მონიტორინგი
ინტრავენური ჰეპარინით მკურნალობის შემთხვევაში, აქტივირებული პარციალური თრომბოპლასტინის დრო ან კალიბრირებული ანტი-Xa-ს აქტივობა იზომება:
ჰეპარინის დაწყებამდე, ბაზისური მაჩვენებლის განსაზღვრის მიზნით
ინფუზიის დაწყებიდან 6 საათის შემდეგ
თითოეული დოზის დაკორექტირებიდან 6 საათის შემდეგ
სულ მცირე დღეში ერთხელ მანამ, სანამ სტაბილურად მიიღწევა თერაპიული ფარგლები (განისაზღვრება, როგორც 3 თანმიმდევრული გაზომვის დროს, დოზის ცვლილების გარეშე, თერაპიული ფარგლების დაფიქსირება)
აქტივირებული პარციალური თრომბოპლასტინის დროის სამიზნე მაჩვენებელი დამოკიდებულია ადგილობრივი ლაბორატორიის სტანდარტზე, რომელიც უნდა შეესაბამებოდეს ჰეპარინის დონეს 0.4 ერთ/მლ-დან 0.8 ერთ/მლ-მდე ზღვარში. კალიბრირებული ანტი-Xa-ს აქტივობა წარმოადგენს თრომბოპლასტინის დროის ალტერნატივას. თრომბოციტების რაოდენობა უნდა განისაზღვროს ბაზისურად, შემდეგ მე-3 და მე-5 დღეზე, ჰეპარინით ინდუცირებული თრომბოციტოპენიის გამოსარიცხად. სისხლის საერთო ანალიზი შეიძლება გაკეთდეს სისხლდენის ადრეული ნიშნების შესაფასებლად, როგორიცაა ჰემატოკრიტის/ჰემოგლობინის დაქვეითება.
თუ პაციენტი მკურნალობდა დაბალმოლეკულური ჰეპარინით ან ფონდაპარინუქსით, უმეტესად საჭირო არ არის თერაპიული მონიტორინგი. პაციენტის წონის ცვლილების გამო შეიძლება საჭირო იყოს დოზის მორგება. თირკმლის ფუნქციის ინდექსები, როგორიცაა შრატში კრეატინინი და შარდოვანა, უნდა შემოწმდეს, რათა დაბალმოლეკულური ჰეპარინისა და ფონდაპარინუქსის მართებულობა განისაზღვროს თავდაპირველად და მიმდინარეობისას. თირკმლის უკმარისობის დროს საჭიროა აღნიშნული აგენტების მოხსნა ან დოზის ცვლილება.
ვარფარინით მკურნალობის განმავლობაში საჭიროა საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების (INR) ხშირი მონიტორინგი. როდესაც ეს შესაძლებელია, უმჯობესია რომ ეს კეთდებოდეს ექსპერტების ან სპეციალიზირებული კლინიკების სპეციალისტების მიერ. ანტიკოაგულანტებით მკურნალობას, მიუხედავად იმისა, რომ თერაპია მიმართულია გადარჩენისკენ, ახასიათებს სისხლდენის მაღალი რისკი. სისტემური მიდგომა შეამცირებს არასასურველი მოვლენების ალბათობას.[195] პაციენტს თავად შეუძლია INR-ის მონიტორინგი, უშუალოდ პაციენტის მოვლის გარემოში პორტატული აპარატის გამოყენებით.[196]
ვარფარინის საწყისი დოზა და ტიტრაცია უფრო ეფექტურია და გამოსავალი უკეთსია, თუ გამოიყენებულია მიახლოებითი ფორმულა, და არა - ფიქსირებული დოზის ალგორითმი.[152][153]
რივაროქსაბანი, აპიქსაბანი, ედოქსაბანი და დაბიგატრანი არ საჭიროებს ანტიკოაგულაციური მოქმედების ლაბორატორიულ მონიტორინგს. რეკომენდებულია, ყურადღება მიექცეს კლინიკური ჩვენების მიხედვით აღებულ თირკმელების ან ღვიძლის ფუნქციური სინჯებში რაიმე სახის ცვლილებას (მაგ. საწყის სინჯებს და შემდეგ კლინიკური ჩვენების დროს არებულ სინჯებს შორის განსხვავებას). პირდაპირი პერორული ანტიკოაგულანტების მიღებისას ასევე საჭიროა გაკონტროლდეს თანმხლები მედიკამენტების ნებისმიერი ცვლილება (დამატება ან შეწყვეტა), რადგან ამან შეიძლება მოითხოვოს დოზის კორექცია ან მიმდინარე აგენტის შეწყვეტა სხვა აგენტის ან არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტის დაწყება.
ფილტვის ემბოლიის მქონე პაციენტებში საჭიროა რეგულარული კლინიკური შეფასება, რათა განისაზღვროს ქრონიკული თრომბოემბოლიური პულმონური ჰიპორტენზიის არსებობა (ფილტვის ემბოლიის ფონზე), რაც გვხვდება პაციენტთა 4%-ში.[197]
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას