მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

საწყისი

ვეზიკოურეტერული რეფლუქსი: ფებრილური საშარდე გზების ინფექციების ანამნეზის გარეშე

Back
1-ლი რიგის – 

განიხილეთ პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკების გამოყენება

ამერიკის უროლოგიური ასოციაცია რეკომენდაციას უწევს ანტიბიოტიკურ პროფილაქტიკას <1 წლის ასაკის მქონე ბავშვებში, რომელთაც სკრინინგის შედეგად უვლინდებათ მე-3-5 ხარისხის ვეზიკოურეტერული რეფლუქსი, თუმცა არ აქვთ ფებრილური საშარდე გზების ინფექციის ანამნეზი. ანტიბიოტიკური პროფილაქტიკა შეიძლება განვიხილოთ სკრინინგის შედეგად გამოვლენილი 1-ლი/მე-2 ხარისხის ვეზიკოურეტერული რეფლუქსის მქონე ბავშვებში, რომელთაც არ აქვთ ფებრილური საშარდე გზების ინფექციის ანამნეზი.[37]

პროფილაქტიკისთვის შესაფერისი არჩევანია პირველი ან მეორე თაობის ცეფალოსპორინი, ტრიმეტოპრიმი, ტრიმეტოპრიმი/სულფამეთოქსაზოლი ან ნიტროფურანტოინი.[1][80] ნიტროფურანტოინი და ტრიმეთოპრიმი სასურველია იქ, სადაც შესაძლებელია.[1]

ტრიმეტოპრიმი/სულფამეთოქსაზოლი აქტიურია მრავალი ანტიბიოტიკებისადმი მდგრადი ბაქტერიების მიმართ, მათ შორის გაფართოებული სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას (ESBL) მაპროდუცირებელი ენტერობაქტერიების, როგორიცაა E coli და AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი ენტერობაქტერიების, როგორიცაა Klebsiella სახეობები.[66] ნიტროფურანტოინი აქტიურია ცისტიტის წინააღმდეგ, რომელიც გამოწვეულია ESBL-ის წარმომქმნელი Enterobacterales და AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი Enterobacterales-ით.[66]

იქ, სადაც შესაძლებელია, პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკის არჩევანი უნდა ეფუძვნებოდეს კულტურის და მგრძნობელობის უახლოეს შედეგებს. გამოყენებული პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკის როტაციამ შეიძლება გაზარდოს ანტიბიოტიკორეზისტენტობის რისკი. თუ ბავშვს პროფილაქტიკის მიღების დროს განუვითარდა მწვავე საშარდე გზების ინფექცია, უნდა დაინიშნოს სხვა ანტიბიოტიკი.[80]

რეზისტენტობის რისკი იმატებს ანტიბიოტიკოთერაპიის ხანგრძლივობასთან ერთად. პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკების კურსი, როგორც წესი, გრძელდება 3-6 თვის განმავლობაში, რის შემდეგაც ხელახლა უნდა შეფასდეს მკურნალობა.[37][38]

პირველადი პარამეტრები

ნიტროფურანტიონი: 1 მგ/კგ პერორალურად დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

ან

ტრიმეტოპრიმი: 2 მგ/კგ პერორალურად დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

მეორეული ვარიანტები

ცეფალექსინი: 10-15 მგ/კგ პერორალურად დღეში ერთხელ ძილის წინ

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: ბავშვები ≥2 თვის ასაკიდან: 1-2 მგ/კგ პერორალურად დღეში ერთხელ ძილის წინ

მეტი
მწვავე

≤2 თვის ასაკი

Back
1-ლი რიგის – 

პარენტერალური ან პერორალური  ანტიბიოტიკები.

ახალშობილებში და ≤2 თვემდე ასაკის ჩვილებში სერიოზული ბაქტერიული ინფექციის და სეფსისის მაღალი რისკია.[1][40] ამ ასაკობრივ ჯგუფში სიმპტომები არასპეციფიკურია, რაც ართულებს საშარდე გზების ინფექციის განსხვავებას სხვა მძიმე ბაქტერიული ინქფეციებისგან საწყისი შეფასების დროს.[41][54] ეს ბავშვები უნდა გადაიყვანონ საავადმყოფოში შეფასებისთვის და უმეტესობამ უნდა მიიღოს ემპირიული პარენტერალური ანტიბიოტიკოთერაპია.  იხ სეფსისი ბავშვებში დამატებითი ინფორმაციისთვის.

ორალური ანტიბიოტიკები შეიძლება იყოს შესაფერისი ცხელებიან, 29-60 დღის ასაკის დროული ჩვილებისათვის, რომლებიც კარგად გამოიყურებიან, აქვთ შარდის ანალიზის დადებითი შედეგი და ნორმალური ანთებითი მარკერები.[54]

ემპირიული თერაპიის არჩევანი ეფუძვნება გადატანილ ინფექციებს და მათთან დაკავშირებულ ანტიბიოტიკების მიმართ მგრძნობელობის მონაცემებს ბოლო 6 თვის განმავლობაში, ანტიბიოტიკების ზემოქმედებას ბოლო 30 დღის განმავლობაში და ლოკალურ ანტიმიკრობული რეზისტენტობის დამახასიათებელ სურათს.[66] შესაფერისი რეჟიმი მოიცავს ამპიცილინს პლუს გენტამიცინს ან ამპიცილინს პლიუს მესამე თაობის ცეფალოსპორინს (მაგ. ცეფოტაქსიმი, ცეფეპიმი, ცეფტრიაქსონი).[62][68] ბრიტანეთის ჯანმრთელობისა და კლინიკური დახელოვნების ნაციონალური ინსტიტუტი (NICE) რეკომენდაციას უწევს მესამე თაობის ცეფალოსპორინს პლუს ლისტერიას საწინააღმდეგოდ აქტიურ ანტიბიოტიკს (მაგ. ამპიცილინი) სამ თვემდე ასაკის ჩვილებში, რომლებიც საავადმყოფოში ცხელებით ხვდებიან.[69]

გენტამიცინი აქტიურია მრავალი ანტიბიოტიკებისადმი რეზისტენტული ბაქტერიების მიმართ, მათ შორის გაფართოებული სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი ენტერობაქტერიების, როგორიცაა Escherichia coli, AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი ენტერობაქტერიები, როგორიცაა Klebsiella სახეობები და Pseudomonas aeruginosa რთულად სამკურნალო რეზისტენტობით.[66] ცეფეპიმი აქტიურია AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი ენტერობაქტერიების წინააღმდეგ.[66]

პათოგენისა და მის მიმართ მგრძნობელობის საბოლოო იდენტიფიცირების შემდეგ თერაპია უნდა დაკორექტირდეს ანტიბიოტიკების ყველაზე ახლო სპექტრით.

მიმართეთ სპეციალისტს ანტიბიოტიკის შესარჩევად პენიცილინის მიმართ ალერგიის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ იმუნოსუპრესია, თირკმელების ფუნქციის დარღვევა ან რომლებიც სათანადოდ ვერ პასუხობენ საწყის მკურნალობას. პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტების მკურნალობა დამოკიდებულია პაციენტის ასაკზე, წამლისმიერი ალერგიის ანამნეზზე და დაავადების სიმძიმეზე. თუმცა, ახალშობილებში და პატარა ასაკის ჩვილებში პენიცილინზე ალერგია ზოგადად პრობლემას არ წარმოადგენს, რადგან მათ ადრე ეს პრეპარატი არ მიუღიათ.

საწყის თერაპიაზე პასუხის არარსებობა შეიძლება მიუთითებდეს, რომ მიკროორგანიზმი არ არის მგრძნობიარე ანტიმიკრობული აგენტის მიმართ ან ვითარდება პიონეფროზი, თირკმლის აბსცესი ან შარდის დრენაჟის ობსტრუქცია. კულტურის შედეგები უნდა გადაისინჯოს და ჩატარდეს გადაუდებელი ექოსკოპია.

მკურნალობა, როგორც წესი, 7-14 დღე გრძელდება.[40]

პირველადი პარამეტრები

ამპიცილინიამპიცილინი: ახალშობილები: გაიარეთ კონსულტაცია სპეციალისტთან დოზის შესახებ; ჩვილები: 50-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად დაყოფილი დოზებით ყოველ 6 სთ-ში, მაქსიმუმ 8 გ/დღე

--და--

გენტამიცინი: ახალშობილები: დოზის შესახებ კონსულტაცია გაიარეთ სპეციალისტთან; ჩვილები: 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში ერთხელ

მეტი

იყოს

ცეფოტაქსიმი: ახალშობილები: გაიარეთ კონსულტაცია სპეციალისტთან დოზის შესახებ; ჩვილები: 150-180 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად დაყოფილი დოზებით ყოველ 8 სთ-ში, მაქსიმუმ 8 გ/დღე

იყოს

ცეფტრიაქსონი: ახალშობილები: გაიარეთ კონსულტაცია სპეციალისტთან დოზის შესახებ; ჩვილები: 50-75 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად დაყოფილი დოზებით ყოველ 12-24 სთ-ში

იყოს

ცეფეპიმი: ახალშობილები: გაიარეთ კონსულტაცია სპეციალისტთან დოზის შესახებ; ჩვილები: 50-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად დაყოფილი დოზებით ყოველ 6 სთ-ში, მაქსიმუმ 8 გ/დღე

ან

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: ახალშობილები: მიმართეთ სპეციალისტს დოზის შერჩევის შესახებ რეკომენდაციებისათვის; ჩვილები: 30 მგ/კგ/დღეში პერორალურად დაყოფილი დოზა 2 მიღებაზე.

მეტი
Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ზოგიერთ პაციენტს შესაძლოა დასჭირდეს დამხმარე ტიპის მოვლა ინტრავენური სითხეებით და/ან სიცხის დამწევი საშუალებებით (მაგ. პარაცეტამოლი).

პირველადი პარამეტრები

პარაცეტამოლი: 10-15 მგ/კგ პერორალურად, ყოველ 4-6 საათში საჭიროებისამებრ, მაქსიმალური დოზა 75 მგ/კგ/დღეში

Back
განიხილე – 

სოკოს საწინააღმდეგო თერაპია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

შესაძლოა საჭირო გახდეს იმუნოსუპრესირებულ პაციენტებში. სოკოს საწინააღმდეგო რეჟიმის შესარჩევად გაეცანით ადგილობრივ გაიდლაინებს.

>2 თვის ასაკი

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური ანტიბიოტიკები

გაურთულებელი UTI -არის იინფექცია, რომელიც გვხვდება პაციენტში, რომელსაც აქვს სტრუქტურულად და ფუნქციურად ნორმალური საშარდე გზები, ნორმალური თირკმლის ფუნქცია და კომპეტენტური იმუნური სისტემა. გაურთულებელი საშარდე გზების ინფექციები ძირითადად მოიცავს ქვედა საშარდე გზებს (ცისტიტი), ვიდრე ზედა საშარდე გზებს.[1]

გაურთულებელი ინფექციის მქონე ბავშვს შეიძლება ჰქონდეს მსუბუქი პირექსია და დეჰიდრატაცია, მაგრამ არ ვლინდება ღებინება ან სეფსისის სხვა ნიშნები, დეჰიდრატაცია ან ჰემოდინამიკური არასტაბილურობა.

ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპიის დაწყების გადაწყვეტილება მიიღება ბავშვის საშარდე გზების ინფექციის არსებობის ალბათობის და მათი საერთო კლინიკური მდგომარეობის გათვალისწინებით. ბავშვები, რომლებსაც აქვთ დადებითი შარდის ანალიზი, მაგრამ არ აქვთ სისტემური დარღვევები, შეიძლება იმყოფებოდნენ დაკვირვების ქვეშ შარდის კულტურის შედეგების მიღებამდე.[1][4]​​

უმკურნალეთ ფებრილურ საშარდე გზების ინფექციას რაც შეიძლება მალე (48-72 საათის განმავლობაში), რათა თავიდან აიცილოთ თირკმლის შემდგომი დანაწიბურება.[1][26]

ემპირიული თერაპიის არჩევანი ეფუძნება ანტიბიოტიკების რეზისტენტობის ადგილობრივ მაჩვენებლებს. თერაპია უნდა გადაიხედოს როცა მიკროორგანიზმი და მისი რეზისტენტობის პროფილი დადასტურებულია კულტურაზე. აუცილებელია შეცვლა უფრო ვიწრო სპექტრის აგენტით, შეძლებისდაგვარად. ანტიბიოტიკებით განკურნების სიხშირე აჭარბებს 95%-ს.[64]

პერორალური თერაპია, როგორც წესი, საკმარისია გაურთულებელი ქვედა საშარდე ინფექციების მქონე ბავშვებში. შესაძლო ვარიანტებია მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი (მაგ. ცეფიქსიმი), ამოქსიცილინი/კლავულანატი, ტრიმეთოპრიმი, ტრიმეთოპრიმ/სულფამეთოქსაზოლი ან ნიტროფურანტოინი.[1][65][66] ცეფალექსინი ან ამოქსიცილინი შეიძლება გამოყენებულ იქნას მეორე რიგის ვარიანტებად, თუ კულტურის შედეგები ადასტურებს მგრძნობელობას.[83]

ტრიმეტოპრიმი/სულფამეთოქსაზოლი აქტიურია მრავალი ანტიბიოტიკებისადმი მდგრადი ბაქტერიების მიმართ, მათ შორის გაფართოებული სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას (ESBL) მაპროდუცირებელი ენტერობაქტერიების, როგორიცაა E coli და AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი ენტერობაქტერიების, როგორიცაა Klebsiella სახეობები.[66] ნიტროფურანტოინი აქტიურია ცისტიტის წინააღმდეგ, რომელიც გამოწვეულია ESBL-ის წარმომქმნელი Enterobacterales და AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი Enterobacterales-ით.[66]

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტების მკურნალობა დამოკიდებულია პაციენტის ასაკზე, წამლისმიერი ალერგიის ანამნეზზე და დაავადების სიმძიმეზე. ამ პაციენტებისთვის ანტიბიოტიკის არჩევანის შესათანხმებლად საჭიროა კონსულტაცია სპეციალისთან. ახალშობილებში და პატარა ასაკის ჩვილებში პენიცილინზე ალერგია ზოგადად პრობლემას არ წარმოადგენს, რადგან მათ ადრე ეს პრეპარატი არ მიუღიათ.

მკურნალობის ტიპური კურსია 7 -დან 14 დღემდე.[1] ერთი სისტემური მიმოხილვის თანახმად, ანტიბიოტიკების 2-4 დღიანი კურსი ისეთივე ეფექტური იყო ბავშვებში ქვედა საშარდე გზების ინფექციის სამკურნალოდ, როგორც 7-14 დღიანი კურსი.[67] შეიძლება განიხილებოდეს 3-დან 5-დღიან კურსი.[1]

პირველადი პარამეტრები

ცეფიქსიმი: 8 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 1-2 დაყოფილ დოზად

ან

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: 20-40 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 3 დაყოფილ დოზად; 25-45 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 2 დაყოფილ დოზად

მეტი

ან

ტრიმეტოპრიმი: 2-6 მგ/კგ/დღეში პერორალურად 2-ჯერ დღეში

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 6-12 მგ/კგ/დღეში პერორალურად 2-ჯერ დღეში

მეტი

ან

ნიტროფურანტიონი: 5-7 მგ/კგ/დღეში პერორალურად მიცემული 4 დაყოფილ დოზად

მეორეული ვარიანტები

ცეფალექსინი: 25-50 მგ/კგ/დღეში პერორალურად დაყოფილი დოზა 2-4 მიღებაზე, მაქსიმალური 500 მგ/დოზა

ან

ამოქსიცინილი: 20-40 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 3 დაყოფილ დოზად; 25-45 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 2 დაყოფილ დოზად

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური ან ინტრავენური ანტიბიოტიკები

გართულებული UTI არის ის, რომელიც ხდება ბავშვში, რომელსაც აქვს საშარდე გზების სტრუქტურული ან ფუნქციური დარღვევები. გართულებული საშარდე გზების ინფექციები ძირითადად მოიცავს ზედა საშარდე გზებს (პიელონეფრიტი) და არა ქვედა საშარდე გზებს.[1]

პერორალურ და ინტრავენურ თერაპიას შორის არჩევანი დამოკიდებულია: პაციენტის ასაკზე, სეფსისის ეჭვზე, დაავადების სიმძიმეზე, ჰიდრატაციის სტატუსზე, პერორალური მედიკამენტების მიმართ ტოლერანტობაზე და არის თუ არა ინფექციის გართულებები გამოვლენილი.[1]ბრიტანეთის ჯანმრთელობისა და კლინიკური დახელოვნების ნაციონალური ინსტიტუტი (NICE) გვირჩევს ინტრავენურ ანტიბიოტიკებს პიელონეფრიტით დაავადებული ბავშვებისთვის, რომლებიც აღებინებენ, ვერ იღებენ პერორალურ ანტიბიოტიკებს ან მძიმედ ცუდად არიან.[70]

ემპირიული თერაპიის არჩევანი ეფუძვნება გადატანილ ინფექციებს და მათთან დაკავშირებულ ანტიბიოტიკების მიმართ მგრძნობელობის მონაცემებს ბოლო 6 თვის განმავლობაში, ანტიბიოტიკების ზემოქმედებას ბოლო 30 დღის განმავლობაში და ლოკალურ ანტიმიკრობული რეზისტენტობის დამახასიათებელ სურათს.[66] თერაპია უნდა გადაიხედოს როცა მიკროორგანიზმი და მისი რეზისტენტობის პროფილი დადასტურებულია კულტურაზე. აუცილებელია შეცვლა უფრო ვიწრო სპექტრის აგენტით, შეძლებისდაგვარად.

შესაბამისი პერორალური ანტიბიოტიკების მაგალითებია ცეფალექსინი, ცეფიქსიმი და ამოქსიცილინი/კლავულანატი (თუ კულტურები ადასტურებს მგრძნობელობას).[1][70] თუ საჭიროა ინტრავენური მკურნალობა, შეიძლება გამოყენებულ იქნას: ცეფუროქსიმი, ცეფტრიაქსონი, გენტამიცინი (ამპიცილინთან ერთად ან მის გარეშე), ამიკაცინი ან ტობრამიცინი.[1][70]

ამპიცილინი ემატება ენტეროკოკების დასაფარად.[62]  ამიკაცინი აქტიურია გაფართოებული სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას (ESBL) მაპროდუცირებელი ენტერობაქტერიების მიმართ, როგორიცაა Escherichia coli.[66] გენტამიცინი აქტიურია მრავალი ანტიბიოტიკებისადმი რეზისტენტული ბაქტერიების მიმართ, მათ შორის ESBL-ის გამომმუშავებელი ენტერობაქტერიები, როგორიცაა E coli, AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი ენტერობაქტერიები, როგორიცაა Klebsiella სახეობები და Pseudomonas aeruginosa რთულად სამკურნალო რეზისტენტობით (DTR).[66]

მკურნალობის კურსი: 7-14 კვირა.[84] პარენტერალურიდან ორალურ ანტიბიოტიკზე გადასვლა ჰოსპიტალიზებული პაციენტებისთვის ეტაპობრივად უნდა განიხილებოდეს შეძლებისდაგვარად.[66] ერთმა სისტემურმა მიმოხილვამ არ აჩვენა მნიშვნელოვანი განსხვავება მიკრობიოლოგიური ერადიკაციის, თირკმლის ნაწიბურების, კლინიკური განკურნების, განმეორებითი ინფექციის, მწვავე პიელონეფრიტის შენარჩუნების კუთხით ბავშვებში, რომლებიც გადავიდნენ პერორალურ ანტიბიოტიკებზე 5-10 დღის შემდეგ, იმ ბავშვებთან შედარებით, რომლებიც ინტრავენურად იღებდნენ ანტიბიოტიკებს 14 დღის განმავლობაში.[71]

მიმართეთ სპეციალისტს ანტიბიოტიკის შესარჩევად პენიცილინის მიმართ ალერგიის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ იმუნოსუპრესია, თირკმელების ფუნქციის დარღვევა ან რომლებიც სათანადოდ ვერ პასუხობენ საწყის მკურნალობას. პენიცილინზე ალერგიული პაციენტების მკურნალობა დამოკიდებულია პაციენტის ასაკზე, წამლისმიერი ალერგიის ანამნეზზე და დაავადების სიმძიმეზე.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს უნდა მოვერიდოთ ნიტროფურანტოინის გამოყენებას ბავშვებში. საწყის თერაპიაზე პასუხის არარსებობა შეიძლება მიუთითებდეს, რომ მიკროორგანიზმი არ არის მგრძნობიარე ანტიმიკრობული აგენტის მიმართ ან ვითარდება პიონეფროზი, თირკმლის აბსცესი ან შარდის დრენაჟის ობსტრუქცია. კულტურის შედეგები უნდა გადაისინჯოს და ჩატარდეს გადაუდებელი ექოსკოპია.

პირველადი პარამეტრები

ცეფალექსინი: 50-100 მგ/კგ/დღეში პერორალურად დაყოფილი დოზა3-4 მიღებაზე, მაქსიმალური 1000 მგ/დოზა

ან

ცეფიქსიმი: 8 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 1-2 დაყოფილ დოზად

ან

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: 20-40 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 3 დაყოფილ დოზად; 25-45 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 2 დაყოფილ დოზად

მეტი

ან

ცეფუროქსიმი: 50-100 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად დაყოფილი დოზებით 6-8 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 9 გ/დღეში

ან

ცეფტრიაქსონი: 50-75 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად, გაყოფილი დოზებით ყოველ 12-24 საათში

ან

გენტამიცინი: 5-7.5 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

მეტი

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 50-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად დაყოფილი დოზებით 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 8 გ/დღეში

და

გენტამიცინი: 5-7.5 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

მეტი

ან

ამიკაცინი: 15-22.5 მგ / კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

მეტი

ან

ტობრამიცინი: 2-2,5 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად ყოველ 8 საათში ერთხელ

მეტი
Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ზოგიერთ პაციენტს შესაძლოა დასჭირდეს დამხმარე ტიპის მოვლა ინტრავენური სითხეებით და/ან სიცხის დამწევი საშუალებებით (მაგ. პარაცეტამოლი).

პირველადი პარამეტრები

პარაცეტამოლი: 10-15 მგ/კგ პერორალურად, ყოველ 4-6 საათში საჭიროებისამებრ, მაქსიმალური დოზა 75 მგ/კგ/დღეში

Back
განიხილე – 

სოკოს საწინააღმდეგო თერაპია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

შესაძლოა საჭირო გახდეს იმუნოსუპრესირებულ პაციენტებში. სოკოს საწინააღმდეგო რეჟიმის შესარჩევად გაეცანით ადგილობრივ გაიდლაინებს.

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური ან ინტრავენური ანტიბიოტიკები

გართულებული UTI არის ის, რომელიც ხდება ბავშვში, რომელსაც აქვს საშარდე გზების სტრუქტურული ან ფუნქციური დარღვევები. გართულებული საშარდე გზების ინფექციები ძირითადად მოიცავს ზედა საშარდე გზებს (პიელონეფრიტი) და არა ქვედა საშარდე გზებს.[1]

ემპირიული თერაპიის არჩევანი ეფუძვნება გადატანილ ინფექციებს და მათთან დაკავშირებულ ანტიბიოტიკების მიმართ მგრძნობელობის მონაცემებს ბოლო 6 თვის განმავლობაში, ანტიბიოტიკების ზემოქმედებას ბოლო 30 დღის განმავლობაში და ლოკალურ ანტიმიკრობული რეზისტენტობის დამახასიათებელ სურათს.[66]

ცეფალექსინი ან ამოქსიცილინი/კლავულანატი შეიძლება გამოყენებულ იქნას როგორც პირველი რიგის ორალური ანტიბიოტიკები (თუ ხელმისაწვდომია კულტურის შედეგები და ბაქტერიები მგრძნობიარეა)).​​[70]

თირკმლის ფონური დაავადების მქონე პაციენტებს, რომლებიც საჭიროებენ უფრო ფართო Pseudomonas და გრამ-უარყოფით დაფარვას და რომლებიც სისტემურად სტაბილურები არიან, მიეცით ფთორქინოლონი, მაგ. პერორალური ციპროფლოქსაცინი.[72][73]

ციპროფლოქსაცინი აქტიურია გაფართოებული სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას (ESBL) მაპროდუცირებელი ენტერობაქტერიების მიმართ, როგორიცაა Escherichia coli და AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი ენტერობაქტერიები, როგორიცაა Klebsiella სახეობები.[66]

სისტემურმა ფტორქინოლონებმა, როგორიცაა მოქსიფლოქსაცინი, შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული, უნარშემზღუდველი და პოტენციურად ხანგრძლივი ან შეუქცევადი გვერდითი მოვლენები. ეს მოიცავს, მაგრამ არ შემოიფარგლება მხოლოდ: ტენდიოპათია/მყესების გაწყვეტა; პერიფერიული ნეიროპათია; ართროპათია/ართრალგია; აორტის ანევრიზმა და დისექცია; გულის სარქვლის რეგურგიტაცია; დისგლიკემია; და ცენტრალური ნერვული სისტემის ეფექტები, მათ შორის კრუნჩხვები, დეპრესია, ფსიქოზი და სუიციდური აზრები და ქცევა.[74] დანიშნულების შეზღუდვები ვრცელდება ფტორქინოლონების გამოყენებაზე და ეს შეზღუდვები შეიძლება განსხვავდებოდეს ქვეყნებს შორის. ზოგადად, ფტორქინოლონები უნდა შეიზღუდოს, გამოყენებული იქნას მხოლოდ სერიოზული, სიცოცხლისათვის საშიში ბაქტერიული ინფექციებისას. ზოგიერთმა მარეგულირებელმა სააგენტომ შეიძლება ასევე გირჩიოს მათი გამოყენება მხოლოდ იმ სიტუაციებში, როდესაც სხვა ანტიბიოტიკები, რომლებიც ჩვეულებრივ რეკომენდებულია ინფექციისთვის, შეუსაბამოა (მაგ., რეზისტენტობა, უკუჩვენებები, მკურნალობის წარუმატებლობა, მიუწვდომლობა). ვარგისიანობის/მიზანშეწონილობის, უკუჩვენებებისა და სიფრთხილის ზომების შესახებ დამატებითი ინფორმაციისთვის მიმართეთ თქვენს ადგილობრივ გაიდლაინებსა და წამლების ფორმულარს.

განიხილეთ ამპიცილინი პლუს გენტამიცინის პარენტერალური შეყვანის შესაძლებლობა, როგორც მეორე რიგის, თირკმლის ადრე არსებული სტრუქტურული დაავადების და თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებისთვის. ალტერნატიული ვარიანტები მოიცავს ცეფოტაქსიმს ან ცეფტრიაქსონს.[1] ცეფალოსპორინების პერორალური და ინტრავენური ფორმები თანაბრად ეფექტური აღმოჩნდა.[75]

გენტამიცინი აქტიურია მრავალი ანტიბიოტიკებისადმი მდგრადი ბაქტერიების მიმართ, მათ შორის ESBL-ის მაპროდუცირებელი Enterobacterales, AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას მაპროდუცირებელი Enterobacterales და Pseudomonas aeruginosa რთულად სამკურნალო რეზისტენტობით.[66]

მიმართეთ სპეციალისტს ანტიბიოტიკის შესარჩევად პენიცილინის მიმართ ალერგიის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ იმუნოსუპრესია, თირკმელების ფუნქციის დარღვევა ან რომლებიც სათანადოდ ვერ პასუხობენ საწყის მკურნალობას. პენიცილინზე ალერგიული პაციენტების მკურნალობა დამოკიდებულია პაციენტის ასაკზე, წამლისმიერი ალერგიის ანამნეზზე და დაავადების სიმძიმეზე.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს უნდა მოვერიდოთ ნიტროფურანტოინის გამოყენებას ბავშვებში. საწყის თერაპიაზე პასუხის არარსებობა შეიძლება მიუთითებდეს, რომ მიკროორგანიზმი არ არის მგრძნობიარე ანტიმიკრობული აგენტის მიმართ ან ვითარდება პიონეფროზი, თირკმლის აბსცესი ან შარდის დრენაჟის ობსტრუქცია. კულტურის შედეგები უნდა გადაისინჯოს და ჩატარდეს გადაუდებელი ექოსკოპია.

პირველადი პარამეტრები

ცეფალექსინი: 50-100 მგ/კგ/დღეში პერორალურად დაყოფილი დოზა3-4 მიღებაზე, მაქსიმალური 1000 მგ/დოზა

ან

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: 20-40 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 3 დაყოფილ დოზად; 25-45 მგ/კგ/დღე პერორალურად, მიცემული 2 დაყოფილ დოზად

მეტი

ან

ციპროფლოქსაცინი: 20-48 მგ/კგ/დღეში პერორალურად 2-ჯერ დღეში

მეორეული ვარიანტები

ამპიცილინიამპიცილინი: 50-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად დაყოფილი დოზებით 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 8 გ/დღეში

და

გენტამიცინი: 5-7.5 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

მეტი

ან

ცეფოტაქსიმი: 150-180 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად დაყოფილი დოზებით 8 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 8 გ/დღეში

ან

ცეფტრიაქსონი: 50-75 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად, გაყოფილი დოზებით ყოველ 12-24 საათში

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ზოგიერთ პაციენტს შესაძლოა დასჭირდეს დამხმარე ტიპის მოვლა ინტრავენური სითხეებით და/ან სიცხის დამწევი საშუალებებით (მაგ. პარაცეტამოლი).

პირველადი პარამეტრები

პარაცეტამოლი: 10-15 მგ/კგ პერორალურად, ყოველ 4-6 საათში საჭიროებისამებრ, მაქსიმალური დოზა 75 მგ/კგ/დღეში

Back
განიხილე – 

სოკოს საწინააღმდეგო თერაპია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

შესაძლოა საჭირო გახდეს იმუნოსუპრესირებულ პაციენტებში. სოკოს საწინააღმდეგო რეჟიმის შესარჩევად გაეცანით ადგილობრივ გაიდლაინებს.

მიმდინარე

განმეორებითი საშარდე გზების ინფექციები

Back
1-ლი რიგის – 

განიხილეთ პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკების გამოყენება

მორეციდივე UTI განისაზღვრება ჯანდაცვის და სამედიცინო დახმარების დახელოვნების ეროვნული ინსტიტუტი როგორც: მწვავე პიელონეფრიტის ≥2 ეპიზოდი, ან მწვავე პიელონეფრიტის 1 ეპიზოდი პლუს ცისტიტის მინიმუმ ერთი ეპიზოდი, ან ცისტიტის ≥3 ეპიზოდი.[4]

რეკურენტულ (განმეორებითი/მორეციდივე) UTI შეიძლება გამოწვეული იყოს გადაუჭრელი ინფექციით (თავდაპირველი მკურნალობა არაადეკვატურია საშარდე გზებში ბაქტერიების აღმოსაფხვრელად) ან მუდმივი ინფექციით (გამოწვეული საშარდე გზებში ბაქტერიების ხელახალი გაჩენით მუდმივი ინფექციის ადგილის გამო, რომელიც არ შეიძლება აღმოიფხვრას [მაგ. ინფიცირებული ქვები ან ფისტულები]). ერთი და იგივე პათოგენი მონაწილეობს თითოეულ რეკურენტულ ინფექციაში.[1]

ამერიკის უროლოგიური ასოციაცია გვირჩევს ანტიბიოტიკების პროფილაქტიკას <1 წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის, რომლებსაც აქვთ ვეზიკოურეთრალური რეფლუქსი (VUR) და ფებრილური საშარდე ინფექციების ანამნეზი. ანტიბიოტიკოთერაპით პროფილაქტიკა ვეზიკულოურეთრული რეფლუქსის მქონე ≥1 წლის ბავშვებში გადაწყდება ინდივიდუალურად. გასათვალისწინებელია კლინიკური კონტექსტი, შარდის ბუშტის და ნაწლავის დისფუნქცია, პაციენტის ასაკი, ვეზიკულოურეთრული რეფლუქსის ხარისხი, მშობლების არჩევანი და ნაწიბურის არსებობა. პროფილაქტიკა რეკომენდირებულია როგორც რეფლუქსის, ასევე დისფუნქციის მქონე ბავშვებისთვის.[37]

პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკების კურსი შეიძლება განიხილებოდეს ბავშვებში, რომლებიც აღარ იყენებენ პამპერსს, აქვთ განმეორებითი ინფექციები და შარდის ბუშტის დისფუნქცია. პარალელურად ოპტიმალური უნდა იყოს შარდის ბუშტის და ნაწლავის მართვა.[19]

ანტიბიოტიკური პროფილაქტიკა გასათვალისწინებელია მძიმე უროლოგიური ანომალიის მქონე ბავშვებისთვისაც.[38]

არ არსებობს საბოლოო დასკვნა, რომ პროფილაქიტკური ანტიბიოტიკები ამცირებს განმეორებითი ინფექციის ან თირკმელის დანაწიბურების რისკს ვეზიკოურეტერული რეფლუქსის მქონე ან არმქონე ბავშვებში.[76][77][78][79] [ Cochrane Clinical Answers logo ]

პროფილაქტიკისთვის შესაფერისი არჩევანია პირველი ან მეორე თაობის ცეფალოსპორინი (მაგ. ცეფალექსინი), ტრიმეტოპრიმი, სულფამეთოქსაზოლი, ტრიმეტოპრიმი/სულფამეთოქსაზოლი ან ნიტროფურანტოინი.[1][80] ნიტროფურანტოინი და ტრიმეთოპრიმი სასურველია იქ, სადაც შესაძლებელია.[1]

ტრიმეტოპრიმი/სულფამეთოქსაზოლი აქტიურია მრავალი ანტიბიოტიკებისადმი მდგრადი ბაქტერიების მიმართ, მათ შორის გაფართოებული სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას (ESBL) მაპროდუცირებელი ენტერობაქტერიების, როგორიცაა E coli და AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი ენტერობაქტერიების, როგორიცაა Klebsiella სახეობები.[66] ნიტროფურანტოინი აქტიურია ცისტიტის წინააღმდეგ, რომელიც გამოწვეულია ESBL-ის წარმომქმნელი Enterobacterales და AmpC-ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი Enterobacterales-ით.[66]

იქ, სადაც შესაძლებელია, პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკის არჩევანი უნდა ეფუძვნებოდეს კულტურის და მგრძნობელობის უახლოეს შედეგებს. გამოყენებული პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკის როტაციამ შეიძლება გაზარდოს ანტიბიოტიკორეზისტენტობის რისკი. ერთ-ერთი მეტა ანალიზის გამოთვლის მიხედვით, გვხვდება ერთი მულტირეზისტენტული ინფექცია ყოველ 21 პაციენტზე, რომლებსაც უმკურნალეს ანტიბიოტიკური პროფილაქტიკით.[81] თუ ბავშვს პროფილაქტიკის მიღების დროს განუვითარდა მწვავე საშარდე გზების ინფექცია, უნდა დაინიშნოს სხვა ანტიბიოტიკი.[80]

რეზისტენტობის რისკი იმატებს ანტიბიოტიკოთერაპიის ხანგრძლივობასთან ერთად. პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკების კურსი, როგორც წესი, გრძელდება 3-6 თვის განმავლობაში, რის შემდეგაც ხელახლა უნდა შეფასდეს მკურნალობა.[37][38]

პირველადი პარამეტრები

ნიტროფურანტიონი: 1 მგ/კგ პერორალურად დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

ან

ტრიმეტოპრიმი: 2 მგ/კგ პერორალურად დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

მეორეული ვარიანტები

ცეფალექსინი: 10-15 მგ/კგ პერორალურად დღეში ერთხელ ძილის წინ

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: ბავშვები ≥2 თვის ასაკიდან: 1-2 მგ/კგ პერორალურად დღეში ერთხელ ძილის წინ

მეტი
Back
განიხილე – 

შარდის ბუშტისა და ნაწლავის ფუნქციის ოპტიმიზაცია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

საჭიროა ვუმკურნალოთ შარდის ბუშტისა და ნაწლავის დისფუნქციის ნებისმიერ ფორმას, რომელიც დაკავშირებულია მორეციდივე საშარდე გზების ინფექციებთან. შარდის ბუშტისა და ნაწლავის დისფუნქცია ზრდის მორეციდივე საშარდე გზების ინფექციის რისკს ორჯერ და გამრღვევი საშარდე გზების ინფექციის რისკს ბავშვებში, რომელთაც აღენიშნებათ ვეზიკოურეტერული რეფლუქსი.[25][27] ბავშვები და მათი აღმზრდელები ინფორმირებულნი უნდა იყვნენ სათანადო ჰიდრაციის და ტუალეტებზე ადვილად წვდომის შესახებ, დაგვიანებული მოშარდვის პრევენციის მიზნით.[4] ყაბზობა უნდა განიკურნოს შემდგომი ინფექციების თავიდან ასაცილებლად. განავლის გამოდევნას ოყნით და გამათხელებლებით უნდა მოყვეს შენარჩუნებითი თერაპია განავლის დამარბილებლებით, როგორიცაა პოლიეთილენის გლიკოლი.[19] შემანარჩუნებელი თერაპია შეიძლება თვეების ან წლების განმავლობაში იყოს საჭირო.

Back
განიხილე – 

გაგზავნა უროლოგთან.

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ასევე რეკომენდებულია მაღალი ხარისხის ვეზიკოურეტერული რეფლუქსის ქირურგიული მკურნალობა მორეციდივე საშარდე გზების ინფექციების მქონე ბავშვებში, თუმცა ვეზიკოურეტერული რეფლუქსის ქირურგიული ან ენდოსკოპიური კორექციის დამატებითი უპირატესობა ანტიბიოტიკოთერაპიასთან შედარებით დაუდგენელია.[79][82] [ Cochrane Clinical Answers logo ] მიმართეთ უროლოგთან მე-4-5 ხარისხის ვეზიკოურეტერული რეფლუქსის ან მნიშვნელოვანი უროლოგიური ანომალიის მქონე ბავშვები.[38]

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას