გართულებები
იქმნება როცა დივერტიკულური აბსცესი იხევა და ჩაედინება მიმდებარე ორგანოში, როგორიცაა შარდის ბუშტი მამაკაცებში და საშო ქალებში.[96]
კოლოვეზიკულური ფისტულები ჩვეულებრივ ვლინდება პნევმატურიით, ფეკალურიითა და საშარდე გზების განმეორებითი ინფექციებით.[97]
საშოდან განავლის ან აირის გამოსვლა სადიაგნოსტიკოა კოლოვაგინალური ფისტულისთვის.
უფრო იშვიათია ფისტულები ნაწლავსა და ნაწლავს შორის, ნაწლავსა და საშვილოსნოს შორის და ნაწლავსა და შარდსადინარს შორის.
სადიაგნოსტიკოდ გამოიყენება ცისტოსკოპია, ცისტოგრაფია, მეთილენის ლურჯით კვლევა, კონტრასტული რენტგენი.
უპირატესი მიდგომაა ქირურგიული ჩარევა.[96][97]
თუ პერფორაცია განვითარდა, საჭიროა ანტიბიოტიკების დანიშვნა გენერალიზებული პერიტონიტისა და სეპტიცემიის საპრევენციოდ.
მიუხედავად იმისა, რომ არ არსებობს დამტკიცებული კავშირი დივერტიკულოზსა და კოლორექტულ ნეოპლაზიას შორის, ერთი კვლევის მიხედვით, ექსტენსიური დისტალური დივერტიკულოზის მქონე ქალებს შორსწასული დისტალური ნეოპლაზიის უფრო მაღალი ალბათობა აღენიშნებათ.[99]
რეკომენდებულია ეჭვის მაღალი ხარისხი და სკრინინგის დაბალი ზღვარი, რათა ამ პაციენტებში კოლორექტული კიბო ადრეულად ამოვიცნოთ და განვკურნოთ.
მცირე ზომის პერიკოლიკური აბსცესების უმეტესობა პასუხობს ნაწლავის განტვირთვითა და ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკებით თერაპიას. აბსცესის დრენირება კანიდან (კტ კონტროლის ქვეშ) აჩქარებს შეხორცების პროცესებს და ამცირებს ქირურგიული ჩარევის საჭიროებას.[95]
ქირურგიული ჩარევა საჭიროა მაშინ, როცა მედიკამენტური მკურნალობითა და კანქვეშა დრენაჟით კლინიკა არ უმჯობესდება. ქირურგიული ჩარევა უნდა გავითვალისწინოთ მულტილოკაციური ან მიუდგომელი აბსცესების შემთხვევაში. თუ აბსცესი მუცლის მოშორებულ არეშია, იგი მაინც შეიძლება წარმოადგენდეს დივერტიკულიტის გართულებას, მნიშვნელოვანი მარცხენამხრივი სიმპტომების არარსებობის მიუხედავადაც.
დიაგნოსტიკური ლაპაროსკოპია/მიმოხილვითი ლაპაროტომია უნდა განვიხილოთ იმ შემთხვევაში, თუ პირველადი დიაგნოზი ნათელი არ არის.
მიკროპერფორაცია ძირითადად თვითგანკურნებადია და კონსერვატული მიდგომა, მათ შორის ანტიბიოტიკები, ინტრავენური სითხეები და ნაწლავის განტვირთვა სრულად შეხორცებისთვის საკმარისია. თუმცა, თავისუფალი პერფორაცია გადაუდებელ მდგომარეობას წარმოადგენს და მკურნალობის გარეშე შეიძლება გამოიწვიოს გენერალიზებული პერიტონიტი, რასაც მნიშვნელოვანი ავადობა და სიკვდილობა ახასიათებს. მიუხედავად იმისა, რომ კტ სკანირება დამადასტურებელი კვლევაა, თავისუფალი ჰაერის არსებობა მუცლის რენტგენზე, კლინიკური ეჭვის თანხლებით, ამართლებს მიმოხილვით ლაპაროტომიას. შესაბამისი გამოცდილების არსებობის შემთხვევაში, ლაპაროსკოპია და ლაპაროსკოპული პერიტონეუმის ლავაჟი წარმოადგენს ალტერნატივას.[74][75][76][77]
ანთება და ფიბროზი შეიძლება გახდეს სტრიქტურის ჩამოყალიბების მიზეზი, რაც, თავისმხრივ, ხდება ნაწილობრივი ან სრული ობსტრუქციის მიზეზი. ნაწლავის ობსტრუქცია ასევე შეიძლება გამოიწვიოს ანთებითი ნაწლავის მიერ ზეწოლამ ან წვრილი ნაწლავის ხვეულების მოქცევამ ანთებით პროცესში. შეიძლება ჩამოყალიბდეს ილეუსი ან ფსევდოობსტრუქცია.
სტრიქტურის შემთხვევაში საჭიროა გამოირიცხოს სიმსივნე, როგორც ობსტრუქციის მიზეზი; ამ შემთხვევაში გამოიყენება კოლონოსკოპიური ბიოფსია.
სამკურნალოდ შეიძლება გამოიყენოთ ბალონური დილატაცია და სტენტირება.[98] დილატაციის წარუმატებლობა ან ავთვისებიანი პროცესის გამორიცხვის შეუძლებლობა წარმოადგენს ქირურგიული რეზექციის ჩვენებას.
ნაწილობრივი ობსტრუქციისთვის შეიძლება საკმარისი იყოს ნაწლავის განტვირთვა, ნაზოგასტრული სანაცია და ინტრავენური ანტიბიოტიკები. მუცლის მარტივი სერიული რენტგენოგრაფია უნდა ჩატარდეს ობსტრუქციის პროგრესირების შესაფასებლად და ნაწლავის იშემიის ადრეული ნიშნების ამოსაცნობად. თუ მდგომარეობა არ გაუმჯობესდება კონსერვატული მიდგომით ან ვლინდება ნაწლავის იშემია, ნაჩვენებია ქირურგიული ჩარევა.
ფსევდოობსტრუქცია იმართება კონსერვატულად, მაპროვოცირებელი მიზეზების კორექციით, როგორიცაა სეფსისი, ელექტროლიტური დარღვევები; საჭიროა ინტრავენური გადასხმა და ნაზოგასტრული სანაცია.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას