პროგნოზი

პოდაგრას შეტავა არის მტკივნეული და დამაუძლურებელი, თუმცა თვითალაგებადი. თუ პაციენტი არ მკურნალობს შარდმჟავას დამაქვეითებელი მედიკამენტებით, რეციდივის რისკი პირველი შეტევის შემდეგ არის 62%, 78% და 84%, შესაბამისად პირველი, მეორე და მესამე წლის განმავლობაში.[130]

არანამკურნალები პოდაგრის დროს:[131]

  • პაციენტების დაახლოებით 2%-ს უვითარდება მძიმე ართრიტი (როგორც წესი, პირველი შეტევიდან 20 წლის შემდეგ).

  • ტოფუსები ვლინდება პაციენტების 50%-ში 10 წლის შემდეგ, 72%-ში 20 წლის შემდეგ.

სწორი მკურნალობით შესაძლებელია პოდაგრის შეტევის სუპრესია და რეციდივის პრევენცია, ასევე დაავადების შემდგომი გართულებების პრევენციაც. ამ დროისათვის შარდმჟავას დამაქვეითებელი აგენტები მცირე რაოდენობითაა ხელმისაწვდომი, რაც პრობლემას წარმოადგენს მედიკამენტების აუტანლობის ან არაეფექტურობის შემთხვევებში. ასევე, მწვავე და ქრონიკული პოდაგრის მკურნალობას მნიშვნელოვანი რისკები და გვერდითი მოვლენები აქვს.

ზოგადი კოჰორტული კვლევის მონაცემებით, ალოპურინოლის დაწყება იწვევს ჰიპერურიკემიის და პოდაგრის მქონე პაციენტებში სიკვდილობის მცირე კლებას.[132] სხვა კვლევაში არ გამოვლინდა მნიშვნელოვანი განსხვავება სიკვდილობის კუთხით პოდაგრატი დაავადდებულ პაციენტებში, რომლებიც ალოპურინოლით მკურნალობდნენ და საკონტროლო ჯგუფში.[133]

პროსპექტული კოჰორტული კვლევების თანახმად, ალოპურინოლით თერაპია დაკავშირებულია თირკმელების დაავადების შემცირებულ ინციდენტობასთან.[107][108]

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას