მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მწვავე

პნევმონიური ან სეპტიცემიური ჭირი: არაორსული მოზრდილები და ბავშვები

Back
1-ლი რიგის – 

ანტიბიოტიკებით მონოთერაპია

ანტიბიოტიკოთერაპია რეკომენდირებულია პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ მსუბუქი და საშუალო სიმძიმის დაავადება (ანუ, არ აქვთ ორგანოთა დისფუნქცია), იმ პირობით, რომ კლინიკური ისტორია ვარაუდობს, რომ ჭირი ბუნებრივად ხდება (ანუ მჭიდრო კონტაქტი მძიმედ დაავადებულ და ხველების მქონე პაციენტთან ცნობილი ბუნებრივად შეძენილი პნევმონიური ჭირით. ან მჭიდრო ან უშუალო კონტაქტი ჭირით დაავადებულ ცხოველთან).[2]

დაავადებათა კონტროლისა და პრევენციის ცენტრების (CDC) მიერ რეკომენდებული პირველი რიგის მედიკამენტები მოზრდილებისთვის და ბავშვებისთვის მოიცავს ციპროფლოქსაცინს, ლევოფლოქსაცინს, გენტამიცინს და სტრეპტომიცინს. მოქსიფლოქსაცინი არ არის რეკომენდებული ბავშვებში, როგორც პირველი რიგის არჩევის მედიკამენტი. ალტერნატიული ვარიანტები მოიცავს სხვა ფტორქინოლონებს ან ამინოგლიკოზიდებს (აქ დეტალურად არ არის აღწერილი), დოქსიციკლინი, ქლორამფენიკოლი და ტრიმეტოპრიმი/სულფამეთოქსაზოლი.[2]

ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია (WHO) მხარს უჭერს ციპროფლოქსაცინის, ლევოფლოქსაცინის, მოქსიფლოქსაცინის, გენტამიცინის და სტრეპტომიცინის გამოყენებას, როგორც პირველი რიგის მედიკამენტების პნევმონიური ან სეპტიცემიური ჭირის სამკურნალოდ.[1]

კლინიკური შეფასება უნდა იქნას გამოყენებული იმის გადასაწყვეტად, მკურნალობის რომელი გზაა აუცილებელი პარენტერალური თუ პერორალური (ან ნაზოგასტრალური ზონდის საჭიროება ) თერაპია. პაციენტები, რომლებმაც დაიწყეს პარენტერალური თერაპია, შეიძლება გადავიდნენ შესაბამის ორალურ თერაპიაზე, როდესაც იქნება კლინიკური გაუმჯობესება.[2] ორალური ანტიბიოტიკები უფრო ხშირად გამოიყენება მასობრივი დაინფიცირების პირობებში.

ზოგიერთი რეკომენდირებული ანტიბიოტიკი შესაძლოა არ იყოს ხელმისაწვდომი ადგილობრივად, ამიტომ უნდა მიმართოთ თქვენს ადგილობრივ ხელმძღვანელობას. ამ ანტიმიკრობული საშუალებების ფართომასშტაბიანი გავრცელება და გამოყენება ბიოტერორიზმის საპასუხოდ შეიძლება იყოს აშშ-ს სურსათისა და წამლების ადმინისტრაციის (FDA) მიერ გაცემული გადაუდებელი გამოყენების ნებართვის ქვეშ (ან მისი ექვივალენტი სხვა ქვეყნებში).

ფტორქინოლონები დაკავშირებულია მნიშვნელოვან შესაძლებლობების შემზღუდავ და პოტენციურად შეუქცევად გვერდით მოვლენებთან, როგორიცაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათია და კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის სხვა ეფექტები.[38] გავრცელდა გაფრთხილებები აორტის გაშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი გვერდითი მოვლენების გაზრდილი რისკის შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფტორქინოლონებს.[39][50]

მკურნალობის კურსი: 10-14 დღე. მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს პაციენტებისთვის, რომლებთსც უგრძელდებათ მუდმივი ცხელება ან სხვა კლინიკური ნიშნები და სიმპტომები.[2]

პირველადი პარამეტრები

ციპროფლოქსაცინი: ბავშვები: 15 მგ/კგ პერორალურად ყოველ 8-12 საათში (მაქსიმუმ 1500 მგ/დღეში), ან 10 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 8-12 საათში (მაქსიმუმ 400 მგ/დოზა); მოზრდილები: 750 მგ პერორალურად ყოველ 12 საათში, ან 400 მგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

ან

ლევოფლოქსაცინი: ბავშვების სხეულის წონა <50 კგ: 8 მგ/კგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 12 საათში, მაქსიმალური 250 მგ/დოზა; ბავშვთა სხეულის წონა ≥50 კგ: 500-750 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 24 საათში; მოზრდილები: 750 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

ან

მოქსიფლოქსაცინი: მოზრდილები: 400 მგ პერორალურად/ინტრავენურად 24 საათში ერთხელ

ან

გენტამიცინი: ბავშვები: 4.5-დან 7.5 მგ/კგ ინტრავენურად/კგ-ში ყოველ 24 საათში; მოზრდილები: 5 მგ/კგ ინტრავენურად/ინტრამუსკულურად ყოველ 24 საათში

მეტი

ან

სტრეპტომიცინი: ბავშვები: 15 მგ/კგ ინტრავენურად/კუნთში ყოველ 12 საათში, მაქსიმუმ 1 გ/დოზა; მოზრდილები: 1 გ ინტრავენურად/მუსკულარულად ყოველ 12 საათში

მეტი

მეორეული ვარიანტები

დოქსოციკლინი: ბავშვები <45 კგ სხეულის მასაზე: 4,4 მგ/კგ პერორალურად/ინტრავენურად დატვირთვის დოზის სახით, რასაც მოჰყვება 2,2 მგ/კგ ყოველ 12 საათში, მაქსიმალური 100 მგ/დოზა; ბავშვები ≥45 კგ სხეულის მასაზე და მოზრდილები: 200 მგ პერორალურად/ინტრავენურად დატვირთვის დოზის სახით, შემდეგ 100 მგ ყოველ 12 საათში

ან

ქლორამფენიკოლი: ბავშვები და მოზრდილები: 12,5-25 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში, მაქსიმუმ 1 გ/დოზა.

მეტი

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: ≥2 თვის ასაკის ბავშვები და მოზრდილები: 5 მგ/კგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

მეტი
Back
პლიუს – 

ინფექციის პრევენცია და კონტროლი

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

დაიცავით თქვენი ადგილობრივი ინფექციის პრევენციისა და კონტროლის მითითებები. პნევმონიური ჭირით დაავადებული პაციენტები საჭიროებენ იზოლაციას მინიმუმ 48 საათის განმავლობაში და სანამ მათი კლინიკური მდგომარეობა არ გაუმჯობესდება.

სტანდარტული და წვეთოვანი სიფრთხილის ზომები რეკომენდებულია საეჭვო ან დადასტურებული პნევმონიური ჭირის მქონე პაციენტებზე მოვლისას. წვეთოვანი სიფრთხილის ზომები შეიძლება შეწყდეს მას შემდეგ, რაც პაციენტები მიიღებენ ანტიბიოტიკებს მინიმუმ 48 საათის განმავლობაში და აჩვენებენ კლინიკურ გაუმჯობესებას ნახველის გამოყოფის მკვეთრად შემცირებით.[2]

პროცედურების დროს, რომლებიც სავარაუდოდ წარმოქმნიან შხეფს, უნდა ატაროთ ნიღაბი, თვალის დამცავი და სახის ფარი. ნაწილაკების გამფილტრავი სახის რესპირატორები შეიძლება ჩაითვალოს დამატებით სიფრთხილის ზომად აეროზოლის წარმოქმნის პროცედურების ჩატარებისას.[2]

Back
1-ლი რიგის – 

ორმაგი ანტიბიოტიკოთერაპია

ორმაგი ანტიბიოტიკოთერაპია ორი განსხვავებული კლასის ანტიბიოტიკებით რეკომენდებულია მძიმე პნევმონიული ან სეპტიცემიური დაავადების მქონე პაციენტებში (ანუ, ორგანოთა დისფუნქციის ნიშნები), ან თუ არსებობს ეჭვი ხელოვნურ ანტიმიკრობულ რეზისტენტობაზე, როგორც ბიოტერორიზმის შეტევის ნაწილი. კლინიკური გაუმჯობესების შემდეგ თერაპია შეიძლება შემცირდეს ერთი პრეპარატით.[2] იხილეთ ანტიბიოტიკების მონოთერაპია ზემოთ შესაფერისი ანტიბიოტიკების ჩამონათვალისა და მათი დოზებისთვის.

Back
პლიუს – 

ინფექციის პრევენცია და კონტროლი

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

დაიცავით თქვენი ადგილობრივი ინფექციის პრევენციისა და კონტროლის მითითებები. პნევმონიური ჭირით დაავადებული პაციენტები საჭიროებენ იზოლაციას მინიმუმ 48 საათის განმავლობაში და სანამ მათი კლინიკური მდგომარეობა არ გაუმჯობესდება.

სტანდარტული და წვეთოვანი სიფრთხილის ზომები რეკომენდებულია საეჭვო ან დადასტურებული პნევმონიური ჭირის მქონე პაციენტებზე მოვლისას. წვეთოვანი სიფრთხილის ზომები შეიძლება შეწყდეს მას შემდეგ, რაც პაციენტები მიიღებენ ანტიბიოტიკებს მინიმუმ 48 საათის განმავლობაში და აჩვენებენ კლინიკურ გაუმჯობესებას ნახველის გამოყოფის მკვეთრად შემცირებით.[2]

პროცედურების დროს, რომლებიც სავარაუდოდ წარმოქმნიან შხეფს, უნდა ატაროთ ნიღაბი, თვალის დამცავი და სახის ფარი. ნაწილაკების გამფილტრავი სახის რესპირატორები შეიძლება ჩაითვალოს დამატებით სიფრთხილის ზომად აეროზოლის წარმოქმნის პროცედურების ჩატარებისას.[2]

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

პაციენტებში სეპსისით ქსოვილოვანი პერფუზია და ოქსიგენაცია უნდა შენარჩუნდეს ჟანგბადით, ინფუზიური თერპიით და საჭიროების შემთხვევაში ვაზოპრესორებით. შავი ჭირის ფილტვის ფორმის მქონე პაციენტებში შეიძლება საჭირო გახდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია.

ბუბონური ან ფარინგეალური ჭირი: არაორსული მოზრდილები და ბავშვები

Back
1-ლი რიგის – 

ანტიბიოტიკებით მონოთერაპია

ანტიბიოტიკოთერაპია რეკომენდირებულია ბუნებრივი ბუბონური ან ფარინგეალური ჭირის მქონე პაციენტებში, რომლებიც სტაბილურია (ანუ დაავადების პროგრესირების არარსებობა და სისტემური სიმპტომების არარსებობა).[2]

CDC-ის მიერ რეკომენდებული პირველი რიგის არჩევის მედიკამენტები მოზრდილებისთვის და ბავშვებისთვის მოიცავს ციპროფლოქსაცინს, ლევოფლოქსაცინს, დოქსიციკლინს, გენტამიცინს და სტრეპტომიცინს. მოქსიფლოქსაცინი არ არის რეკომენდებული ბავშვებში, როგორც პირველი რიგის არჩევის მედიკამენტი. ალტერნატიული ვარიანტები მოიცავს სხვა ფტორქინოლონებს, ამინოგლიკოზიდებს ან ტეტრაციკლინებს (აქ დეტალურად არ არის აღწერილი), ქლორამფენიკოლი და ტრიმეტოპრიმი/სულფამეთოქსაზოლი.[2]

ჯანმო მხარს უჭერს ციპროფლოქსაცინის, ლევოფლოქსაცინის, მოქსიფლოქსაცინის, დოქსიციკლინის, გენტამიცინის და სტრეპტომიცინის გამოყენებას, როგორც პირველი რიგის არჩევის პრეპარატებს ბუბონური ჭირის სამკურნალოდ.[1]

კლინიკური შეფასება უნდა იქნას გამოყენებული იმის გადასაწყვეტად, მკურნალობის რომელი გზაა აუცილებელი პარენტერალური თუ პერორალური (ან ნაზოგასტრალური ზონდის საჭიროება ) თერაპია. პაციენტები, რომლებმაც დაიწყეს პარენტერალური თერაპია, შეიძლება გადავიდნენ შესაბამის ორალურ თერაპიაზე, როდესაც იქნება კლინიკური გაუმჯობესება.[2] ორალური ანტიბიოტიკები უფრო ხშირად გამოიყენება მასობრივი დაინფიცირების პირობებში.

ზოგიერთი რეკომენდირებული ანტიბიოტიკი შესაძლოა არ იყოს ხელმისაწვდომი ადგილობრივად, ამიტომ უნდა მიმართოთ თქვენს ადგილობრივ ხელმძღვანელობას. ამ ანტიმიკრობული საშუალებების ფართომასშტაბიანი გავრცელება და გამოყენება ბიოტერორიზმის საპასუხოდ შეიძლება იყოს აშშ-ს სურსათისა და წამლების ადმინისტრაციის (FDA) მიერ გაცემული გადაუდებელი გამოყენების ნებართვის ქვეშ (ან მისი ექვივალენტი სხვა ქვეყნებში).

ფტორქინოლონები დაკავშირებულია მნიშვნელოვან შესაძლებლობების შემზღუდავ და პოტენციურად შეუქცევად გვერდით მოვლენებთან, როგორიცაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათია და კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის სხვა ეფექტები.[38] გავრცელდა გაფრთხილებები აორტის გაშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი გვერდითი მოვლენების გაზრდილი რისკის შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფტორქინოლონებს.[39][50]

მკურნალობის კურსი: 10-14 დღე. მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს პაციენტებისთვის, რომლებთსც უგრძელდებათ მუდმივი ცხელება ან სხვა კლინიკური ნიშნები და სიმპტომები.[2]

პირველადი პარამეტრები

ციპროფლოქსაცინი: ბავშვები: 15 მგ/კგ პერორალურად ყოველ 8-12 საათში (მაქსიმუმ 1500 მგ/დღეში), ან 10 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 8-12 საათში (მაქსიმუმ 400 მგ/დოზა); მოზრდილები: 750 მგ პერორალურად ყოველ 12 საათში, ან 400 მგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

ან

ლევოფლოქსაცინი: ბავშვების სხეულის წონა <50 კგ: 8 მგ/კგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 12 საათში, მაქსიმალური 250 მგ/დოზა; ბავშვთა სხეულის წონა ≥50 კგ: 500-750 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 24 საათში; მოზრდილები: 750 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

ან

მოქსიფლოქსაცინი: მოზრდილები: 400 მგ პერორალურად/ინტრავენურად 24 საათში ერთხელ

ან

გენტამიცინი: ბავშვები: 4.5-დან 7.5 მგ/კგ ინტრავენურად/კგ-ში ყოველ 24 საათში; მოზრდილები: 5 მგ/კგ ინტრავენურად/ინტრამუსკულურად ყოველ 24 საათში

მეტი

ან

სტრეპტომიცინი: ბავშვები: 15 მგ/კგ ინტრავენურად/კუნთში ყოველ 12 საათში, მაქსიმუმ 1 გ/დოზა; მოზრდილები: 1 გ ინტრავენურად/მუსკულარულად ყოველ 12 საათში

მეტი

ან

დოქსოციკლინი: ბავშვები <45 კგ სხეულის მასაზე: 4,4 მგ/კგ პერორალურად/ინტრავენურად დატვირთვის დოზის სახით, რასაც მოჰყვება 2,2 მგ/კგ ყოველ 12 საათში, მაქსიმალური 100 მგ/დოზა; ბავშვები ≥45 კგ სხეულის მასაზე და მოზრდილები: 200 მგ პერორალურად/ინტრავენურად დატვირთვის დოზის სახით, შემდეგ 100 მგ ყოველ 12 საათში

მეორეული ვარიანტები

ქლორამფენიკოლი: ბავშვები და მოზრდილები: 12,5-25 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში, მაქსიმუმ 1 გ/დოზა.

მეტი

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: ≥2 თვის ასაკის ბავშვები და მოზრდილები: 5 მგ/კგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

მეტი
Back
1-ლი რიგის – 

ორმაგი ანტიბიოტიკოთერაპია

რეკომენდირებულია ორმაგი ანტიბიოტიკოთერაპია ორი განსხვავებული კლასის ანტიბიოტიკებით პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ დიდი ბუბოები ან არასტაბილური დაავადებები (მაგ., დაავადების პროგრესირება, სისტემური სიმპტომები), ან თუ არსებობს ეჭვი ხელოვნურ ანტიმიკრობულ რეზისტენტობაზე, როგორც ბიოტერორიზმის შეტევის ნაწილი. კლინიკური გაუმჯობესების შემდეგ თერაპია შეიძლება შეიზღუდოს ერთი პრეპარატით.[2] იხილეთ ანტიბიოტიკების მონოთერაპია ზემოთ შესაფერისი ანტიბიოტიკების ჩამონათვალისა და მათი დოზებისთვის.

პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ პირველადი ბუბონური ან ფარინგეალური ჭირი, რომელიც გადაიზარდა მეორად პნევმონიურ ან სეპტიცემიურ ჭირში, უნდა უმკურნალონ პნევმონიული და სეპტიცემიური ჭირის რეკომენდაციების შესაბამისად (ზემოთ).[2]

Back
განიხილე – 

ქირურგიურლი განაკვეთი და დრენაჟი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

შესაძლოა საჭირო გახდეს ქირურგიული ჩარევა და დრენაჟი, თუ ბუბონი ჩირქოვანი ხდება.[2]

პროცედურების დროს, რომლებიც, სავარაუდოდ, წარმოქმნიან შხეფს (მაგ., ბუბო ასპირაცია), უნდა ატაროთ ნიღაბი, თვალის დამცავი და სახის ფარი.[2] დაიცავით თქვენი ადგილობრივი ინფექციის პრევენციისა და კონტროლის მითითებები.

პნევმონიური, სეპტიცემიური, ბუბონური ან ფარინგეალური ჭირი: ორსული

Back
1-ლი რიგის – 

ორმაგი ანტიბიოტიკოთერაპია

ანტიბიოტიკოთერაპია რეკომენდებულია ორსულ ქალებში, ჩვენების მიხედვით, მაშინაც კი, თუ მისი გამოყენება შეიცავს ნაყოფზე გვერდითი მოვლენების გარკვეულ რისკს. მიუხედავად იმისა, რომ ორსულობის დროს გამოყენებასთან დაკავშირებული უსაფრთხოების არსებული მონაცემები გათვალისწინებული უნდა იყოს შესაბამისი ანტიბიოტიკის შერჩევისას, ნაყოფის უსაფრთხოებამ ხელი არ უნდა შეუშალოს ორსულთა სწრაფ მკურნალობას ჭირის ეპიდემიის დროს, რადგან ორსულობის დროს არანამკურნალევი ინფექცია დაკავშირებულია დედების სიკვდილიანობის მაღალ რისკთან, ორსულობის შეწყვრტას, ასევე ნაადრევი მშობიარობასა და სისხლდენასთან. ეფექტურობა უნდა იყოს მთავარი ფაქტორი, რომელიც ხელს უწყობს ანტიბიოტიკების არჩევას ორსულ ქალებში.[2]

ორმაგი ანტიბიოტიკოთერაპია რეკომენდირებულია ორსულ ქალებში ინფექციით, გამოწვეული ბუნებრივად წარმოქმნილი ინფექციით ან განზრახ გავრცელებით. პარენტერალურად შეყვანა სასურველია, როდესაც ეს შესაძლებელია, რადგან ორსულებმა შეიძლება ცუდად გადაიტანონ პერორალური მედიკამენტები, რადგან ისედაც შემცირებულია კუჭ-ნაწლავიდან აბსორბცია ორსულობის დროს.[2] ორალური ანტიბიოტიკები უფრო ხშირად გამოიყენება მასობრივი დაინფიცირების პირობებში.

CDC-ის მიერ რეკომენდებული პირველი რიგის მედიკამენტები ორსულ ქალებში პნევმონიური, სეპტიცემიური, ბუბონური ან ფარინგეალური ჭირით, მოიცავს ციპროფლოქსაცინს, ლევოფლოქსაცინს ან გენტამიცინს. ალტერნატივები მოიცავს სხვა ფტორქინოლონებს ან ამინოგლიკოზიდებს, დოქსიციკლინს, ქლორამფენიკოლს ან ტრიმეტოპრიმ/სულფამეთოქსაზოლს (აქ დეტალურად არ არის აღწერილი).[2]

ფტორქინოლონები დაკავშირებულია მნიშვნელოვან შესაძლებლობების შემზღუდავ და პოტენციურად შეუქცევად გვერდით მოვლენებთან, როგორიცაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათია და კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის სხვა ეფექტები.[38] გავრცელდა გაფრთხილებები აორტის გაშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი გვერდითი მოვლენების გაზრდილი რისკის შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფტორქინოლონებს.[39][50]

მკურნალობის კურსი: 10-14 დღე. მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს პაციენტებისთვის, რომლებთსც უგრძელდებათ მუდმივი ცხელება ან სხვა კლინიკური ნიშნები და სიმპტომები.[2]

პირველადი პარამეტრები

გენტამიცინი: 5 მგ/კგ ინტრავენურად/ინტრამუსკულურად ყოველ 24 საათში

მეტი

--და--

ციპროფლოქსაცინი: 500 მგ პერორალურად ყოველ 8 საათში, ან 400 მგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

იყოს

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

Back
პლიუს – 

მონიტორინგი და დამხმარე ზრუნვა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

განიხილეთ ჰოსპიტალიზაცია, განსაკუთრებით მათთვის, ვისაც აქვს ჭირისმიერი პნევმონია ან მათთვის, ვინც მეორე ან მესამე ტრიმესტრშია, რათა შეუმსუბუქდეს ანტიბიოტიკების პარენტერალურად შეყვანა, ნაადრევი მშობიარობისა და დედის სისხლდენის მონიტორინგი. დაიცავით სტანდარტული გაიდლაინები დედის სეფსისისა და კორტიკოსტეროიდების შეყვანისთვის ნაყოფის ფილტვების სიმწიფის მისაღწევად.[2]

მენინგეალური ჭირი

Back
1-ლი რიგის – 

ორმაგი ანტიბიოტიკოთერაპია

ორმაგი ანტიბიოტიკოთერაპია ქლორამფენიკოლით პლუს ლევოფლოქსაცინი ან მოქსიფლოქსაცინი რეკომენდებულია CDC-ს მიერ ჭირის მქონე პაციენტების საწყისი მკურნალობისთვის, რომლებსაც აღენიშნებათ მენინგიტის ნიშნები, როდესაც ეს შესაძლებელია. მკურნალობა ერთნაირია ყველა ასაკის პაციენტებისთვის და ორსულებისთვის.[2]

თუ ქლორამფენიკოლი არ არის ხელმისაწვდომი, შეიძლება გამოყენებულ იქნას არაფტორქინოლონური პირველი რიგის ანტიბიოტიკი (ან ალტერნატივა) სეპტიცემიური ჭირისთვის.[2]

პაციენტებს, რომლებსაც უვითარდებათ მეორადი მენინგიტი, ხოლო უკვე იტარებენ ჭირის საწინააღმდეგო ანტიბიოტიკოთერაპიას, არსებულ რეჟიმს უნდა დაემატოს ქლორამფენიკოლი . შეიძლება დაემატოს ლევოფლოქსაცინი ან მოქსიფლოქსაცინი იმ შემთხვევაში , თუ ქლორამფენიკოლი არ არის ხელმისაწვდომი ან არსებობს შეშფოთება მისი გვერდითი ეფექტების გამო, იმის გათვალისწინებით, რომ პაციენტი უკვე არ იღებს ამ პრეპარატს. მთელი კომბინირებული რეჟიმი უნდა გაგრძელდეს დამატებით 10 დღის განმავლობაში.[2]

ჯანმო მხარს უჭერს ქლორამფენიკოლის და ფტორქინოლონის ინტრავენურ გამოყენებას, როგორიცაა მოქსიფლოქსაცინი მენინგეალური ჭირის სამკურნალოდ.[1]

ზოგიერთი რეკომენდირებული ანტიბიოტიკი შესაძლოა არ იყოს ხელმისაწვდომი ადგილობრივად, ამიტომ უნდა მიმართოთ თქვენს ადგილობრივ ხელმძღვანელობას. ამ ანტიმიკრობული საშუალებების ფართომასშტაბიანი გავრცელება და გამოყენება ბიოტერორიზმის საპასუხოდ შეიძლება იყოს აშშ-ს სურსათისა და წამლების ადმინისტრაციის (FDA) მიერ გაცემული გადაუდებელი გამოყენების ნებართვის ქვეშ (ან მისი ექვივალენტი სხვა ქვეყნებში).

ფტორქინოლონები დაკავშირებულია მნიშვნელოვან შესაძლებლობების შემზღუდავ და პოტენციურად შეუქცევად გვერდით მოვლენებთან, როგორიცაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათია და კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის სხვა ეფექტები.[38] გავრცელდა გაფრთხილებები აორტის გაშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი გვერდითი მოვლენების გაზრდილი რისკის შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფტორქინოლონებს.[39][50]

მკურნალობის კურსი: 10-14 დღე. მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს პაციენტებისთვის, რომლებთსც უგრძელდებათ მუდმივი ცხელება ან სხვა კლინიკური ნიშნები და სიმპტომები.[2]

პირველადი პარამეტრები

ქლორამფენიკოლი: ბავშვები და მოზრდილები: 25 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში, მაქსიმუმ 1 გ/დოზა

მეტი

--და--

ლევოფლოქსაცინი: ბავშვების სხეულის წონა <50 კგ: 8 მგ/კგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 12 საათში, მაქსიმალური 250 მგ/დოზა; ბავშვთა სხეულის წონა ≥50 კგ: 500-750 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 24 საათში; მოზრდილები: 750 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

იყოს

მოქსიფლოქსაცინი: ბავშვები: მიმართეთ სპეციალისტს დოზის მითითებისთვის; მოზრდილები: 400 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

იერსინიოზი

Back
1-ლი რიგის – 

რეჰიდრატაცია

დეჰიდრატირებული პაციენტებისთვის რეკომენდებულია ორალური რეჰიდრატაციის სითხეები ან ინტრავენური ინფუზია

Back
განიხილე – 

ანტიბიოტიკოთერაპია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

როგორც ჩანს, ანტიბიოტიკოთერაპია არ ამცირებს დაავადების სიმძიმეს და ზოგადად არ არის რეკომენდებული.[46] თუმცა, ინვაზიური დაავადების შემთხვევაში, ანტიბიოტიკებით მკურნალობა ჩვეულებრივ ეფექტურია.[47] ამერიკის ინფექციური დაავადებათა საზოგადოება ურჩევს ტრიმეტოპრიმ/სულფამეთოქსაზოლს ან ციპროფლოქსაცინს Yersinia enterocolitica ინფექციისთვის.[48] სხვა ვარიანტები შეიძლება შეიცავდეს მესამე თაობის ცეფალოსპორინებს, ამინოგლიკოზიდებს და ტეტრაციკლინებს.[49]

ფტორქინოლონები დაკავშირებულია მნიშვნელოვან შესაძლებლობების შემზღუდავ და პოტენციურად შეუქცევად გვერდით მოვლენებთან, როგორიცაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათია და კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის სხვა ეფექტები.[38] გავრცელდა გაფრთხილებები აორტის გაშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი გვერდითი მოვლენების გაზრდილი რისკის შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფტორქინოლონებს.[39][50]

მკურნალობის კურსი დამოკიდებულია მიმდინარეობის სიმძიმეზე.

პირველადი პარამეტრები

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: ბავშვები ≥2 თვის ასაკიდან: 5 მგ/კგ პერორალურად ორჯერ დღეში, მაქსიმუმ 320 მგ/დღეში; მოზრდილები: 160 მგ პერორალურად ორჯერ დღეში

მეტი

ან

ციპროფლოქსაცინი: ბავშვები: 10-15 მგ/კგ პერორალურად ორჯერ დღეში, მაქსიმალური 500 მგ/დოზა; მოზრდილები: 500 მგ პერორალურად ორჯერ დღეში

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას