გართულებები
ოთხი სინუსიდან რომელიმეს ინფექცია შეიძლება გავრცელდეს ორბიტაში პირდაპირი გაფართოების გზით. თვალბუდის გართულება გადაუდებელი მდგომარეობაა და საჭიროებს ოტოლარინგოლოგისა და ოფთალმოლოგის კონსულტაციებს.
პაციენტებს თავდაპირველად აღენიშნებათ თვალბუდის შეშუპება და ტკივილი, რომელიც შეიძლება მხედველობის ცვლილებებით (დიპლოპია ან სიბრმავე) და კრანიუილ ნეიროპათიებით გართულდეს.[61]
თვალის გართულებები (ჩენდლერის კლასიფიკაცია, სიმძიმის მიხედვით) მოიცავს პრესეპტულ ცელულიტს, ძვლისსაზრდელას ქვეშ აბსცესის განვითარებას, თვალბუდის ცელულიტს, თვალბუდის აბსცესს და კავერნოზული სინუსის თრომბოზს.[61]
ტარდება თვალბუდის კონტრასტული კომპიუტერული ტომოგრაფიული სკანირება და დაუყოვნებლივ იწყება მკურნალობა ინტრავენური ანტიბიოტიკებით. პრესეპტული ცელულიტის მკურნალობა ტარდება ინტრავენური ანტიბიოტიკებით. აბსცესების შემთხვევაში საჭიროა ქირურგიული დრენირება. ენდოსკოპიური ენდონაზალური დრენირება ხშირად საკმარისია, თუმცა შეიძლება საჭირო გახდეს ოფთალმოლოგიური დახმარებაც. კავერნოზული სინუსის თრომბოზზე ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა ნეიროქირურგის ჩართვა.
ინფექცია შეიძლება გავრცელდეს ინტრაკრანიულ ღრუში და გამოიწვიოს მენინგიტი, ეპიდურული აბსცესი, სუბდურული აბსცესი და თავის ტვინის აბსცესი. აღნიშნულ პაციენტებს ექნებათ ფსიქიკური სტატუსის ცვლილება, სავარაუდოდ კრანიული ნერვების ნეიროპათიების თანხლებით. საჭიროა ოტორინოლარინგოლოგისა და ნეიროქირურგის კონსულტაცია. უნდა ჩატარდეს სინუსების კომპიუტერული სკანირება, თავის ტვინის კონტრასტული კომპიუტერული სკანირების პარალელურად.
მენინგიტის მკურნალობა შესაძლებელია ინტრავენური ანტიბიოტიკებით; თუმცა, სხვა ინტრაკრანიული გართულებები ხშირად საჭიროებენ ქირურგიულ ჩარევას და აბსცესის დრენირებას. ჩართული სინუსების ქირურგიული დრენირება ხელს უწყობს ინფექციის აღმოფხვრას და განმეორებითი განვითარებას. ამგვარად ინფექციის წყაროს შესაბამისი მკურნალობა იქნება ჩატარებული. კრანიოტომია შეიძლება საჭირო გახდეს ინტრაკრანიული ინფექციის აღმოსაფხვრელად. ამ პაციენტებს ესაჭიროებათ ინტენსიური დახმარება.
გამოწვეულია ლორწოს გადინების ხანგრძლივი ბლოკირებით. აღნიშნული კეთილთვისებიანი, ზომაში მზარდი დაზიანებები ნელი ტემპით იზრდებიან და იწვევენ მიმდებარე ძვლებისა და სტრუქტურების გადანაცვლებას (მაგ. თავის ტვინი და თვალბუდე). მუკოცელე ყველაზე ხშირია ფრონტალურ სინუსში, ხოლო შემდეგ- სოლისებრ სინუსში. საჭიროა ქირურგიული დრენირება.
პაციენტები ბაზისურად აღნიშნავენ ცხოვრების ხარისხის დაბალ ქულებს. ქრონიკული სინუსიტის ქულა სხვა ქრონიკულ დაავადებებზე უფრო დაბალია.[4] მნიშვნელოვანია ამის გათვალისწინება ქრონიკული რინოსინუსიტის მართვისას და აგრესიული მკურნალობისას.
ხშირად ხდება ქრონიკული რინოსინუსიტის განმეორებითი მწვავე გამწვავებები. სიმპტომები მსგავსია ხანგრძლივი ცხვირის ჩივილების, მაგრამ მწვავედ უარესდება და წააგავს მწვავე ბაქტერიული რინოსინუსიტის უფრო გამოხატულ სიმპტომებს (ხშირად ცხელებით და ტოქსიკურობით). მკურნალობა ტარდება ანტიბიოტიკებით. განმეორებითი გამწვავებების შემთხვევაში, კულტურაზე ორიენტირებული თერაპია უნდა ჩატარდეს ენდოსკოპიურად, შუა ნიჟარიდან მოპოვებული ნიმუშების მგრძნობელობის მიხედვით.
შეიძლება განვიხილოთ მწვავე ან ხანგრძლივი გართულების სახით. პაციენტები ხანგრძლივი ან ხშირი მორეციდივე ბაქტერიული რინოსინუსიტით უფრო მიდრეკილნი არიან ინფექციების განვითარებისკენ მიმდებარე ძვალში. ოსტეომიელიტის მკურნალობა გულისხმობს ხანგრძლივ ანტიბიოტიკოთერაპიას.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას