მკურნალობის ალგორითმი
მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება
არასტეროიდული ანთების საწინააღდეგო მედიკამენტები
პოდაგრას გამწვავების მქონე პაციენტებში რეკომენდებული პირველი რიგის მკურნალობის ვარიანტებია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო მედიკამენტები, კორტიკოსტეროიდები ან კოლხიცინი.[53][81][82] მკურანლობის ვარიანტებს შორის არჩევანი უნდა დაეყრდნოს პაციენტის სურვილს, პოტენციურ რისკებს და უკუჩვენებებს (მაგ. თირკმელების ფუნქციის დარღვევა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების შემთხვევაში).[53][81]
არასტეროიდური ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები აჩერებს ანთებით კასკადს, დროულად დაწყების შემთხვევაში. ასევე გამოიყენება პოდაგრის შეტევების სუპრესიის მიზნით, ურატის შემამცირებელი პრეპარატების შემანარჩუნებელი თერაპიის დაწყებისას.[81]
ხშირად იყენებენ ინდომეტაცინს, თუმცა არ არსებობს მტკიცებულებები, რომ მისი გამოყენება უფრო ეფექტური იყოს, ვიდრე არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებისა.[84]
Cochrane-ის ერთმა მიმოხილვამ ზომიერი მტკიცებულებით აღნიშნა, რომ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს და ციკლო-ოქსიგენაზა-2 (COX-2) სელექციური ინჰიბიტორებს, მსგავსი ეფექტურობა აქვთ ტკივილის, შეშუპების, მკურნალობის წარმატებისა და ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებაში პოდაგრის მქონე პაციენტებში.[85]
[ 
]
მიმოხილვამ ვერ გამოავლინა განსხვავება ჯგუფებს შორის ფუნქციის მიხედვით, თუმცა ეს შედეგი დაფუძნებული იყო დაბალი სიზუსტის მტკიცებულებებზე. გვერდითი მოვლენების გამო (ძირითადად კუჭ-ნაწლავის მხრივ) მოხსნის მაღალი სიხშირე დაფიქსირდა არასელექციური არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებში.[85]
[ ]
დამატებითი სისტემური მიმოხილვის შედეგად დადგინდა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ COX-2 ინჰიბიტორები თანაბრად ეფექტურია, როგორც არასელექციური არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები ტკივილის შესამსუბუქებლად პაციენტებში პოდაგრით, COX-2 ინჰიბიტორები შეიძლება უფრო სასარგებლო იყოს მთლიანობაში.[86]
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების არჩევანი უნდა განისაზღვრებოდეს პაციენტის სურვილის გათვალისწინებით.[81]
გასტროენტეროლოგიური ტრაქტის გართულებების მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში პარალელურად უნდა დაინიშნოს პროტონის ტუმბოს ინჰიბიტორი ან მიზოპროსტოლი.
პროტონის-ტუმბოს ინჰიბიტორები უნდა იყოს გათვალისწინებული ყველა პაციენტისთვის, რომლებიც იღებენ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს.[53]
COX-2 ინჰიბიტორები შეიძლება იყოს უფრო უსაფრთხო ვიდრე ტრადიციული არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები პაციენტებში კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის ან თანმხლები დაავადებების ანამნეზით.
მკურნალობის კურსი, როგორც წესი, 7-14 დღეა. თუმცა, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიღება უნდა მოხდეს უმოკლეს დროში, ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით.
პირველადი პარამეტრები
ნაპროქსენი: 500 მგ პერორალურად ორჯერ დღეში
ან
იბუპროფენი: 400-800 მგ პერორალურად სამიდან ოთხჯერ დღეში
ან
დიკლოფენაკის კალიუმის მარილი: 50 მგ პერორალურად (მყისიერი გამოთავისუფლებით) სამჯერ დღეში
ან
მელოქსიკამი: 7.5-დან 15 მგ-მდე პერორალურად დღეში ერთხელ
ან
ინდომეტაცინი: 25-50 მგ პერორალურად სამჯერ დღეში
ან
ცელეკოქსიბი: 100-200 მგ პერორალურად ორჯერ დღეში
კორტიკოსტეროიდი
პოდაგრას გამწვავების დროს რეკომენდებული პირველი რიგის მკურნალობის ვარიანტებია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო მედიკამენტები, კორტიკოსტეროიდები ან კოლხიცინი.[53][81][82]
მკურანლობის ვარიანტებს შორის არჩევანი უნდა დაეყრდნოს პაციენტის სურვილს, პოტენციურ რისკებს და უკუჩვენებებს (მაგ. თირკმელების ფუნქციის დარღვევა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების შემთხვევაში).[81]
კორტიკოსტეროიდების გამოყენება შესაძლებელია სახსარსშიდა ინექციის გზით (მონოარტიკულური მწვავე პოდაგრა) ან პარენტერულად, ოლიგო ან პოლიარტიკულური მწვავე პოდაგრას შემთხვევებში.[81] პარენტერული დოზა დამოკიდებულია სიმძიმეზე; პერორუ; დოზაზე გადადით 1-2 დღის შემდეგ. მოხსენით პერორული დოზა თანდათან.
დიდ ბრიტანეთში კორტიკოსტეროიდების სახსარშიდა ან ინტრამუსკულარული ინექციების დანიშნულების გარეშე გამოყენება განიხილება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები და კოლხიცინი უკუნაჩვენებია.[53]
მწვავე პოდაგრას დროს კორტიკოსტეროიდები სავარაუდოდ უფრო ეფექტურია, ვიდრე კოლხიცინი, თუმცა ამ ორი მედიკამენტის პირდაპირი შესადარებელი კვლევები არ ჩატარებულა.[87]
კორტიკოსტეროიდების გამოყენება დაკავშირებულია პოტენციურად მძიმე არასასურველ მოვლენებთან.
Cochrane-ის ერთ-ერთ მიმოხილვაში მოხსენებული იყო საშუალო დონის მტკიცებულება იმისა, რომ კორტიკოსტეროიდებს ჰქონდათ მსგავსი ეფექტურობა ტკივილის, ანთების, ფუნქციის და მკურნალობის წარმატებისთვის, პოდაგრის მქონე პაციენტებისთვის ,არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან შედარებით.[85]
თავი უნდა აარიდოთ თუ არ არის გამორიცხული სეპტიკური ართრიტი.
როგორ ხდება სინოვიალური სითხის ასპირაცია მუხლიდან და სახსარშიდა მედიკამენტების შეყვანა მედიალური მიდგომით
როგორ ამოვიღოთ სინოვიალური სითხე მხრიდან და შევიყვანოთ სახსარშიდა მედიკამენტები. ვიდეო გვიჩვენებს უკანა მიდგომას მხრის სახსართან და ლატერალურ მიდგომას სუბაკრომიულ სივრცეში.
პირველადი პარამეტრები
პრენდიზოლონი: 1 მგ/კგ პერორულად, ერთჯერადი დოზა
მეტიან
პრენდიზოლონი: 20-40 მგ პერორულად, თავდაპირველად დღეში ერთხელ, შეამცირეთ 5-10 მგ/დღეში დოზებით ყოველ 3 დღეში, მოხსნამდე; ან 30 მგ პერორულად დღეში ერთხელ 5 დღის განმავლობაში
ან
მეთილპრედნიზოლონ აცეტატი: მცირე ზომის სახსარი: 4-10 მგ სახსარშიდა ინექცია, ერთი დოზა; საშუალო ზომის სახსარი: 10-40 მგ სახსარშიდა ინექცია, ერთი დოზა; დიდი ზომის სახსარი: 20-80 მგ სახსარშიდა ინექცია, ერთი დოზა; გაიარეთ კონსულტაცია სპეციალისტთან პარენტერული დოზის განსაზღვრის მიზნით
ან
ტრიამცინოლონის აცეტონიდი: მცირე ზომის სახსარი: 2.5-10 მგ სახსარშიდა ინექცია, ერთი დოზა; დიდი ზომის სახსარი: 5-40 მგ კუნთშიდა ინექცია, ერთი დოზა
ფებუქსოსტატი
ფებუქსოსტატი არის არა-პურინული სელექტიური ქსანტინ-ოქსიდაზას ინჰიბიტორი, რომელიც ამცირებს შარდმჟავას წარმოქმნას.
[ ]
აშშ სურსათისა და წამლის სააგენტოს რეკომენდაციებით, ფებუქსოსტატი უნდა დაინიშნოს იმ პაციენტებში, რომელთაც მკურნალობა წარუმატებელი ჰქონდათ, ვერ იტანენ ალოპურინოლს, ან ვერ იღებენ გულსისხლძარღვთა რისკის გამო.[111]
ამერიკის რევმატოლოგიის კოლეჯის გაიდლაინების რეკომენდაციების თანახმად, პაციენტები, რომელთაც დიაგნოსტირებული აქვთ პოდაგრა, იღებენ ფებუქსოსტატს და ანამნეზში აქვთ გულსისხლძარღვთა დაავადება ან ახლო წარსულში კარდიოვასკულური შემთხვევა, უნდა გადავიდნენ ურატის შემამცირებელ სხვა თერაპიაზე, თუ ეს შესაძლებელია.[81]
დიდი ბრიტანეთის მედიკამენტებისა და ჯანდაცვის პროდუქტების მარეგულირებელი სააგენტო რეკომენდაციას უწევს ფებუქსოსტატის დანიშვნისგან თავის შეკავებას გულსისხლძარღვთა დაავადებების მქონე პირებში (მიოკარდიუმის ინფარქტი, ინსულტი, არასტაბილური სტენოკარდია) თუ სხვა თერაპიაც ხელმისაწვდომია.[112]
ფებუქსოსტატი რეკომენდირებულია, როგორც პირველი რიგის არჩევის ერთობლივი მკურნალობა ალოპურინოლთან დიდ ბრიტანეთში, მას შემდეგ რაც აღინიშნება პაციენტების თანმხლები დაავადებები და მათი გადაწყვეტილება[53] თუ შრატში ურატის სამიზნე დონე არ არის მიღწეული ან პირველი რიგის მკურნალობა ფებუქსოსტატით არ არის ჩატარებული, უნდა განიხილებოდეს ალოპურინოლით მეორე რიგის მკურნალობაზე გადასვლა ნებისმიერი თანმხლები დაავადებების ან პაციენტის არჩევანის გათვალისწინებით.[53]
ჰიპერურიკემიის ან პოდაგრის მქონე პაციენტების რანდომიზებული კონტროლირებული კვლევების თანახმად, ფებუქსოსტატი ამცირებს შრატში ურატის დონეს უფრო ეფექტურად, ვიდრე ალოპურინოლი.[113][114] ხელმისაწვდომი მონაცემებით, სარგებელი 40 თვემდე გასტანს.[115] თუმცა, ამ კვლევებში ალოპურინოლი ინიშნებოდა ამ შემტხვევბისთვის საჭიროე მაქსიმალურ დოზაზე უფრო ნაკლები დოზით. შემდგომმა ორმაგმა ,ბრმა, არანაკლები ეფექტურობის კვლევამ აჩვენა ფებუქსოსტატისა და ალოპურინოლის შედარებითი ეფექტურობა გამწვავების შემთხვევაში, როდესაც მიცემული იყო სტანდარტული დოზებით 72 კვირის მანძილზე.[116]
ფებუქსოსტატით თერაპიის ხშირი გვერდითი ეფექტებია ღვიძლის ფუნქციური სინჯების მატება, თავის ტკივილი, ჰიპერტენზია, დიარეა, ართრალგია/გაშეშება.[117][118]
გულსისხლძარღვთა მიზეზით სიკვდილობა და ნებისმიერი მიზეზით სიკვდილობა მნიშვნელოვნად უფრო ხშირი იყო ფებუქსოსტატის ჯგუფში, ვიდრე ალოპურინოლის ჯგუფში (4.3% vs. 3.2%, საფრთხის თანაფარდობა 1.34 [95% სარწმუნოობის ინტერვალი 1.03 - 1.73]; 7.8% vs. 6.4% საფრთხის თანაფარდობა 1.22 [95% CI 1.01 - 1.47], შესაბამისად) მულტიცენტრული, არანაკლები ეფექტურობის კვლევის თანახმად, პოდაგრას და გულსისხლძარღვთა დაავადებების მქონე პაციენტებში.[119] ფებუქსოსტატი არ ჩამოუვარდებოდა ალოპურინოლს კომპოზიტური პირველადი გულსისხლძარღვთა გამოსავლის კუთხით.
ამის საპირისპიროდ, შემდგომი სისტემური მიმოხილვის მტკიცებულებები მიუთითებს იმაზე, რომ არ არსებობს მნიშვნელოვანი კავშირი მაღალი არტერიულ წნევასთან, და სიკვდილის გამოწვევ ყველა იმ მიზეზებთან როგორიცაა მიოკარდიუმის ინფარქტის ან ინსულტის ფებუქსოსტატით ან ალოპურინოლით მკურნალობასთან , და არ არსებობს მნიშვნელოვანი განსხვავება ამ ორ მკურნალობას შორის ძირითადი არასასურველი გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების შედეგისთვის (გულ-სისხლძარღვთა სიკვდილის ჩათვლით, მიოკარდიუმის არალეტალური ინფარქტი, არასასიკვდილო ინსულტი და არასტაბილური სტენოკარდია გადაუდებელი კორონარული რევასკულარიზაციით) მოზრდილ პაციენტებში ჰიპერურიკემიით და/ან პოდაგრით.[120][121][122]
ფებუქსოსტატით მკურნალობა არ უნდა დავიწყოთ მწვავე შეტევის დროს, ვინაიდან არსებობს შეტევის გახანგრძლივების ან დამატებითი შეტევების განვითარების რისკი.[126]
მიზანია შარდმჟავას დონის შემცირება <360 მიკრომოლი/ლ-მდე (<6 მგ/დლ), რათა მოხერხდეს სუპერსატურაციისა და კრისტალების ფორმირების პრევენცია.
მოარგეთ დოზა შრატში ურატის სამიზნე 360 მიკრომოლი/ლ (6 მგ/დლ) დონეს.
პირველადი პარამეტრები
ფებუქსოსტატი: 40-80 mg პერორალურად დღეში ერთხელ
აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად
მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას