისტემა, ვენის პროგნოზული მოდელი და 'Men Continue და HER-DOO2' მოდელი.[159] ეს უკანასკნელი გამოყოფს ქალთა ქვეჯგუფს, რომელთაც განმეორებითი ემბოლიის რისკი დაბალი აქვთ თავდაპირველი არაპროვოცირებული მოვლენის შემდეგ. გამოქვეყნებულია მოდელის პროსპექტული ვალიდაციის კვლევა.[160]

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას