პირველადი პრევენცია
ლეგიონერების დაავადების საწინააღმდეგო ვაქცინა არ არსებობს და ანტიბიოტიკების პროფილაქტიკა არაეფექტურია.[10]
ლეგიონერების დაავადების პრევენციის გასაღები არის of ლეგიონელას ზრდისა და გავრცელების რისკის შემცირება. წყლის მართვის პროგრამებს, მათ შორის შენობის წყლის სისტემებსა და მოწყობილობებს, რომლებიც ექვემდებარება რეგულარულ შემოწმებას აქვთ ლეგიონელას ზრდისა და გადაცემის რისკი (მაგ., საშხაპეები და ონკანები, გამაგრილებელი მოწყობილებები, ცხელი აბაზანები, დეკორატიული შადრევნები და ცხელი წყლის ავზები და გამათბობლები), შეუძლია შეამციროს ეპიდემიის გავრცელების ალბათობა.[10] საავადმყოფოების უმეტესობა რეგულარულად იღებს წყლის სინჯებს ლეგიონელას შემცველობაზე, მაგრამ რუტინული ტესტირება არ არის საჭირო. როდესაც ხდება ეპიდაფეთქება, სინჯის აღება ნაკარნახევი უნდა იყოს დაწესებულებაში არსებული გარემოებების მიხედვით.[34] დეზინფექციის მეთოდები აღმოჩნდა ზომიერად წარმატებული და მოიცავს წყლის გაცხელებას 75°C-მდე (167°F) და დისტალური უბნების გამორეცხვას, სპილენძ-ვერცხლის იონიზატორების დაყენებას და წყლის ჰიპერქლორირებას.[35]
ინფექციის გაზრდილი რისკის მქონე მოგზაურებმა, როგორიცაა ხანდაზმული ადამიანები ან იმუნოკომპრომისული პირები, უნდა მოერიდონ აღიარებულ მაღალი რისკების ზემოქმედებას, როგორიცაა ცხელი აბაზანები.[10]
მეორეული პრევენცია
მეორადი პრევენცია მოიცავს დროულ რეაგირებას შემთხვევის იდენტიფიკაციის დროს. ახალი დამახასიათებელი სურათი ტესტირების დროს აჩვენებს, რომ დიაგნოზის დასმა კულტურის, პირდაპირი ფლუორესცენტული ანტისხეულის ანალიზის და სეროლოგიური ანალიზების მეშვეობით შემცირდა, ხოლო დიაგნოსტირება შარდის ანტიგენის ტესტირებით გაცილებით გაიზარდა. ეს ზღუდავს არა-Legionella pneumophila სეროჯგუფი 1 დაავადების გამოვლენას და აფერხებს ეპიდაფეთქებების გამოვლენას და კონტროლს.[60] შესაბამისი ორგანო უნდა იყოს გაფრთხილებული, რათა საჭიროების შემთხვევაში ჩატარდეს გამოძიება.[84]
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას