მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მწვავე

ადრეული ან მოგვიანებითი გამოვლინების ნეონატალური B ჯგუფის სტრეპტოკოკული ინფექცია (ასაკი- 0-89 დღე)

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

აშშ-ს გაიდლაინებში, ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი რეკომენდებულია ახალშობილთა ინფექციისთვის, როდესაც B ჯგუფის სტრეპტოკოკი დადასტურებულად გამოვლენილია.[2] დიდ ბრიტანეთში გაიდლაინები რეკომენდაციას უწევენ ბენზილპენიცილინს გენტამიცინთან ერთად დადასტურებული GBS მენინგიტის დროს.[63]

დაუყოვნებლივ დაიწყეთ მკურნალობა, თუ უფროსი გადაწყვეტილების მიმღები ადგენს საეჭვო სეფსისის დიაგნოზს. მიჰყევით თქვენს ადგილობრივ პროტოკოლს (მაგ. "სეფსისი ექვსი" ან სეფსისისგან გადარჩენის კამპანიის 1-საათიანი ზრუნვის პაკეტი) საეჭვო სეფსისის (ან სეფსისის რისკის) მქონე ნებისმიერი პაციენტის გამოკვლევისთვის და სამკურნალოდ, 1 საათის ფარგლებში.[88] SCCM and ESICM: Surviving Sepsis Campaign - pediatric patients Opens in new window

მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია კლინიკურ სინდრომზე. გაურთულებელი მენინგიტის მქონე პაციენტებს უნდა ჩაუტარდეთ ინტრავენური მკურნალობა 14 დღის განმავლობაში.[2] უფრო რთული კურსის მქონე ადამიანებს შეიძლება დასჭირდეთ თერაპიის უფრო ხანგრძლივი ვარიანტი. საშარდე გზების ინფექციით (UTI), ბაქტერიემიით (წყაროს გარეშე) ან პნევმონიით დაავადებული პაციენტებისთვის ხანგრძლივობა ჩვეულებრივ შეადგენს 10 დღეს.[2] თუ დოზა ან ხანგრძლივობა საკმარისი არ არის, შესაძლებელია რეციდივის განვითარება. ჩვილები და ბავშვები

გაიარეთ კონსულტაცია სპეციალისტთან ნეონატალური დოზების დასადგენად

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი

ან

ამპიცილინიამპიცილინი

ან

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი

იყოს

ამპიცილინიამპიცილინი

--და--

გენტამიცინი

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას. ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

დაუყოვნებლივ დაიწყეთ მკურნალობა, თუ უფროსი გადაწყვეტილების მიმღები ადგენს საეჭვო სეფსისის დიაგნოზს. მიჰყევით თქვენს ადგილობრივ პროტოკოლს (მაგ. "სეფსისი ექვსი" ან სეფსისისგან გადარჩენის კამპანიის 1-საათიანი ზრუნვის პაკეტი) საეჭვო სეფსისის (ან სეფსისის რისკის) მქონე ნებისმიერი პაციენტის გამოკვლევისთვის და სამკურნალოდ, 1 საათის ფარგლებში.[88] SCCM and ESICM: Surviving Sepsis Campaign - pediatric patients Opens in new window

პირველი რიგის მკურნალობა: ბენზილპენიცილინის ან ამპიცილინი + გენტამიცინის სწრაფი გამოყენება.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები: მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი (მაგ. ცეფუროქსიმი, ცეფოტაქსიმი ან ცეფტრიაქსონი) შეიძლება გამოგვადგეს ალერგიის ტიპის მიხედვით, ან გლიკოპეპტიდი (მაგ. ვანკომიცინი) გენტამიცინით ან მის გარეშე. მკურნალობის კურსი:[89]

სულ მცირე 10 დღე. ხანგრძლივობა დამოკიდებულია კლინიკურ გამოვლინებაზე, გართულებების რისკსა და თერაპიაზე თავდაპირველ პასუხზე.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 100-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილი დოზა ყოველ 4-6 საათში, არაუმეტეს 2.4 გ ყოველ 4 საათში

იყოს

ამპიცილინიამპიცილინი: 200-400 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით დაყოფილი დოზების სახით ყოველ 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღე

--და--

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

მეორეული ვარიანტები

ცეფუროქსიმი: ჩვილები >3 თვის: 75-150 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილი დოზა, ყოველ 8 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 6 გ/დღე

ან

ცეფოტაქსიმი: 100-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 6-8 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 50-100 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით 1-2 დაყოფილი დოზების სახით, მაქსიმუმ 4 გ/დღე

ან

ვანკომიცინი: 10-15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 10-15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში ერთხელ

და

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები: მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი (მაგ.

პენიცილინზე ალერგიის შემთხვევაში: გაიარეთ კონსულტაცია ინფექციური დაავადებების სპეციალისტთან, რადგანაც გამოვლინება იშვიათია და მართვა- რთული.

მკურნალობის კურსი: 14-21 დღე.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 100-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილი დოზა ყოველ 4-6 საათში, არაუმეტეს 2.4 გ ყოველ 4 საათში

იყოს

ამპიცილინიამპიცილინი: 200-400 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით დაყოფილი დოზების სახით ყოველ 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღე

--და--

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები:

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები: მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი შეიძლება გამოგვადგეს ალერგიის ტიპის მიხედვით, ან გამოვიყენებთ მაკროლიდს (მაგ. კლარითრომიცინი) ან გლიკოპეპტიდს (მაგ. ვანკომიცინი).[89]

სულ მცირე 10 დღე.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 100-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილი დოზა ყოველ 4-6 საათში, არაუმეტეს 2.4 გ ყოველ 4 საათში

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 100-400 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით დაყოფილი დოზების სახით ყოველ 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღე

მეორეული ვარიანტები

ცეფუროქსიმი: ჩვილები >3 თვის: 75-150 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილი დოზა, ყოველ 8 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 6 გ/დღე

ან

ცეფოტაქსიმი: 100-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 6-8 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 50-100 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით 1-2 დაყოფილი დოზების სახით, მაქსიმუმ 4 გ/დღე

ან

კლარითრომიცინი: >6 თვის ასაკის ბავშვები: 15 მგ/კგ/დღე პერორალურად დაყოფილი დოზებით ყოველ 12 სთ-ში

ან

ვანკომიცინი: 10-15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში ერთხელ

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები:

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები: მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი შეიძლება გამოგვადგეს ალერგიის ტიპის მიხედვით, ან გლიკოპეპტიდი (მაგ. ვანკომიცინი) გენტამიცინთან ან მის გარეშე, შერჩეულ შემთხვევებში.[89]

მკურნალობის კურსი: 3-4 კვირა.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 100-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილი დოზა ყოველ 4-6 საათში, არაუმეტეს 2.4 გ ყოველ 4 საათში

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 100-400 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით დაყოფილი დოზების სახით ყოველ 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღე

მეორეული ვარიანტები

ცეფუროქსიმი: ჩვილები >3 თვის: 75-150 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილი დოზა, ყოველ 8 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 6 გ/დღე

ან

ცეფოტაქსიმი: 100-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 6-8 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 50-100 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით 1-2 დაყოფილი დოზების სახით, მაქსიმუმ 4 გ/დღე

ან

ვანკომიცინი: 10-15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 10-15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში ერთხელ

და

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

Back
პლიუს – 

ქირურგიული ასპირაცია და გამორეცხვა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

საჭიროა სახსრის ასპირაცია; რეკომენდებულია ფორმალური გამორეცხვა საოპერაციო დარბაზში.

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პირველი რიგის თერაპია: ცეფუროქსიმი + მეტრონიდაზოლი, ან ამპიცილინი/სულბაქტამი გენტამიცინით, ან მის გარეშე.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები: ცეფალოსპორინი შეიძლება გამოგვადგეს ალერგიის ტიპის მიხედვით, + მეტრონიდაზოლი.[89] შესაძლებელია სხვა რეჟიმების გამოყენება, თუმცა საჭიროა ინფექციონისტის კონსულტაცია.

ინფექცია ხშირად პოლიმიკრობულია.

პირველადი პარამეტრები

ცეფუროქსიმი: ჩვილები >3 თვის: 75-150 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილი დოზა, ყოველ 8 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 6 გ/დღე

და

მეტრონიდაზოლი: 30 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/პერორალურად, დაყოფილი დოზა, ყოველ 6 საათში ერთხელ

ან

ამპიცილინ/სულბაქტამი: 200-400 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით დაყოფილი დოზების სახით ყოველ 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღე

მეტი

ან

ამპიცილინ/სულბაქტამი: 200-400 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით დაყოფილი დოზების სახით ყოველ 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღე

მეტი

და

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

მეორეული ვარიანტები

ცეფოტაქსიმი: 100-200 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 6-8 საათში ერთხელ

და

მეტრონიდაზოლი: 30 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/პერორალურად, დაყოფილი დოზა, ყოველ 6 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 50-100 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით 1-2 დაყოფილი დოზების სახით, მაქსიმუმ 4 გ/დღე

და

მეტრონიდაზოლი: 30 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/პერორალურად, დაყოფილი დოზა, ყოველ 6 საათში ერთხელ

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

მოზრდილები: არაორსული

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

დაუყოვნებლივ დაიწყეთ მკურნალობა, თუ უფროსი გადაწყვეტილების მიმღები ადგენს საეჭვო სეფსისის დიაგნოზს. მიჰყევით თქვენს ადგილობრივ პროტოკოლს (მაგ. "სეფსისი ექვსი" ან სეფსისისგან გადარჩენის კამპანიის 1-საათიანი ზრუნვის პაკეტი) საეჭვო სეფსისის (ან სეფსისის რისკის) მქონე ნებისმიერი პაციენტის გამოკვლევისთვის და სამკურნალოდ, 1 საათის ფარგლებში.[88] SCCM and ESICM: Surviving Sepsis Campaign - adult patients Opens in new window

პირველი რიგის მკურნალობა: ბენზილპენიცილინის ან ამპიცილინის სწრაფი გამოყენება.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები: მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი შეიძლება გამოგვადგეს ალერგიის ტიპის მიხედვით ან გლიკოპეპტიდი (მაგ. ვანკომიცინი).[89]

სულ მცირე 10 დღე. ხანგრძლივობა დამოკიდებულია კლინიკურ გამოვლინებაზე, გართულებების რისკსა და თერაპიაზე თავდაპირველ პასუხზე.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 2.4-დან 4.8 გრამამდე დღეში ინტრავენული/კუნთშიდა, დაყოფილი დოზებით ყოველ 6 საათში

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 150-250 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით დაყოფილი დოზების სახით ყოველ 3-4 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღე

მეორეული ვარიანტები

ცეფუროქსიმი: 750-1500 მგ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, ყოველ 6-8 საათში ერთხელ

ან

ცეფოტაქსიმი: 2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 4-6 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 12-24 საათში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად, 8-12 საათში ერთხელ

Back
განიხილე – 

გენტამიცინი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

გენტამიცინის გამოყენება შესაძლებელია დამატებით თერაპიად შერჩეული პაციენტების მგრძნობელობის მიხედვით.

პირველადი პარამეტრები

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები:

პენიცილინზე ალერგიის შემთხვევაში: გაიარეთ კონსულტაცია ინფექციური დაავადებების სპეციალისტთან, რადგანაც გამოვლინება იშვიათია და მართვა- რთული.

მკურნალობის კურსი: 14-21 დღე.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 2.4-დან 4.8 გ-მდე/დღეში, ინტრავენურად, დაყოფილი დოზებით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 150-250 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით დაყოფილი დოზების სახით ყოველ 3-4 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღე

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები:

მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი შეიძლება გამოგვადგეს ალერგიის ტიპის მიხედვით, ასევე გამოიყენება გლიკოპეპტიდი (მაგ. ვანკომიცინი), მაკროლიდი (მაგ. კლარითრომიცინი) ან მოქმედების შესაფერისი სპექტრის მქონე ქინოლონი (მაგ. ლევოფლოქსაცინი).[89]

კლინიცისტებმა უნდა იცოდნენ, რომ ფტორქინოლონები ასოცირებულია უნარშემზღუდველ და პოტენციურად შეუქცევად ჩონჩხკუნთოვან ან ნერვული სისტემის მხრივ გვერდით მოვლენებთან.[90][91] აშშ სურსათისა და წამლის სააგენტომ (FDA) გამოსცა გაფრთხილებები აორტის აშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ არასასურველი ეფექტების გაზრდილი რისკის თაობაზე იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფთორქინოლონებს.[92][93]

მკურნალობის კურსი: 10 დღე.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 2.4-დან 4.8 გ-მდე/დღეში, ინტრავენურად, დაყოფილი დოზებით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღეში

მეორეული ვარიანტები

ცეფუროქსიმი: 750-1500 მგ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, ყოველ 6-8 საათში ერთხელ

ან

ცეფოტაქსიმი: 2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 4-6 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 12-24 საათში ერთხელ

ან

კლინდამიცინი: 450-900 მგ ინტრავენურად, 8 საათში ერთხელ

ან

კლარითრომიცინი: 250-500 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოდევნით) ყოველ 12 საათში ერთხელ

ან

ლევოფლოქსაცინი: 500-750 მგ ინტრავენურად/პერორალურად, ყოველ 24 საათში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად, 8-12 საათში ერთხელ

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები:

მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი შეიძლება გამოგვადგეს ალერგიის ტიპის მიხედვით, ასევე გამოიყენება გლიკოპეპტიდი (მაგ. ვანკომიცინი), ლინეზოლიდი, მაკროლიდი (მაგ. კლარითრომიცინი) ან მოქმედების შესაფერისი სპექტრის მქონე ქინოლონი (მაგ. ლევოფლოქსაცინი).[89]

კლინიცისტებმა უნდა იცოდნენ, რომ ფტორქინოლონები ასოცირებულია უნარშემზღუდველ და პოტენციურად შეუქცევად ჩონჩხკუნთოვან ან ნერვული სისტემის მხრივ გვერდით მოვლენებთან.[90][91] აშშ სურსათისა და წამლის სააგენტომ (FDA) გამოსცა გაფრთხილებები აორტის აშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ არასასურველი ეფექტების გაზრდილი რისკის თაობაზე იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფთორქინოლონებს.[92][93]

მკურნალობის კურსი: 10 დღე.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 2.4-დან 4.8 გ-მდე/დღეში, ინტრავენურად, დაყოფილი დოზებით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღეში

მეორეული ვარიანტები

ცეფუროქსიმი: 750-1500 მგ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, ყოველ 6-8 საათში ერთხელ

ან

ცეფოტაქსიმი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 8 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 12-24 საათში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად, 8-12 საათში ერთხელ

ან

ლინეზოლიდი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

ან

კლარითრომიცინი: 250-500 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოდევნით) ყოველ 12 საათში ერთხელ

ან

ლევოფლოქსაცინი: 500-750 მგ ინტრავენურად/პერორალურად, ყოველ 24 საათში ერთხელ

Back
განიხილე – 

რიფამპიცინი ან გენტამიცინი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ლევოფლოქსაცინი). შერჩეულ შემთხვევებში შესაძლებელია რიფამპიცინის ან გენტამიცინის დამატებით თერაპიად გამოყენება, თუმცა საჭიროა კონსულტაცია ინფექციონისტთან.

პირველადი პარამეტრები

რიფამპიცინი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

ან

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები:

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები: მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი შეიძლება გამოგვადგეს ალერგიის ტიპის მიხედვით, კლინდამიცინი ან გლიკოპეპტიდი (მაგ. ვანკომიცინი).[89]

მკურნალობის კურსი: 3-4 კვირა.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 2.4-დან 4.8 გ-მდე/დღეში, ინტრავენურად, დაყოფილი დოზებით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღეში

მეორეული ვარიანტები

ცეფუროქსიმი: 750-1500 მგ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, ყოველ 6-8 საათში ერთხელ

ან

ცეფოტაქსიმი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 8 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 12-24 საათში ერთხელ

ან

კლინდამიცინი: 450-900 მგ ინტრავენურად, 8 საათში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად, 8-12 საათში ერთხელ

Back
განიხილე – 

გენტამიცინი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

გენტამიცინი შეიძლება იყოს დამატებითი თერაპია შერჩეულ შემთხვევებში, თუმცა საჭიროა კონსულტაცია ინფექციონისტთან.

პირველადი პარამეტრები

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

Back
პლიუს – 

ქირურგიული ასპირაცია და გამორეცხვა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

საჭიროა სახსრის ასპირაცია; რეკომენდებულია ფორმალური გამორეცხვა საოპერაციო დარბაზში.

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

თუ პაციენტს აქვს კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომები, მან უნდა მიიღოს დამატებითი ჟანგბადი; დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პირველი რიგის თერაპია: ამოქსიცილინი ან ამპიცილინი.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პირები: ტრიმეთოპრიმი ან ნიტროფურანტოინი. ცეფალოსპორინი ან ქინოლონი, შესაბამისი აქტივობით (მაგ. ლევოფლოქსაცინი) შეიძლება შესაბამისი იყოს, ალერგიის ტიპის მიხედვით.[89]

კლინიცისტებმა უნდა იცოდნენ, რომ ფტორქინოლონები ასოცირებულია უნარშემზღუდველ და პოტენციურად შეუქცევად ჩონჩხკუნთოვან ან ნერვული სისტემის მხრივ გვერდით მოვლენებთან.[90][91] აშშ სურსათისა და წამლის სააგენტომ (FDA) გამოსცა გაფრთხილებები აორტის აშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ არასასურველი ეფექტების გაზრდილი რისკის თაობაზე იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფთორქინოლონებს.[92][93]

მკურნალობის კურსი: 3-7 დღე.

პირველადი პარამეტრები

ამოქსიცინილი: 500 მგ პერორალურად, ყოველ 8 საათში ერთხელ ან 875 მგ პერორალურად ყოველ 12 საათში ერთხელ

მეორეული ვარიანტები

ტრიმეტოპრიმი: 100 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

ან

ნიტროფურანტიონი: 100 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

მეტი

ან

ცეფალექსინი: 500 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

ან

ცეფუროქსიმი: 125-250 მგ პერორალურად, დღეში ორჯერ

ან

ლევოფლოქსაცინი: 250 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

პირველი რიგის თერაპია: ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი, გენტამიცინით ან მის გარეშე.

პენიცილინზე ალერგიის მქონე პაციენტები: მეორე ან მესამე რიგის ცეფალოსპორინი შეიძლება გამოგვადგეს ალერგიის ტიპის მიხედვით, მოქმედების შესაფერისი სპექტრის მქონე ქინოლონი (მაგ. ლევოფოლოქსაცინი), ან გლიკოპეპტიდი (მაგ. ვანკომიცინი) გენტამიცინით ან მის გარეშე.[89]

კლინიცისტებმა უნდა იცოდნენ, რომ ფტორქინოლონები ასოცირებულია უნარშემზღუდველ და პოტენციურად შეუქცევად ჩონჩხკუნთოვან ან ნერვული სისტემის მხრივ გვერდით მოვლენებთან.[90][91] აშშ სურსათისა და წამლის სააგენტომ (FDA) გამოსცა გაფრთხილებები აორტის აშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ არასასურველი ეფექტების გაზრდილი რისკის თაობაზე იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფთორქინოლონებს.[92][93]

მკურნალობის კურსი: 14 დღე.

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 2.4-დან 4.8 გ-მდე/დღეში, ინტრავენურად, დაყოფილი დოზებით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღეში

ან

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 2.4-დან 4.8 გ-მდე/დღეში, ინტრავენურად, დაყოფილი დოზებით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ

იყოს

ამპიცილინიამპიცილინი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით ყოველ 4-6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 12 გ/დღეში

--და--

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

მეორეული ვარიანტები

ცეფუროქსიმი: 750-1500 მგ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, ყოველ 6-8 საათში ერთხელ

ან

ცეფოტაქსიმი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 8 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2 გ ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, 12-24 საათში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად, 8-12 საათში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად, 8-12 საათში ერთხელ

და

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად/კუნთშიდა ინექციით, დაყოფილ დოზებად, 8 საათში ერთხელ

ან

ლევოფლოქსაცინი: 250-750 მგ ინტრავენურად/პერორალურად, ყოველ 24 საათში ერთხელ

Back
პლიუს – 

დამხმარე თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტი, ასაკის მიუხედავად, უნდა იღებდეს დამხმარე თერაპიას.

ძირითადი მიზანია ნორმალური რესპირატორული, კარდიოლოგიური და ნევროლოგიური ფუნქციის აღდგენა და შენარჩუნება.

თავდაპირველი შეფასება უნდა ემორჩილებოდეს პედიატრიული და მოზრდილების სიცოცხლის მხარდამჭერი თერაპიის პრინციპებს: უნდა შეფასდეს პაციენტის სასუნთქი გზა, სუნთქვა, სისხლის მიმოქცევა და ჩაიდგას დიდი კალიბრის ინტრავენური კათეტერები სითხის გადასხმისათვის.

კომპენსირებული შოკის ან რესპირატორული დისტრესის სიმპტომების მქონე პაციენტებმა უნდა მიიღონ დამატებითი ჟანგბადი. დეკომპენსირებული შოკის, ჰიპოქსიის, მძიმე რესპირატორული დისტრესის, შეცვლილი ცნობიერების ან მომატებული ინტრაკრანიული წნევის მტკიცებულების შემთხვევაში საჭიროა ინტუბირება და მექანიკური ვენტილაცია.

ვაზოპრესორები უნდა გამოვიყენოთ ჰიპოტენზიის ან დაბალი პერფუზიის მქონე პაციენტებში, რომლებიც არ პასუხობენ რეჰიდრატაციას.

სითხეები ფრთხილად უნდა გადაესხათ პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ინტრაკრანიული წნევის მატების, მიოკრადიუმის ინფარქტის ან მწვავე რესპირატორული დისტრეს სინდრომის მტკიცებულება. გულფილტვის მხარდაჭერა შეიძლება საჭირო გახდეს ინტენსიური თერაპიის პირობებში.

დადასტურებული B ჯგუფის სტრეპტოკოკული პნევმონია მიზნობრივი ანტიბიოტიკოთერაპია

მოზრდილები: ორსული და მშობიარობის შემდგომი

Back
1-ლი რიგის – 

ბენზილპენიცილინი ან ამპიცილინი + გენტამიცინი.

ორსულებსა და მშობიარობის შემდეგ ქალებში B ჯგუფის სტრეპტოკოკით გამოწვეული ინფექციები შეიძლება მოიცავდეს უსიმპტომო ბაქტერიურიას (ორსული ქალები > 105 კოლონიის წარმომქმნელი ერთეული მლ-ზე), საშარდე გზების ინფექციას, ქორიოამნიონიტს, პოსტნატალურ ენდომეტრიტს და პოსტნატალური ჭრილობის ინფექციას. ანტიბაქტერიული თერაპიის არჩევანზე გავლენას ახდენს ალერგიის ისტორია, ანტიმიკრობული მგრძნობელობის ტესტის შედეგები და ნაყოფზე პოტენციური ზემოქმედება ან დედის რძეში შეღწევადობა.

თუ ეჭვი გაქვთ ბეტა-ლაქტამის მიმართ მძიმე ალერგიაზე, რეკომენდებულია ალერგიული ტესტირება.[6] ანტენატალური მკურნალობა არაეფექტურია ინფექციის მტარებლობის აღმოსაფხვრელად ან ახალშობილთა დაავადების პრევენციისთვის; ამიტომ ორსულებმა ასევე უნდა მიიღონ ინტრანატალური პროფილაქტიკური თერაპია.[94]

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას