მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მწვავე

მოზარდები და მოზრდილები: ახლად დიაგნოზირებული Ph+ B-ALL

Back
1-ლი რიგის – 

ინდუქციური თერაპია (ტიროზინ კინაზას ინჰიბიტორი [TKI] თერაპია + მრავალ აგენტური თერაპია ან კორტიკოსტეროიდი)

ინდუქციური თერაპია მკურნალობის პირველი ფაზაა. მიზანია სრული რემისიის მიღწევა (CR; ე.ი. ლეიკემიის აღმოფხვრა, რომელიც განისაზღვრება მორფოლოგიური კრიტერიუმებით).

მკურნალობის რეჟიმები და პროტოკოლები კომპლექსურია და უნდა იყოს ინდივიდუალურად დაფუძნებული ყველა ქვეტიპის, ციტოგენეტიკური/მოლეკულური დარღვევების არსებობის (მაგ. ფილადელფიის ქრომოსომა) და პაციენტის ფაქტორების (მაგ. ასაკი, თანმხლები დაავადებები) მიხედვით.

მკურნალობის რეჟიმისა და პროტოკოლის შემუშავების შემდეგ, ის მთლიანად უნდა დაიცვან ინდუქციიდან კონსოლიდაციამდე და შენარჩუნებამდე (ძირითადი გართულების ან არაადეკვატური პასუხის გამოკლებით).

ყურადღება უნდა მიექცეს ახალგაზრდების მართვას ასაკის შესაბამის დაწესებულებებში.

TKI (მაგ., იმატინიბი, დასატინიბი, ბოსუტინიბი, ნილოტინიბი, პონატინიბი) კომბინირებული მრავალ აგენტურ თერაპიასთან (მოიცავს კორტიკოსტეროიდს და ქიმიოთერაპიულ აგენტებს) ან კორტიკოსტეროიდი უნდა იქნას გამოყენებული ინდუქციური თერაპიისთვის ფილადელფიის ქრომოსომის დადებითი (Ph+) B-ALL. .

ასპარაგინაზა ჩვეულებრივ ემატება ინდუქციურ თერაპიას, განსაკუთრებით მოზარდებსა და ახალგაზრდებში (40 წლამდე ასაკის).[91]​ არსებობს ასპარაგინაზას სხვადასხვა ფორმულირებები. Escherichia coli-დან მიღებული ასპარაგინაზას პეგილირებული (PEG) ფორმულირებები (პეგასპარგაზა და კალასპარგაზა პეგოლი) ჩვეულებრივ სასურველია მათი ხანგრძლივი ნახევარგამოყოფის პერიოდისა და ტოლერანტობის გამო.[91][92][93][94]​​ კრიზანტასპაზა (Asparaginase Erwinia chrysanthemi recombinant) არის ვარიანტი პაციენტებისთვის, რომლებსაც უვითარდებათ ჰიპერმგრძნობელობა E coli-დან მიღებული ასპარაგინაზას მიმართ.[95]

Ph+ B-ALL-ის ინდუქციური თერაპიის რეჟიმები მოიცავს (შეკვეთილი მაღალიდან დაბალ ინტენსივობით): TKI პლუს ციკლოფოსფამიდი, ვინკრისტინი, დაუნორუბიცინი, დექსამეტაზონი, ციტარაბინი, მეთოტრექსატი, PEG-ასპარაგინაზა და პრედნიზოლონი (ბერლინ-ფრანკფურტი-მუნი); TKI პლუს ჰიპერფრაქციული ციკლოფოსფამიდი, ვინკრისტინი, დოქსორუბიცინი და დექსამეტაზონი, მონაცვლეობით ციტარაბინთან და მეთოტრექსატთან (ჰიპერ-CVAD რეჟიმი); TKI პლუს დექსამეტაზონი, ვინკრისტინი, დაუნორუბიცინი, მეთოტრექსატი, ეტოპოზიდი და ციტარაბინი (CALGB 10701 რეჟიმი); TKI პლუს ვინკრისტინი და დექსამეტაზონი; TKI პლუს კორტიკოსტეროიდი (მაგ., პრედნიზოლონი, მეთილპრედნიზოლონი, დექსამეტაზონი).[57]

მაღალი ან ზომიერი ინტენსივობის რეჟიმები სასურველია 65 წლამდე ასაკის მოზარდებისთვის და მოზრდილებისთვის. ხანდაზმული (65 წელზე უფროსი ასაკის) ან მნიშვნელოვანი თანმხლები დაავადებების მქონე პირები შეიძლება ჩაითვალონ დაბალი ინტენსივობის რეჟიმებზე.

TKI მიზნად ისახავს ფილადელფიის ქრომოსომასთან ასოცირებულ BCR::ABL შერწყმა პროტეინს და ისინი უნდა მიეცეს მუდმივად მკურნალობის ყველა ფაზაზე (ინდუქცია, კონსოლიდაცია, შენარჩუნება) რეციდივის ან შეუწყნარებლობის დაწყებამდე. თიროზინკინაზას ინჰიბიტორებით მკურნალობის წარუმატებლობის ან აუტანლობის შემთხვევაში გამოიყენება თიროზინკინაზას სხვა ინჰიბიტორი.

პონატინიბი არის ერთადერთი TKI, რომელიც ეფექტურია მათთვის, ვისაც აქვს T315I მუტაცია ABL კინაზას დომენში. პაციენტებში ახლად დიაგნოზირებული Ph+ ALL-ით, პონატინიბი პლუს მრავალ აგენტური თერაპია, როგორც ჩანს, დაკავშირებულია გაუმჯობესებულ შედეგებთან (მაგ., სრული მოლეკულური პასუხი, გაზომვადი ნარჩენი დაავადება [MRD], საერთო გადარჩენა) წინა თაობის TKI-ებთან და მრავალ აგენტურ თერაპიასთან შედარებით.[110][111]​​ სერიოზული გვერდითი მოვლენების რისკის გამო (მაგალითად, მძიმე გულ-სისხლძარღვთა მოვლენები, ჰეპატოტოქსიურობა და უკანა შექცევადი ენცეფალოპათიის სინდრომი), პონატინიბი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებსაც თან ახლავს თანმხლები დაავადებები. მნიშვნელოვანი არასასურველი მოვლენების განვითარებისას დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს პონატინიბის გამოყენება, ხოლო სარგებელი-რისკი უნდა შეფასდეს მისი ხელახალი დანიშვნისას.

ფრთხილი უჯრედების შემცირების ფაზა შეიძლება ჩაითვალოს ინდუქციური თერაპიის დაწყებამდე მაღალი ლეიკემიის მქონე პაციენტებისთვის (ანუ, სისხლის თეთრი უჯრედების რაოდენობა >100 × 109/ლ [>100,000/მიკროლიტრი]).[113][114]​ ამის მიღწევა შესაძლებელია ციტარაბინის, ჰიდროქსიკარბამიდის და/ან კორტიკოსტეროიდების გამოყენებით. მაღალი ლეიკემიით დაავადებული პაციენტები უნდა იყვნენ მჭიდრო მონიტორინგზე სიმსივნის ლიზისის სინდრომის მიმართებაში.[53][87]​ იხილეთ სიმსივნის ლიზისის სინდრომი.

პაციენტები, რომლებიც ვერ აღწევენ CR-ს ინდუქციური თერაპიის შემდეგ, ითვლება რეფრაქტერულ პაციენტებად, რომელსაც აქვს ძალიან ცუდი პროგნოზი.[1][53][87]

MRD შეფასება უნდა ჩატარდეს ინდუქციური თერაპიის შემდეგ (CR-ის შეფასებასთან ერთად). MRD-დადებითი რემისიის მქონე პაციენტები შეიძლება განიხილებოდეს გაძლიერებული ინდუქციური თერაპიისთვის და რეფერირება პოსტინდუქციური თერაპიისთვის ალოგენური ღეროვანი უჯრედების გადანერგვით (SCT).[115]​ MRD-უარყოფითი რემისიის მქონე პაციენტებს შეუძლიათ გააგრძელონ კონსოლიდაციური თერაპია არჩეული მკურნალობის პროტოკოლის მიხედვით.

პაციენტებს უნდა ურჩიოთ კლინიკურ კვლევაში მონაწილეობა, თუ ისინი აკმაყოფილებენ ჩართვის კრიტერიუმებს.

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

TKI + ბერლინი-ფრანკფურტი-მიუნსტერის რეჟიმი

იმატინიბი

იყოს

დასატინიბი

იყოს

ბოსუტინიბი

იყოს

ნილოტინიბი

იყოს

პონატინიბი

--და--

ციკლოფოსფამიდი

და

ვინკრისტინი

და

დაუნორუბიცინი

და

დექსამეთაზონი

და

ციტარაბინი

და

მეთოტრექსატი

და

პრენდიზოლონი

--და--

პეგასპარგაზა

იყოს

კალასპარგაზა პეგოლი

იყოს

კრიზანტასპაზა (რეკომბინანტული)

ან

TKI + ჰიპერ-CVAD რეჟიმი

იმატინიბი

იყოს

დასატინიბი

იყოს

ბოსუტინიბი

იყოს

ნილოტინიბი

იყოს

პონატინიბი

--და--

ციკლოფოსფამიდი

და

ვინკრისტინი

და

დოქსორუბიცინი

და

დექსამეთაზონი

და

ციტარაბინი

და

მეთოტრექსატი

ან

TKI + CALGB 10701 რეჟიმი

იმატინიბი

იყოს

დასატინიბი

იყოს

ბოსუტინიბი

იყოს

ნილოტინიბი

იყოს

პონატინიბი

--და--

დექსამეთაზონი

და

ვინკრისტინი

და

დაუნორუბიცინი

და

მეთოტრექსატი

და

ეტოპოსიდი

და

ციტარაბინი

ან

იმატინიბი

იყოს

დასატინიბი

იყოს

ბოსუტინიბი

იყოს

ნილოტინიბი

იყოს

პონატინიბი

--და--

ვინკრისტინი

და

დექსამეთაზონი

ან

იმატინიბი

იყოს

დასატინიბი

იყოს

ბოსუტინიბი

იყოს

ნილოტინიბი

იყოს

პონატინიბი

--და--

პრენდიზოლონი

იყოს

მეთილპრედნიზოლონი

იყოს

დექსამეთაზონი

Back
პლიუს – 

ცენტრალური ნერვული სისტემის პროფილაქტიკა ან მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტმა უნდა მიიღოს ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა ან ცნს-ზე მიმართული მკურნალობა (თუ გამოვლენილია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება) მკურნალობის ყველა ეტაპზე.

პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ ცნს-ის რეციდივი ცნს-ის პროფილაქტიკის მიუხედავად, თუმცა ეს ჩვეულებრივ ვითარდება მკურნალობის კურსის დასრულების შემდეგ.[67]

ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანებამ შეიძლება გამოწვიოს მძიმე ნევროლოგიური ავადობა (მაგ., კრანიული ნერვების დამბლა), რაც განკურნების მთავარ დაბრკოლებაა და კლინიკური კვლევების ფარგლებში საწყისი რეციდივების 40%-ს შეადგენს.[79][80][81] პაციენტები ცნს-ის ჩართულობით (განსაკუთრებით ცნს-ის რეციდივით) ჩვეულებრივ ითხოვენ განხილვას პოსტ-რემისიის ალოგენური ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციის (SCT).[59][69]

ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა შედგება ინდუქციური თერაპიის რეჟიმებისგან, რომლებიც გაძლიერებულია წყვეტილი ინტრათეკალური მეთოტრექსატით მარტო ან ინტრათეკალური ციტარაბინით და ინტრათეკალური ჰიდროკორტიზონით („სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია“).[52][57][123]​ რეჟიმები ხშირად მოიცავს ინტენსიურ სისტემურ თერაპიას ციტარაბინის მაღალი დოზებით ან მეთოტრექსატის მაღალი დოზით, რათა უზრუნველყოფილი იყოს სისხლის ტვინში კარგი შეღწევა.[57] გამოყენებული სპეციფიკური დრო, სიხშირე და აგენტები განსხვავდება მკურნალობის პროტოკოლის მიხედვით.

პარკუჭშიდა თერაპია ომაიას რეზერვუარის (კათეტერული სისტემა) გამოყენებით განსახილველია იმ შემთხვევაში, თუ ვერ ხერხდება ინტრათეკური გზის დამყარება.

თუ არსებობს ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება, რეკომენდებული მკურნალობის რეჟიმი ხშირად მსგავსია პროფილაქტიკური რეჟიმის გარდა, გარდა იმისა, რომ ინტრათეკალური ინექციების სიხშირე შეიძლება გაიზარდოს (მაგ. კვირაში ორჯერ).

ცნს-ის პროფილაქტიკის ან მკურნალობის პოტენციური არასასურველი ეფექტებია: მწვავე ან ქრონიკული ნეიროტოქსიკურობა, რომელიც ვლინდება პირექსიის, არაქნოიდიტის, ლეიკოენცეფალოპათიის და ცენტრალური ნერვული სისტემის მსუბუქი სუბკლინიკური დისფუნქციით.[52][123]

კრანიალური ან კრანიოსპინალური დასხივება ეფექტურია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის, მაგრამ შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე არასასურველი ეფექტები, როგორიცაა ნეიროკოგნიტური დისფუნქცია და მეორადი ავთვისებიანი სიმსივნეები. ამჟამად, ის ჩვეულებრივ რეზერვირებულია ცნს-ის აშკარა დაავადების სამკურნალოდ დიაგნოზის ან რეციდივის დროს, ან როგორც პროფილაქტიკა ზოგიერთ მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში, ან როგორც კლინიკური კვლევის ნაწილი.[69][124]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

ან

სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

და

ციტარაბინი

და

ჰიდროკორტიზონის ნატრიუმის სუქცინატი

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

გაითვალისწინეთ დამხმარე ზრუნვის ზომები ყველა პაციენტისთვის, მკურნალობის ყველა ეტაპზე, შემდეგი გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან მართვის მიზნით.

სიმსივნის ლიზისის სინდრომი (TLS): ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა გამოიყენეთ ენერგიული ჰიდრატაცია (ინტრავენური სითხეებით), ფოსფატის დამაკავშირებელი საშუალებები და ჰიპოურიკემიური საშუალებები (მაგ., ალოპურინოლი ან რასბურიკაზა) TLS-ის პრევენციის ან მკურნალობისთვის. TLS ხასიათდება ჰიპერკალიემიით, ჰიპერფოსფატემიით, ჰიპერურიკემიით, ჰიპოკალციემიით და/ან შრატის ლაქტატდეჰიდროგენაზას მომატებით, რაც შეიძლება მოხდეს ქიმიოთერაპიის შემდეგ (ან სპონტანურად იშვიათ შემთხვევებში), განსაკუთრებით თუ WBC რაოდენობა (სიმსივნური დატვირთვა) მაღალია. TLS შეიძლება გამოიწვიოს გულის არითმიები, კრუნჩხვები, თირკმლის მწვავე უკმარისობა და სიკვდილი, თუ მკურნალობა არ არის. იხ სიმსივნის ლიზისის სინდრომი.

ინფექციები და ფებრილური ნეიტროპენია: გამოიყენეთ ანტიბიოტიკები, სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები და ანტივირუსები ინფექციების და ფებრილური ნეიტროპენიის თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[56][152][153][154][155] [ Cochrane Clinical Answers logo ] [ Cochrane Clinical Answers logo ] ინფექციის რისკი ყველაზე მაღალია ინდუქციური ქიმიოთერაპიის შემდეგ, როდესაც ვითარდება გამოხატული და გახანგრძლივებული ნეიტროპენია. ფებრილური ნეიტროპენია ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა. ლეიკემიით ჰოსპიტალიზირებულ პაციენტებში ფებრილური ნეიტროპენიასთან დაკავშირებული სიკვდილიანობის მაჩვენებელი დაახლოებით 14%-ია.[156]​ გრანულოციტების კოლონიის მასტიმულირებელი ფაქტორების (G-CSFs; მაგ., ფილგრასტიმი, პეგფილგრასტიმი) გამოყენება ფებრილური ნეიტროპენიის პრევენციისთვის რეკომენდებულია მიელოსუპრესიული თერაპიის დროს ან მკურნალობის პროტოკოლის მითითებით.[57][157]​ იხილეთ ფებრილური ნეიტროპენია.

სისხლდენა: გამოიყენეთ თრომბოციტების გადასხმა სისხლდენის გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[158][159] [ Cochrane Clinical Answers logo ] ​ სისხლდენის გართულებების რისკი ყველაზე მაღალია ინდუქციური თერაპიის დროს ძვლის ტვინის დათრგუნვის გამო. საჭიროა სისხლის პროდუქტების დასხივება, ლეიკოციტების მოცილება და ამასთან, ციტომეგალოვირუსზე უარყოფითი სისხლის გამოყენება.[57]

მძიმე თრომბოციტოპენია: გამოიყენეთ ნორეთისტერონი (ან მსგავსი პრეპარატი) მენსტრუაციის ასაკის ქალ პაციენტებში მენსტრუაციის ჩასახშობად.

კარდიოტოქსიკურობა: დექსრაზოქსანის გამოყენება ქიმიოთერაპიასთან ერთად კარდიოტოქსიურობის თავიდან ასაცილებლად (მაგ., როდესაც დოქსორუბიცინის კუმულაციური დოზაა ≥300 მგ/მ²), თუმცა მოზრდილებში ამ აგენტის გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.[160]

პირის ღრუს მუკოზიტი: უნდა დაიწყოს პირის ღრუს მოვლა, რათა მინიმუმამდე დაიყვანოს პირის ღრუს მუკოზიტი.

სიმპტომური ლეიკოსტაზი (ჰიპერლეიკოციტოზი): ლეიკოფერეზი შეიძლება განიხილებოდეს სიმპტომური ლეიკოსტაზის მქონე პაციენტებში ინდუქციური თერაპიის დაწყებამდე. სისტემურმა თერაპიამ (მაგ., ციტარაბინი, ჰიდროქსიკარბამიდი და/ან კორტიკოსტეროიდები) ასევე შეიძლება მიაღწიოს სასწრაფო ციტორედუქციას ამ სიტუაციაში.

საჭიროა თითოეული პაციენტის კონსულტირება ფერტილობისა და მისი შენარჩუნების შესახებ. მამაკაცებისთვის ფერტილობის შენარჩუნება გულისხმობს სპერმის კრიოპრეზერვაციას მომწიფების ასაკის შემდგომ. ქალებისთვის მკურნალობის ვარიანტები შეზღუდულია და ინტერვენციის დაგეგმვისას საჭიროა კონსულტირება ფერტილობის ცენტრის სპეციალისტთან. ოოციტის პროდუქციის სტიმულაციისთვის როგორც წესი, არ არის საკმარისი დრო, რათა შესაძლებელი გახდეს ოოციტის ან ემბრიონის (თუ პაციენტს ჰყავს პარტნიორი) კრიოპრეზერვაცია. გარდა ამისა, ALL-ით დაავადებული ქალი პაციენტების კრიოკონსერვირებული საკვერცხის ქსოვილში შეიძლება იყოს ავთვისებიანი უჯრედები, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს დაავადების რეციდივი ხელახალი იმპლანტაციისას.[161]

მოზარდები და მოზრდილები: ახლად დიაგნოზირებული Ph-უარყოფითი B-ALL ან T-ALL

Back
1-ლი რიგის – 

ინდუქციური თერაპია (მრავალაგენტური თერაპია)

ინდუქციური თერაპია მკურნალობის პირველი ფაზაა. მიზანია სრული რემისიის მიღწევა (CR; ე.ი. ლეიკემიის აღმოფხვრა, რომელიც განისაზღვრება მორფოლოგიური კრიტერიუმებით).

მკურნალობის რეჟიმები და პროტოკოლები კომპლექსურია და უნდა იყოს ინდივიდუალურად დაფუძნებული ყველა ქვეტიპის, ციტოგენეტიკური/მოლეკულური დარღვევების არსებობის (მაგ. ფილადელფიის ქრომოსომა) და პაციენტის ფაქტორების (მაგ. ასაკი, თანმხლები დაავადებები) მიხედვით.

მკურნალობის რეჟიმისა და პროტოკოლის შემუშავების შემდეგ, ის მთლიანად უნდა დაიცვან ინდუქციიდან კონსოლიდაციამდე და შენარჩუნებამდე (ძირითადი გართულების ან არაადეკვატური პასუხის გამოკლებით).

ყურადღება უნდა მიექცეს ახალგაზრდების მართვას ასაკის შესაბამის დაწესებულებებში.

მულტი-აგენტური თერაპია (შეიცავს კორტიკოსტეროიდს და ქიმიოთერაპიულ საშუალებებს) უნდა იქნას გამოყენებული ინდუქციური თერაპიისთვის ფილადელფიის ქრომოსომის უარყოფითი (Ph-უარყოფითი) B-ALL და T-ALL-ის მქონე პაციენტებში.

ასპარაგინაზა ჩვეულებრივ ემატება ინდუქციურ თერაპიას, განსაკუთრებით მოზარდებსა და ახალგაზრდებში (40 წლამდე ასაკის).[91] არსებობს ასპარაგინაზას სხვადასხვა ფორმულირებები. Escherichia coli-დან მიღებული ასპარაგინაზას პეგილირებული (PEG) ფორმულირებები (პეგასპარგაზა და კალასპარგაზა პეგოლი) ჩვეულებრივ სასურველია მათი ხანგრძლივი ნახევარგამოყოფის პერიოდისა და ტოლერანტობის გამო.[91][92][93][94]​ კრიზანტასპაზა (Asparaginase Erwinia chrysanthemi recombinant) არის ვარიანტი პაციენტებისთვის, რომლებსაც უვითარდებათ ჰიპერმგრძნობელობა E coli-დან მიღებული ასპარაგინაზას მიმართ.[95]

ინდუქციური თერაპიის რეჟიმები Ph-უარყოფითი B-ALL და T-ALL მოიცავს: დაუნორუბიცინს, ვინკრისტინს, პრედნიზოლონს და PEG-ასპარაგინაზას (CALGB 10403, COG AALL0434 და Linker 4-ნარკოტიკების რეჟიმები); დოქსორუბიცინი, ვინკრისტინი, პრედნიზოლონი, მეთოტრექსატი და PEG-ასპარაგინაზა (DFCI ALL რეჟიმი); დაუნორუბიცინი, ვინკრისტინი, პრედნიზოლონი, PEG-ასპარაგინაზა და ციკლოფოსფამიდი (GRAALL-2005, CALGB 8811 და PETHEMA ALL-96 რეჟიმები); ჰიპერფრაქციული ციკლოფოსფამიდი, ვინკრისტინი, დოქსორუბიცინი და დექსამეტაზონი, მონაცვლეობით ციტარაბინთან და მეთოტრექსატთან (ჰიპერ-CVAD რეჟიმი); დაუნორუბიცინი, ვინკრისტინი, პრედნიზოლონი, მეთოტრექსატი და PEG-ასპარაგინაზა (USC/MSKCC ALL რეჟიმი); დაუნორუბიცინი, ვინკრისტინი, პრედნიზოლონი და PEG-ასპარაგინაზა (ინდუქციის ფაზა 1), რასაც მოჰყვება ციკლოფოსფამიდი, ციტარაბინი და მერკაპტოპურინი (ინდუქციის ფაზა 2) (ECOG1910 რეჟიმი [Ph-უარყოფითი B-ALL]).[57]

ინტენსიური პედიატრიული ინსპირირებული პროტოკოლები სასურველია მოზარდებისთვის და ახალგაზრდებისთვის (ანუ 40 წლამდე ასაკის).[57][89][112]​ პედიატრიით ინსპირირებულ პროტოკოლებს, როგორც წესი, აქვთ არამიელოდეპრესიული მედიკამენტების უფრო დიდი კუმულაციური დოზები, როგორიცაა კორტიკოსტეროიდები, ვინკრისტინი და ასპარაგინაზა; ხანგრძლივი და უფრო ინტენსიური ცნს-ზე მიმართული თერაპია; და ალოგენური ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციის (SCT) დაბალი ტენდენცია პირველ რემისიაში. ხანდაზმულებმა (≥65 წელზე მეტი ასაკის) ან მნიშვნელოვანი თანმხლები დაავადებების მქონე პირებმა შეიძლება მიიღონ მულტიაგენტური თერაპია დოზის ცვლილებებით, ან პალიატიური კორტიკოსტეროიდებით.

ფრთხილი უჯრედების შემცირების ფაზა შეიძლება ჩაითვალოს ინდუქციური თერაპიის დაწყებამდე მაღალი ლეიკემიის მქონე პაციენტებისთვის (ანუ, სისხლის თეთრი უჯრედების რაოდენობა >100 × 109/ლ [>100,000/მიკროლიტრი]).[113][114] ეს შეიძლება მიღწეული იყოს ციტარაბინის, ჰიდროქსიკარბამიდის და/ან კორტიკოსტეროიდების გამოყენებისას. პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ მაღალი ლეიკემია, უნდა იმყოფებოდნენ მჭიდრო მონიტორინგი სიმსივნის ლიზისის სინდრომზე.[53][87]​​ იხილეთ სიმსივნის ლიზისის სინდრომი.

პაციენტები, რომლებიც ვერ აღწევენ CR-ს ინდუქციური თერაპიის შემდეგ, ითვლება რეფრაქტერულ პაციენტებად, რომელსაც აქვს ძალიან ცუდი პროგნოზი.[1][53][87]

გაზომვადი ნარჩენი დაავადების (MRD) შეფასება უნდა ჩატარდეს ინდუქციური თერაპიის შემდეგ (CR-ის შეფასებასთან ერთად). MRD-დადებითი რემისიის მქონე პაციენტები შეიძლება განიხილონ გაძლიერებული ინდუქციური თერაპიისთვის და რეფერირება პოსტინდუქციური თერაპიისთვის ალოგენური SCT-ით.[115]​ MRD-უარყოფითი რემისიის მქონე პაციენტებს შეუძლიათ გააგრძელონ კონსოლიდაციური თერაპია არჩეული მკურნალობის პროტოკოლის მიხედვით.

პაციენტებს უნდა ურჩიოთ კლინიკურ კვლევაში მონაწილეობა, თუ ისინი აკმაყოფილებენ ჩართვის კრიტერიუმებს.

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

CALGB 10403, COG AALL0434 და Linker 4-წამლის რეჟიმები

დაუნორუბიცინი

და

ვინკრისტინი

და

პრენდიზოლონი

--და--

პეგასპარგაზა

იყოს

კალასპარგაზა პეგოლი

იყოს

კრიზანტასპაზა (რეკომბინანტული)

ან

DFCI ALL რეჟიმი

დოქსორუბიცინი

და

ვინკრისტინი

და

პრენდიზოლონი

და

მეთოტრექსატი

--და--

პეგასპარგაზა

იყოს

კალასპარგაზა პეგოლი

იყოს

კრიზანტასპაზა (რეკომბინანტული)

ან

GRAALL-2005, CALGB 8811 და PETHEMA ALL-96 რეჟიმები

დაუნორუბიცინი

და

ვინკრისტინი

და

პრენდიზოლონი

და

ციკლოფოსფამიდი

--და--

პეგასპარგაზა

იყოს

კალასპარგაზა პეგოლი

იყოს

კრიზანტასპაზა (რეკომბინანტული)

ან

ჰიპერ-CVAD რეჟიმი

ციკლოფოსფამიდი

და

ვინკრისტინი

და

დოქსორუბიცინი

და

დექსამეთაზონი

და

ციტარაბინი

და

მეთოტრექსატი

ან

USC/MSKCC ALL რეჟიმი

დაუნორუბიცინი

და

ვინკრისტინი

და

პრენდიზოლონი

და

მეთოტრექსატი

--და--

პეგასპარგაზა

იყოს

კალასპარგაზა პეგოლი

იყოს

კრიზანტასპაზა (რეკომბინანტული)

ან

ECOG1910 რეჟიმი (Ph-უარყოფითი B-ALL-ისთვის)

დაუნორუბიცინი

და

ვინკრისტინი

და

პრენდიზოლონი

და

ციკლოფოსფამიდი

და

ციტარაბინი

და

მერკაპტოპურინი

--და--

პეგასპარგაზა

იყოს

კალასპარგაზა პეგოლი

იყოს

კრიზანტასპაზა (რეკომბინანტული)

Back
პლიუს – 

ცენტრალური ნერვული სისტემის პროფილაქტიკა ან მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტმა უნდა მიიღოს ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა ან ცნს-ზე მიმართული მკურნალობა (თუ გამოვლენილია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება) მკურნალობის ყველა ეტაპზე.

პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ ცნს-ის რეციდივი ცნს-ის პროფილაქტიკის მიუხედავად, თუმცა ეს ჩვეულებრივ ვითარდება მკურნალობის კურსის დასრულების შემდეგ.[67]

ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანებამ შეიძლება გამოწვიოს მძიმე ნევროლოგიური ავადობა (მაგ., კრანიული ნერვების დამბლა), რაც განკურნების მთავარ დაბრკოლებაა და კლინიკური კვლევების ფარგლებში საწყისი რეციდივების 40%-ს შეადგენს.[79][80][81] პაციენტები ცნს-ის ჩართულობით (განსაკუთრებით ცნს-ის რეციდივით) ჩვეულებრივ ითხოვენ განხილვას პოსტ-რემისიის ალოგენური ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციის (SCT).[59][69]

ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა შედგება ინდუქციური თერაპიის რეჟიმებისგან, რომლებიც გაძლიერებულია წყვეტილი ინტრათეკალური მეთოტრექსატით მარტო ან ინტრათეკალური ციტარაბინით და ინტრათეკალური ჰიდროკორტიზონით („სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია“).[52][57][123] რეჟიმები ხშირად მოიცავს ინტენსიურ სისტემურ თერაპიას ციტარაბინის მაღალი დოზით ან მეთოტრექსატის მაღალი დოზით, რათა უზრუნველყოფილი იყოს სისხლის ტვინში კარგი შეღწევა.[57] გამოყენებული სპეციფიკური დრო, სიხშირე და აგენტები განსხვავდება მკურნალობის პროტოკოლის მიხედვით.

პარკუჭშიდა თერაპია ომაიას რეზერვუარის (კათეტერული სისტემა) გამოყენებით განსახილველია იმ შემთხვევაში, თუ ვერ ხერხდება ინტრათეკური გზის დამყარება.

თუ არსებობს ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება, რეკომენდებული მკურნალობის რეჟიმი ხშირად მსგავსია პროფილაქტიკური რეჟიმის გარდა, გარდა იმისა, რომ ინტრათეკალური ინექციების სიხშირე შეიძლება გაიზარდოს (მაგ. კვირაში ორჯერ).

ცნს-ის პროფილაქტიკის ან მკურნალობის პოტენციური არასასურველი ეფექტებია: მწვავე ან ქრონიკული ნეიროტოქსიკურობა, რომელიც ვლინდება პირექსიის, არაქნოიდიტის, ლეიკოენცეფალოპათიის და ცენტრალური ნერვული სისტემის მსუბუქი სუბკლინიკური დისფუნქციით.[52][123]

კრანიალური ან კრანიოსპინალური დასხივება ეფექტურია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის, მაგრამ შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე არასასურველი ეფექტები, როგორიცაა ნეიროკოგნიტური დისფუნქცია და მეორადი ავთვისებიანი სიმსივნეები. ამჟამად, ის ჩვეულებრივ რეზერვირებულია ცნს-ის აშკარა დაავადების სამკურნალოდ დიაგნოზის ან რეციდივის დროს, ან როგორც პროფილაქტიკა ზოგიერთ მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში, ან როგორც კლინიკური კვლევის ნაწილი.[69][124]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

ან

სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

და

ციტარაბინი

და

ჰიდროკორტიზონის ნატრიუმის სუქცინატი

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

გაითვალისწინეთ დამხმარე ზრუნვის ზომები ყველა პაციენტისთვის, მკურნალობის ყველა ეტაპზე, შემდეგი გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან მართვის მიზნით.

სიმსივნის ლიზისის სინდრომი (TLS): ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა გამოიყენეთ ენერგიული ჰიდრატაცია (ინტრავენური სითხეებით), ფოსფატის დამაკავშირებელი საშუალებები და ჰიპოურიკემიური საშუალებები (მაგ., ალოპურინოლი ან რასბურიკაზა) TLS-ის პრევენციის ან მკურნალობისთვის. TLS ხასიათდება ჰიპერკალიემიით, ჰიპერფოსფატემიით, ჰიპერურიკემიით, ჰიპოკალციემიით და/ან შრატის ლაქტატდეჰიდროგენაზას მომატებით, რაც შეიძლება მოხდეს ქიმიოთერაპიის შემდეგ (ან სპონტანურად იშვიათ შემთხვევებში), განსაკუთრებით თუ WBC რაოდენობა (სიმსივნური დატვირთვა) მაღალია. TLS შეიძლება გამოიწვიოს გულის არითმიები, კრუნჩხვები, თირკმლის მწვავე უკმარისობა და სიკვდილი, თუ მკურნალობა არ არის. იხ სიმსივნის ლიზისის სინდრომი.

ინფექციები და ფებრილური ნეიტროპენია: გამოიყენეთ ანტიბიოტიკები, სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები და ანტივირუსები ინფექციების და ფებრილური ნეიტროპენიის თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[56][152][153][154][155] [ Cochrane Clinical Answers logo ] [ Cochrane Clinical Answers logo ] ინფექციის რისკი ყველაზე მაღალია ინდუქციური ქიმიოთერაპიის შემდეგ, როდესაც ვითარდება გამოხატული და გახანგრძლივებული ნეიტროპენია. ფებრილური ნეიტროპენია ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა. ლეიკემიით ჰოსპიტალიზირებულ პაციენტებში ფებრილური ნეიტროპენიასთან დაკავშირებული სიკვდილიანობის მაჩვენებელი დაახლოებით 14%-ია.[156]​ გრანულოციტების კოლონიის მასტიმულირებელი ფაქტორების (G-CSFs; მაგ., ფილგრასტიმი, პეგფილგრასტიმი) გამოყენება ფებრილური ნეიტროპენიის პრევენციისთვის რეკომენდებულია მიელოსუპრესიული თერაპიის დროს ან მკურნალობის პროტოკოლის მითითებით.[57][157] იხ ფებრილური ნეიტროპენია.

სისხლდენა: გამოიყენეთ თრომბოციტების გადასხმა სისხლდენის გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[158][159] [ Cochrane Clinical Answers logo ] ინდუქციური თერაპიის დროს, ძვლის ტვინის სუპრესიის გამო, ყველაზე მაღალია სისხლდენის გართულებების რისკი. საჭიროა სისხლის პროდუქტების დასხივება, ლეიკოციტების მოცილება და ამასთან, ციტომეგალოვირუსზე უარყოფითი სისხლის გამოყენება.[57]

მძიმე თრომბოციტოპენია: გამოიყენეთ ნორეთისტერონი (ან მსგავსი პრეპარატი) მენსტრუაციის ასაკის ქალ პაციენტებში მენსტრუაციის ჩასახშობად.

კარდიოტოქსიკურობა: დექსრაზოქსანის გამოყენება ქიმიოთერაპიასთან ერთად კარდიოტოქსიურობის თავიდან ასაცილებლად (მაგ., როდესაც დოქსორუბიცინის კუმულაციური დოზაა ≥300 მგ/მ²), თუმცა მოზრდილებში ამ აგენტის გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.[160]

პირის ღრუს მუკოზიტი: უნდა დაიწყოს პირის ღრუს მოვლა, რათა მინიმუმამდე დაიყვანოს პირის ღრუს მუკოზიტი.

სიმპტომური ლეიკოსტაზი (ჰიპერლეიკოციტოზი): ლეიკოფერეზი შეიძლება განიხილებოდეს სიმპტომური ლეიკოსტაზის მქონე პაციენტებში ინდუქციური თერაპიის დაწყებამდე. სისტემურმა თერაპიამ (მაგ., ციტარაბინი, ჰიდროქსიკარბამიდი და/ან კორტიკოსტეროიდები) ასევე შეიძლება მიაღწიოს სასწრაფო ციტორედუქციას ამ სიტუაციაში.

საჭიროა თითოეული პაციენტის კონსულტირება ფერტილობისა და მისი შენარჩუნების შესახებ. მამაკაცებისთვის ფერტილობის შენარჩუნება გულისხმობს სპერმის კრიოპრეზერვაციას მომწიფების ასაკის შემდგომ. ქალებისთვის მკურნალობის ვარიანტები შეზღუდულია და ინტერვენციის დაგეგმვისას საჭიროა კონსულტირება ფერტილობის ცენტრის სპეციალისტთან. ოოციტის პროდუქციის სტიმულაციისთვის როგორც წესი, არ არის საკმარისი დრო, რათა შესაძლებელი გახდეს ოოციტის ან ემბრიონის (თუ პაციენტს ჰყავს პარტნიორი) კრიოპრეზერვაცია. გარდა ამისა, ALL-ით დაავადებული ქალი პაციენტების კრიოკონსერვირებული საკვერცხის ქსოვილში შეიძლება იყოს ავთვისებიანი უჯრედები, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს დაავადების რეციდივი ხელახალი იმპლანტაციისას.[161]

Back
პლიუს – 

რიტუქსიმაბი

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

CD20+ Ph-უარყოფითი B-ALL-ის მქონე პაციენტებს ინდუქციური თერაპიის გარდა შეიძლება მკურნალობდნენ რიტუქსიმაბით (ანტი-CD20 მონოკლონური ანტისხეული).

ერთ რანდომიზებულ კვლევაში, რიტუქსიმაბმა გააუმჯობესა მოვლენის გარეშე გადარჩენა პაციენტებში CD20+ Ph-უარყოფითი B-ALL-ით, განსაკუთრებით ახალგაზრდებში.[109]​ ამ კვლევაში რიტუქსიმაბი მიცემული იყო მკურნალობის ყველა ფაზის განმავლობაში (მათ შორის შემანარჩუნებელი).

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი

მიმდინარე

სრული რემისია: სტანდარტული რისკის Ph-უარყოფითი B-ALL ან T-ALL

Back
1-ლი რიგის – 

კონსოლიდაციის თერაპია

კონსოლიდაციური თერაპია მკურნალობის მეორე ფაზაა (ინდუქციური თერაპიის შემდეგ).

მკურნალობის ამ ფაზის მიზანია კლინიკურად შეუმჩნეველი რეზიდუალური ლეიკემიის ელიმინაცია და, შესაბამისად, რეციდივის და წამლის მიმართ რეზისტენტული უჯრედების განვითარების პრევენცია. კონსოლიდაციური ფაზა ახანგრძლივებს ლეიკემიისგან თავისუფალ გადარჩენადობას.

რისკის სტრატიფიკაცია გამოიყენება კონსოლიდაციური თერაპიისა და პოტენციური ალოგენური ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციის (SCT) მიზნით, რეციდივის გარეშე გადარჩენის გასაუმჯობესებლად.

პაციენტები შეიძლება განისაზღვროს, როგორც სტანდარტული რისკი, შემდეგ ფაქტორებზე დაყრდნობით:

ლეიკოციტების რაოდენობა პრეზენტაციისას (მაგ., ≤30 × 109/ლ [≤30,000/მიკროლიტრი] B-ALL-ისთვის და ≤100 × 109/ლ [≤100,000/მიკროლიტრი] T-ALL მოზრდილებისთვის)

ხელსაყრელი ციტოგენეტიკური და მოლეკულური პროფილი (მაგ. ETV6::RUNX1 [ასევე ცნობილი როგორც TEL::AML1]) [იხ.დიაგნოსტიკური კრიტერიუმები];

ხელსაყრელი იმუნოფენოტიპური ქვეტიპი (მაგ. CD20-უარყოფითი)

პასუხი ინდუქციურ თერაპიაზე (ანუ სრული რემისიის მიღწევა [CR])

არარსებობა ან დაბალი გაზომვადი ნარჩენი დაავადება (MRD; მაგ., <0.01%) ინდუქციური თერაპიის შემდეგ.[57][74][78]

კონსოლიდაცია მიიღწევა დოზის ინტენსიური მულტი-აგენტური თერაპიის გამოყენებით. კონსოლიდაციის რეჟიმები განსხვავდება მკურნალობის პროტოკოლიდან გამომდინარე, მაგრამ ისინი ჩვეულებრივ მოიცავს მეტოტრექსატს, ციტარაბინს, მერკაპტოპურინს, ციკლოფოსფამიდს, ვინკრისტინს, კორტიკოსტეროიდებს (მაგ., დექსამეტაზონი) და ასპარაგინაზას.[57][116]​ ინდუქციური თერაპიისთვის გამოყენებული წამლები ასევე შეიძლება გამოყენებულ იქნას კონსოლიდაციური თერაპიისთვის.[57]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტის პროტოკოლი სქემებისა და დოზირების გაიდლაინებისთვის.

Back
განიხილე – 

შემანარჩუნებელი თერაპია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

შემანარჩუნებელი თერაპია მკურნალობის მე-3 ფაზაა (ინდუქციური და კონსოლიდაციური თერაპიის შემდეგ).

შემანარჩუნებელი თერაპიის მიზანია გაზომვადი ნარჩენი დაავადების (MRD) აღმოფხვრა და გრძელვადიანი რემისიის შენარჩუნება.

შემანარჩუნებელი თერაპია რეკომენდირებულია პირველი სრული რემისიის (CR1) ყველა პაციენტისთვის, რომლებიც არ გაივლიან ალოგენური ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციას (SCT).[57]

სტანდარტული შემანარჩუნებელი რეჟიმი ჩვეულებრივ მოიცავს ყოველთვიურ ვინკრისტინს და პრედნიზოლონს ყოველდღიურ მერკაპტოპურინთან და ყოველკვირეულ მეთოტრექსატთან ერთად (2-3 წლის განმავლობაში). თუმცა, შემანარჩუნებელი წამლების ოპტიმალური რეჟიმი უცნობია. ზოგიერთი საერთაშორისო კოოპერატიული ჯგუფი ამცირებს შემანარჩუნებელი თერაპიის ხანგრძლივობას ბიჭებისთვის.[121]

თიოპურინის მეთილტრანსფერაზას (TPMT) და ნუდიქს ჰიდროლაზა 15-ის (NUDT15) ფენოტიპი შეიძლება შეფასდეს დიაგნოზის დროს, რათა მოხდეს მერკაპტოპურინის ინდივიდუალური დოზირება.[70]

შემანარჩუნებელი თერაპია არ არის რეკომენდებული მომწიფებული B-ALL-ის მქონე პაციენტებისთვის (ბურკიტის ლიმფომა/ლეიკემია). მომწიფებული B-ALL-ის მქონე პაციენტები ჩვეულებრივ აღწევენ ხანგრძლივ რემისიას ადრეული ინტენსიური თერაპიის შემდეგ და რეციდივების უმეტესობა ხდება ადრეულ პერიოდში (1 წლის განმავლობაში).[57][120]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ვინკრისტინი

და

პრენდიზოლონი

და

მერკაპტოპურინი

და

მეთოტრექსატი

Back
პლიუს – 

ცენტრალური ნერვული სისტემის პროფილაქტიკა ან მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტმა უნდა მიიღოს ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა ან ცნს-ზე მიმართული მკურნალობა (თუ გამოვლენილია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება) მკურნალობის ყველა ეტაპზე.

პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ ცნს-ის რეციდივი ცნს-ის პროფილაქტიკის მიუხედავად, თუმცა ეს ჩვეულებრივ ვითარდება მკურნალობის კურსის დასრულების შემდეგ.[67]

ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანებამ შეიძლება გამოწვიოს მძიმე ნევროლოგიური ავადობა (მაგ., კრანიული ნერვების დამბლა), რაც განკურნების მთავარ დაბრკოლებაა და კლინიკური კვლევების ფარგლებში საწყისი რეციდივების 40%-ს შეადგენს.[79][80][81]​ ცნს-ის ჩართულობის მქონე პაციენტები (განსაკუთრებით ცნს-ის რეციდივი) ჩვეულებრივ ითხოვენ განხილვას პოსტრემისიის ალოგენური ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციისთვის (SCT).[59][69]​​

ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა შედგება კონსოლიდაციური თერაპიის სქემებისგან, რომლებიც გაძლიერებულია წყვეტილი ინტრათეკალური მეთოტრექსატით მარტო ან ინტრათეკალური ციტარაბინით და ინტრათეკალური ჰიდროკორტიზონით („სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია“).[52][57][123]​ რეჟიმები ხშირად მოიცავს ინტენსიურ სისტემურ თერაპიას ციტარაბინის მაღალი დოზებით ან მეთოტრექსატის მაღალი დოზით, რათა უზრუნველყოფილი იყოს სისხლის ტვინში კარგი შეღწევა.[57] გამოყენებული სპეციფიკური დრო, სიხშირე და აგენტები განსხვავდება მკურნალობის პროტოკოლის მიხედვით.

პარკუჭშიდა თერაპია ომაიას რეზერვუარის (კათეტერული სისტემა) გამოყენებით განსახილველია იმ შემთხვევაში, თუ ვერ ხერხდება ინტრათეკური გზის დამყარება.

თუ არსებობს ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება, რეკომენდებული მკურნალობის რეჟიმი ხშირად მსგავსია პროფილაქტიკური რეჟიმის გარდა, გარდა იმისა, რომ ინტრათეკალური ინექციების სიხშირე შეიძლება გაიზარდოს (მაგ. კვირაში ორჯერ).

ცნს-ის პროფილაქტიკის ან მკურნალობის პოტენციური არასასურველი ეფექტებია: მწვავე ან ქრონიკული ნეიროტოქსიკურობა, რომელიც ვლინდება პირექსიის, არაქნოიდიტის, ლეიკოენცეფალოპათიის და ცენტრალური ნერვული სისტემის მსუბუქი სუბკლინიკური დისფუნქციით.[52][123]

კრანიალური ან კრანიოსპინალური დასხივება ეფექტურია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის, მაგრამ შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე არასასურველი ეფექტები, როგორიცაა ნეიროკოგნიტური დისფუნქცია და მეორადი ავთვისებიანი სიმსივნეები. ამჟამად, ის ჩვეულებრივ რეზერვირებულია ცნს-ის აშკარა დაავადების სამკურნალოდ დიაგნოზის ან რეციდივის დროს, ან როგორც პროფილაქტიკა ზოგიერთ მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში, ან როგორც კლინიკური კვლევის ნაწილი.[69][124]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

ან

სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

და

ციტარაბინი

და

ჰიდროკორტიზონის ნატრიუმის სუქცინატი

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

გაითვალისწინეთ დამხმარე ზრუნვის ზომები ყველა პაციენტისთვის, მკურნალობის ყველა ეტაპზე, შემდეგი გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან მართვის მიზნით.

სიმსივნის ლიზისის სინდრომი (TLS): ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა გამოიყენეთ ენერგიული ჰიდრატაცია (ინტრავენური სითხეებით), ფოსფატის დამაკავშირებელი საშუალებები და ჰიპოურიკემიური საშუალებები (მაგ., ალოპურინოლი ან რასბურიკაზა) TLS-ის პრევენციის ან მკურნალობისთვის. TLS ხასიათდება ჰიპერკალიემიით, ჰიპერფოსფატემიით, ჰიპერურიკემიით, ჰიპოკალციემიით და/ან შრატის ლაქტატდეჰიდროგენაზას მომატებით, რაც შეიძლება მოხდეს ქიმიოთერაპიის შემდეგ (ან სპონტანურად იშვიათ შემთხვევებში), განსაკუთრებით თუ WBC რაოდენობა (სიმსივნური დატვირთვა) მაღალია. TLS შეიძლება გამოიწვიოს გულის არითმიები, კრუნჩხვები, თირკმლის მწვავე უკმარისობა და სიკვდილი, თუ მკურნალობა არ არის. იხ სიმსივნის ლიზისის სინდრომი.

ინფექციები და ფებრილური ნეიტროპენია: გამოიყენეთ ანტიბიოტიკები, სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები და ანტივირუსები ინფექციების და ფებრილური ნეიტროპენიის თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[56][152][153][154][155] [ Cochrane Clinical Answers logo ] [ Cochrane Clinical Answers logo ] ​ ინფექციის რისკი ყველაზე დიდია ინდუქციური ქიმიოთერაპიის შემდეგ, როდესაც ნეიტროპენია ღრმა და გახანგრძლივებულია. ფებრილური ნეიტროპენია ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა. ლეიკემიით ჰოსპიტალიზირებულ პაციენტებში ფებრილური ნეიტროპენიასთან დაკავშირებული სიკვდილიანობის მაჩვენებელი დაახლოებით 14%-ია.[156]​ გრანულოციტების კოლონიის მასტიმულირებელი ფაქტორების (G-CSFs; მაგ., ფილგრასტიმი, პეგფილგრასტიმი) გამოყენება ფებრილური ნეიტროპენიის პრევენციისთვის რეკომენდებულია მიელოსუპრესიული თერაპიის დროს ან მკურნალობის პროტოკოლის მითითებით.[57][157]​ იხილეთ ფებრილური ნეიტროპენია.

სისხლდენა: გამოიყენეთ თრომბოციტების გადასხმა სისხლდენის გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[158][159] [ Cochrane Clinical Answers logo ]  სისხლდენის გართულებების რისკი ყველაზე მაღალია ინდუქციური თერაპიის დროს ძვლის ტვინის დათრგუნვის გამო. საჭიროა სისხლის პროდუქტების დასხივება, ლეიკოციტების მოცილება და ამასთან, ციტომეგალოვირუსზე უარყოფითი სისხლის გამოყენება.[57]

მძიმე თრომბოციტოპენია: გამოიყენეთ ნორეთისტერონი (ან მსგავსი პრეპარატი) მენსტრუაციის ასაკის ქალ პაციენტებში მენსტრუაციის ჩასახშობად.

კარდიოტოქსიკურობა: დექსრაზოქსანის გამოყენება ქიმიოთერაპიასთან ერთად კარდიოტოქსიურობის თავიდან ასაცილებლად (მაგ., როდესაც დოქსორუბიცინის კუმულაციური დოზაა ≥300 მგ/მ²), თუმცა მოზრდილებში ამ აგენტის გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.[160]

პირის ღრუს მუკოზიტი: უნდა დაიწყოს პირის ღრუს მოვლა, რათა მინიმუმამდე დაიყვანოს პირის ღრუს მუკოზიტი.

სიმპტომური ლეიკოსტაზი (ჰიპერლეიკოციტოზი): ლეიკოფერეზი შეიძლება განიხილებოდეს სიმპტომური ლეიკოსტაზის მქონე პაციენტებში ინდუქციური თერაპიის დაწყებამდე. სისტემურმა თერაპიამ (მაგ., ციტარაბინი, ჰიდროქსიკარბამიდი და/ან კორტიკოსტეროიდები) ასევე შეიძლება მიაღწიოს სასწრაფო ციტორედუქციას ამ სიტუაციაში.

საჭიროა თითოეული პაციენტის კონსულტირება ფერტილობისა და მისი შენარჩუნების შესახებ. მამაკაცებისთვის ფერტილობის შენარჩუნება გულისხმობს სპერმის კრიოპრეზერვაციას მომწიფების ასაკის შემდგომ. ქალებისთვის მკურნალობის ვარიანტები შეზღუდულია და ინტერვენციის დაგეგმვისას საჭიროა კონსულტირება ფერტილობის ცენტრის სპეციალისტთან. ოოციტის პროდუქციის სტიმულაციისთვის როგორც წესი, არ არის საკმარისი დრო, რათა შესაძლებელი გახდეს ოოციტის ან ემბრიონის (თუ პაციენტს ჰყავს პარტნიორი) კრიოპრეზერვაცია. გარდა ამისა, ALL-ით დაავადებული ქალი პაციენტების კრიოკონსერვირებული საკვერცხის ქსოვილში შეიძლება იყოს ავთვისებიანი უჯრედები, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს დაავადების რეციდივი ხელახალი იმპლანტაციისას.[161]

სრული რემისია: Ph+ B-ALL და მაღალი რისკის Ph-უარყოფითი B-ALL ან T-ALL

Back
1-ლი რიგის – 

კონსოლიდაციის თერაპია

კონსოლიდაციური თერაპია მკურნალობის მეორე ფაზაა (ინდუქციური თერაპიის შემდეგ).

მკურნალობის ამ ფაზის მიზანია კლინიკურად შეუმჩნეველი რეზიდუალური ლეიკემიის ელიმინაცია და, შესაბამისად, რეციდივის და წამლის მიმართ რეზისტენტული უჯრედების განვითარების პრევენცია. კონსოლიდაციური ფაზა ახანგრძლივებს ლეიკემიისგან თავისუფალ გადარჩენადობას.

რისკის სტრატიფიკაცია გამოიყენება კონსოლიდაციური თერაპიისა და პოტენციური ალოგენური ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციის (SCT) მიზნით, რეციდივის გარეშე გადარჩენის გასაუმჯობესებლად.

პაციენტები შეიძლება განისაზღვროს, როგორც მაღალი რისკის ქვეშ შემდეგი:

ასაკი (მოზარდები > 35 წელზე მაღალი რისკის მქონედ ითვლება)

ლეიკოციტების რაოდენობა პრეზენტაციისას (მაგ. >30 × 109/ლ [>30,000/მიკრლიტრი] B-ALL-ისთვის და >100 × 109/ლ [>100,000/მიკროლიტრი] T-ALL-ისთვის, ითვლება მაღალი რისკის მქონე მოზრდილებში)

არახელსაყრელი ციტოგენეტიკური ან მოლეკულური პროფილი (მაგ., KMT2A გადაწყობილი; იხ დიაგნოსტიკური კრიტერიუმები);

არახელსაყრელი იმუნოფენოტიპური ქვეტიპი (მაგ. CD20+)

ცუდი პასუხი ინდუქციურ თერაპიაზე (ანუ სრული რემისიის არ მიღწევა [CR])

გაზომვადი ნარჩენი დაავადების არსებობა (MRD; მაგ., ≥0.01%) ინდუქციური თერაპიის შემდეგ.[57][74][78]

კონსოლიდაცია მიიღწევა დოზის ინტენსიური მულტი-აგენტური თერაპიის გამოყენებით. კონსოლიდაციის რეჟიმები განსხვავდება მკურნალობის პროტოკოლიდან გამომდინარე, მაგრამ ისინი ჩვეულებრივ მოიცავს მეტოტრექსატს, ციტარაბინს, მერკაპტოპურინს, ციკლოფოსფამიდს, ვინკრისტინს, კორტიკოსტეროიდებს (მაგ., დექსამეტაზონი) და ასპარაგინაზას.[57][116] ინდუქციური თერაპიისთვის გამოყენებული წამლები ასევე შეიძლება გამოყენებულ იქნას კონსოლიდაციური თერაპიისთვის.[57]

პაციენტებს B-ALL-ით პირველ ან მეორე სრულ რემისიაში (CR1 ან CR2) ინდუქციური თერაპიის შემდეგ, რომლებსაც აქვთ MRD ≥0.1% შეიძლება მკურნალობდნენ ბლინატუმომაბით (ბისპეციფიკური CD19 მიმართული CD3 T-უჯრედების ჩამრთველი), როგორც კონსოლიდაციური ქიმიოთერაპიის ალტერნატივა (ე.ი. როგორც ხიდი ალოგენურ SCT-თან). ღია ეტიკეტირების კვლევაში, 113 პაციენტიდან 88-მა (78%) B-ALL-ით სრულ ჰემატოლოგიურ რემისიაში MRD ≥0.1% მიაღწია სრულ MRD პასუხს ბლინატუმომაბით.[119] მინიმალური რეზიდუალური დაავადების მკურნალობაზე პასუხის მქონე პირებს აღნიშნებოდათ რეციდივისგან თავისუფალი გადარჩენადობის და საერთო გადარჩენადობის მნიშვნელოვნად უფრო მაღალი მაჩვენებელი, ვიდრე მკურნალობაზე პასუხის არმქონე პაციენტებს.[119] არასასურველი მოვლენები მოიცავდა მძიმე და სიცოცხლისთვის საშიშ ციტოკინების გამოთავისუფლების სინდრომს და ნევროლოგიურ ტოქსიკურობას.[119]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტის პროტოკოლი სქემებისა და დოზირების გაიდლაინებისთვის.

Back
განიხილე – 

შემანარჩუნებელი თერაპია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

შემანარჩუნებელი თერაპია მკურნალობის მე-3 ფაზაა (ინდუქციური და კონსოლიდაციური თერაპიის შემდეგ). შემანარჩუნებელი თერაპიის მიზანია გაზომვადი ნარჩენი დაავადების (MRD) აღმოფხვრა და გრძელვადიანი რემისიის შენარჩუნება.

შემანარჩუნებელი თერაპია რეკომენდირებულია პირველი სრული რემისიის (CR1) ყველა პაციენტისთვის, რომლებიც არ გაივლიან ალოგენური ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციას (SCT).[57]

სტანდარტული შემანარჩუნებელი რეჟიმი ჩვეულებრივ მოიცავს ყოველთვიურ ვინკრისტინს და პრედნიზოლონს ყოველდღიურ მერკაპტოპურინთან და ყოველკვირეულ მეთოტრექსატთან ერთად (2-3 წლის განმავლობაში). თუმცა, შემანარჩუნებელი წამლების ოპტიმალური რეჟიმი უცნობია. ზოგიერთი საერთაშორისო კოოპერატიული ჯგუფი ამცირებს შემანარჩუნებელი თერაპიის ხანგრძლივობას ბიჭებისთვის.[121]

თიოპურინის მეთილტრანსფერაზას (TPMT) და ნუდიქს ჰიდროლაზა 15-ის (NUDT15) ფენოტიპი შეიძლება შეფასდეს დიაგნოზის დროს, რათა მოხდეს მერკაპტოპურინის ინდივიდუალური დოზირება.[70]

შემანარჩუნებელი თერაპია არ არის რეკომენდებული მომწიფებული B-ALL-ის მქონე პაციენტებისთვის (ბურკიტის ლიმფომა/ლეიკემია). მომწიფებული B-ALL-ის მქონე პაციენტები ჩვეულებრივ აღწევენ ხანგრძლივ რემისიას ადრეული ინტენსიური თერაპიის შემდეგ და რეციდივების უმეტესობა ხდება ადრეულ პერიოდში (1 წლის განმავლობაში).[57][120]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ვინკრისტინი

და

პრენდიზოლონი

და

მერკაპტოპურინი

და

მეთოტრექსატი

Back
განიხილე – 

ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაცია (SCT)

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ალოგენური SCT შეიძლება გამოყენებულ იქნას, როგორც კონსოლიდაციური თერაპია შემდგომი სისტემური თერაპიის ნაცვლად შერჩეულ პაციენტებში (მაგ., მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში), თუ ეს შესაძლებელია.[115][117][118]

ალოგენური SCT (შესაბამისი და-ძმა დონორისგან ან შესაბამისი არანათესავი დონორისგან) რეკომენდებულია Ph+ B-ALL-ის მქონე პაციენტებისთვის პირველ სრულ რემისიაში (CR1), თუ ეს შესაძლებელია (მაგ., ასაკის, თანმხლები დაავადებების, მუშაობის სტატუსის მიხედვით).[117][118] ალოგენური SCT-ის გადადება (და სისტემური თერაპიის გაგრძელება კონსოლიდაციისთვის და შენარჩუნებისთვის) შეიძლება იყოს ვარიანტი ზოგიერთ პაციენტში Ph+ B-ALL. ახალგაზრდა Ph+ ALL პაციენტების მე-2 ფაზის კვლევაში (ასაკი ≤21 წელი), რომლებმაც მიაღწიეს MRD ნეგატიურობას ინდუქციური თერაპიის შემდეგ, ალოგენური SCT არ სთავაზობდა უპირატესობას მრავალ აგენტურ თერაპიასთან და ტიროზინკინაზას ინჰიბიტორთან (TKI).[102] Ph+ B-ALL პაციენტების რეტროსპექტულ კვლევაში, რომლებმაც მიაღწიეს სრულ მოლეკულურ რემისიას მკურნალობის დაწყებიდან 90 დღის განმავლობაში, ალოგენურმა SCT-მ არ გააუმჯობესა გადარჩენა მრავალ აგენტურ თერაპიასთან და TKI-სთან შედარებით.[125]

ალოგენური SCT რეკომენდირებულია პაციენტებისთვის მაღალი რისკის Ph-უარყოფითი B-ALL ან T-ALL CR1-ში, თუ ეს შესაძლებელია.[115][118] არსებობს გარკვეული მტკიცებულება, რომელიც ადასტურებს მის გამოყენებას CR1-ში სტანდარტული რისკის დაავადების მქონე პაციენტებში, მაგრამ ეს საკამათოა და არა სტანდარტული პრაქტიკა.[118][126]

ცნს-ის ჩართულობის მქონე პაციენტები (განსაკუთრებით ცენტრალური ნერვული სისტემის რეციდივი) ჩვეულებრივ ითხოვენ განხილვას პოსტ-რემისიის ალოგენური SCT-ისთვის.[59][69]

ალოგენური SCT-ის ოპტიმალური დრო გაურკვეველია. თუმცა, რეკომენდირებულია, რომ MRD ნეგატივი მიღწეული იყოს ალოგენური SCT-ზე გადასვლამდე, რადგან ამან შეიძლება გააუმჯობესოს შედეგები.[57][127][128]

დონორის აღმოჩენის შემდეგ, ალოგენური SCT-სთვის შესაფერისი პაციენტები უნდა გაიარონ მიელოაბლაციური კონდიცირება (ჩვეულებრივ სხეულის მთლიანი დასხივებით და ქიმიოთერაპიით [მაგ., ციკლოფოსფამიდი ან ეტოპოზიდი]), რათა მოხდეს ძვლის ტვინის აბლაცია და უზრუნველყოს საკმარისი იმუნოსუპრესია, რათა თავიდან აიცილოს ალოტრანსპლანტული დაზიანება ნარჩენი მასპინძელი უჯრედებით. .[118] შემცირებული ინტენსივობის კონდიცირების რეჟიმები შეიძლება განიხილებოდეს ხანდაზმული და ნაკლებად მორგებული პაციენტებისთვის.[118]

დონორის ღეროვანი უჯრედების მიღება შესაძლებელია ძვლის ტვინის ან პერიფერიული სისხლიდან.[129] ჭიპლარის სისხლი ღეროვანი უჯრედების ალტერნატიული წყაროა.[130][131]

SCT-ის გართულებები მოიცავს ტრანსპლანტატის წინააღმდეგ მასპინძლის დაავადებას (GVHD), გრაფტის უარყოფის ფილტვის გართულებებს (წარმოადგენს ცხელების, ფილტვის ინფილტრატების, ჰიპოქსიას და ზრდასრულთა რესპირატორული დისტრეს სინდრომს) და ვენო-ოკლუზიურ დაავადებას. ერთმა რანდომიზებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ ანტითიმოციტური გლობულინის ჩართვა კონდიცირების რეჟიმში ამცირებს GVHD-ის სიხშირეს ალოგენური SCT-ის შემდეგ.[132]

Back
პლიუს – 

ცენტრალური ნერვული სისტემის პროფილაქტიკა ან მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტმა უნდა მიიღოს ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა ან ცნს-ზე მიმართული მკურნალობა (თუ გამოვლენილია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება) მკურნალობის ყველა ეტაპზე.

პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ ცნს-ის რეციდივი ცნს-ის პროფილაქტიკის მიუხედავად, თუმცა ეს ჩვეულებრივ ვითარდება მკურნალობის კურსის დასრულების შემდეგ.[67]

ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანებამ შეიძლება გამოწვიოს მძიმე ნევროლოგიური ავადობა (მაგ., კრანიული ნერვების დამბლა), რაც განკურნების მთავარ დაბრკოლებაა და კლინიკური კვლევების ფარგლებში საწყისი რეციდივების 40%-ს შეადგენს.[79][80][81]​ ცნს-ის ჩართულობის მქონე პაციენტები (განსაკუთრებით ცენტრალური ნერვული სისტემის რეციდივი) ჩვეულებრივ ითხოვენ განხილვას პოსტრემისიის ალოგენური ღეროვანი უჯრედების გადანერგვისთვის (SCT).[59][69]

ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა შედგება კონსოლიდაციური თერაპიის სქემებისგან, რომლებიც გაძლიერებულია წყვეტილი ინტრათეკალური მეთოტრექსატით მარტო ან ინტრათეკალური ციტარაბინით და ინტრათეკალური ჰიდროკორტიზონით („სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია“).[52][57][123] რეჟიმები ხშირად მოიცავს ინტენსიურ სისტემურ თერაპიას ციტარაბინის მაღალი დოზით ან მეთოტრექსატის მაღალი დოზით, რათა უზრუნველყოფილი იყოს სისხლის ტვინში კარგი შეღწევა.[57] გამოყენებული სპეციფიკური დრო, სიხშირე და აგენტები განსხვავდება მკურნალობის პროტოკოლის მიხედვით.

პარკუჭშიდა თერაპია ომაიას რეზერვუარის (კათეტერული სისტემა) გამოყენებით განსახილველია იმ შემთხვევაში, თუ ვერ ხერხდება ინტრათეკური გზის დამყარება.

თუ არსებობს ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება, რეკომენდებული მკურნალობის რეჟიმი ხშირად მსგავსია პროფილაქტიკური რეჟიმის გარდა, გარდა იმისა, რომ ინტრათეკალური ინექციების სიხშირე შეიძლება გაიზარდოს (მაგ. კვირაში ორჯერ).

ცნს-ის პროფილაქტიკის ან მკურნალობის პოტენციური არასასურველი ეფექტებია: მწვავე ან ქრონიკული ნეიროტოქსიკურობა, რომელიც ვლინდება პირექსიის, არაქნოიდიტის, ლეიკოენცეფალოპათიის და ცენტრალური ნერვული სისტემის მსუბუქი სუბკლინიკური დისფუნქციით.[52][123]

კრანიალური ან კრანიოსპინალური დასხივება ეფექტურია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის, მაგრამ შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე არასასურველი ეფექტები, როგორიცაა ნეიროკოგნიტური დისფუნქცია და მეორადი ავთვისებიანი სიმსივნეები. ამჟამად, ის ჩვეულებრივ რეზერვირებულია ცნს-ის აშკარა დაავადების სამკურნალოდ დიაგნოზის ან რეციდივის დროს, ან როგორც პროფილაქტიკა ზოგიერთ მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში, ან როგორც კლინიკური კვლევის ნაწილი.[69][124]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

ან

სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

და

ციტარაბინი

და

ჰიდროკორტიზონის ნატრიუმის სუქცინატი

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

გაითვალისწინეთ დამხმარე ზრუნვის ზომები ყველა პაციენტისთვის, მკურნალობის ყველა ეტაპზე, შემდეგი გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან მართვის მიზნით.

სიმსივნის ლიზისის სინდრომი (TLS): ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა გამოიყენეთ ენერგიული ჰიდრატაცია (ინტრავენური სითხეებით), ფოსფატის დამაკავშირებელი საშუალებები და ჰიპოურიკემიური საშუალებები (მაგ., ალოპურინოლი ან რასბურიკაზა) TLS-ის პრევენციის ან მკურნალობისთვის. TLS ხასიათდება ჰიპერკალიემიით, ჰიპერფოსფატემიით, ჰიპერურიკემიით, ჰიპოკალციემიით და/ან შრატის ლაქტატდეჰიდროგენაზას მომატებით, რაც შეიძლება მოხდეს ქიმიოთერაპიის შემდეგ (ან სპონტანურად იშვიათ შემთხვევებში), განსაკუთრებით თუ WBC რაოდენობა (სიმსივნური დატვირთვა) მაღალია. TLS შეიძლება გამოიწვიოს გულის არითმიები, კრუნჩხვები, თირკმლის მწვავე უკმარისობა და სიკვდილი, თუ მკურნალობა არ არის. იხ სიმსივნის ლიზისის სინდრომი.

ინფექციები და ფებრილური ნეიტროპენია: გამოიყენეთ ანტიბიოტიკები, სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები და ანტივირუსები ინფექციების და ფებრილური ნეიტროპენიის თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[56][152][153][154][155] [ Cochrane Clinical Answers logo ] [ Cochrane Clinical Answers logo ] ინფექციის რისკი ყველაზე მაღალია ინდუქციური ქიმიოთერაპიის შემდეგ, როდესაც ვითარდება გამოხატული და გახანგრძლივებული ნეიტროპენია. ფებრილური ნეიტროპენია ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა. ლეიკემიით ჰოსპიტალიზირებულ პაციენტებში ფებრილური ნეიტროპენიასთან დაკავშირებული სიკვდილიანობის მაჩვენებელი დაახლოებით 14%-ია.[156] გრანულოციტების კოლონიის მასტიმულირებელი ფაქტორების (G-CSFs; მაგ., ფილგრასტიმი, პეგფილგრასტიმი) გამოყენება ფებრილური ნეიტროპენიის პრევენციისთვის რეკომენდებულია მიელოსუპრესიული თერაპიის დროს ან მკურნალობის პროტოკოლის მითითებით.[57][157] იხ ფებრილური ნეიტროპენია.

სისხლდენა: გამოიყენეთ თრომბოციტების გადასხმა სისხლდენის გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[158][159] [ Cochrane Clinical Answers logo ] ინდუქციური თერაპიის დროს, ძვლის ტვინის სუპრესიის გამო, ყველაზე მაღალია სისხლდენის გართულებების რისკი. საჭიროა სისხლის პროდუქტების დასხივება, ლეიკოციტების მოცილება და ამასთან, ციტომეგალოვირუსზე უარყოფითი სისხლის გამოყენება.[57]

მძიმე თრომბოციტოპენია: გამოიყენეთ ნორეთისტერონი (ან მსგავსი პრეპარატი) მენსტრუაციის ასაკის ქალ პაციენტებში მენსტრუაციის ჩასახშობად.

კარდიოტოქსიკურობა: დექსრაზოქსანის გამოყენება ქიმიოთერაპიასთან ერთად კარდიოტოქსიურობის თავიდან ასაცილებლად (მაგ., როდესაც დოქსორუბიცინის კუმულაციური დოზაა ≥300 მგ/მ²), თუმცა მოზრდილებში ამ აგენტის გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.[160]

პირის ღრუს მუკოზიტი: უნდა დაიწყოს პირის ღრუს მოვლა, რათა მინიმუმამდე დაიყვანოს პირის ღრუს მუკოზიტი.

სიმპტომური ლეიკოსტაზი (ჰიპერლეიკოციტოზი): ლეიკოფერეზი შეიძლება განიხილებოდეს სიმპტომური ლეიკოსტაზის მქონე პაციენტებში ინდუქციური თერაპიის დაწყებამდე. სისტემურმა თერაპიამ (მაგ., ციტარაბინი, ჰიდროქსიკარბამიდი და/ან კორტიკოსტეროიდები) ასევე შეიძლება მიაღწიოს სასწრაფო ციტორედუქციას ამ სიტუაციაში.

საჭიროა თითოეული პაციენტის კონსულტირება ფერტილობისა და მისი შენარჩუნების შესახებ. მამაკაცებისთვის ფერტილობის შენარჩუნება გულისხმობს სპერმის კრიოპრეზერვაციას მომწიფების ასაკის შემდგომ. ქალებისთვის მკურნალობის ვარიანტები შეზღუდულია და ინტერვენციის დაგეგმვისას საჭიროა კონსულტირება ფერტილობის ცენტრის სპეციალისტთან. ოოციტის პროდუქციის სტიმულაციისთვის როგორც წესი, არ არის საკმარისი დრო, რათა შესაძლებელი გახდეს ოოციტის ან ემბრიონის (თუ პაციენტს ჰყავს პარტნიორი) კრიოპრეზერვაცია. გარდა ამისა, ALL-ით დაავადებული ქალი პაციენტების კრიოკონსერვირებული საკვერცხის ქსოვილში შეიძლება იყოს ავთვისებიანი უჯრედები, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს დაავადების რეციდივი ხელახალი იმპლანტაციისას.[161]

Back
პლიუს – 

თიროზინკინაზას ინჰიბიტორი (TKI)

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ფილადელფიის ქრომოსომის დადებითი (Ph+) B-ALL მქონე პაციენტები მკურნალობენ TKI-ით (მაგ., იმატინიბი, დასატინიბი, ბოსუტინიბი, ნილოტინიბი, პონატინიბი), რომელიც უნდა მიეცეს განუწყვეტლივ მკურნალობის ყოველ ფაზაზე (ინდუქცია, კონსოლიდაცია, შენარჩუნება) რეციდივამდე. ან შეუწყნარებლობა.

თიროზინკინაზას ინჰიბიტორებით მკურნალობის წარუმატებლობის ან აუტანლობის შემთხვევაში გამოიყენება თიროზინკინაზას სხვა ინჰიბიტორი.

TKI მიზნად ისახავს ფილადელფიის ქრომოსომასთან ასოცირებულ BCR::ABL შერწყმა ცილას.

პონატინიბი არის ერთადერთი TKI, რომელიც ეფექტურია მათთვის, ვისაც აქვს T315I მუტაცია ABL კინაზას დომენში. პაციენტებში ახლად დიაგნოზირებული Ph+ ALL-ით, პონატინიბი პლუს მრავალ აგენტური თერაპია, როგორც ჩანს, დაკავშირებულია გაუმჯობესებულ შედეგებთან (მაგ., სრული მოლეკულური პასუხი, გაზომვადი ნარჩენი დაავადება [MRD], საერთო გადარჩენა) წინა თაობის TKI-ებთან და მრავალ აგენტურ თერაპიასთან შედარებით.[110][111]

სერიოზული გვერდითი მოვლენების რისკის გამო (მაგ. მძიმე გულ-სისხლძარღვთა მოვლენები, ჰეპატოტოქსიურობა და უკანა შექცევადი ენცეფალოპათიის სინდრომი), პონატინიბი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში ასოცირებული თანმხლები დაავადებებით. მნიშვნელოვანი არასასურველი მოვლენების განვითარებისას დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს პონატინიბის გამოყენება, ხოლო სარგებელი-რისკი უნდა შეფასდეს მისი ხელახალი დანიშვნისას.

პაციენტებისთვის, რომლებიც გადიან ალოგენურ SCT-ს, კიბოს ეროვნული ყოვლისმომცველი ქსელი (NCCN) რეკომენდაციას უწევს TKI თერაპიის განახლებას, როგორც კი შესაძლებელი იქნება ტრანსპლანტაციის შემდგომ და გაგრძელდეს მინიმუმ 2 წლის განმავლობაში Ph+ B-ALL-ის მქონე პაციენტებში.[57]​ ევროპელი ექსპერტთა პანელი რეკომენდაციას უწევს TKI თერაპიის გაგრძელებას მანამ, სანამ 12 თვის უწყვეტი MRD ნეგატივი არ იქნება მიღწეული ტრანსპლანტაციის შემდგომ (CR1 პაციენტებისთვის).[133]​ ტრანსპლანტაციის შემდგომი TKI თერაპიის სარგებელი Ph+ B-ALL-ის მქონე პაციენტებში გაურკვეველია რანდომიზებული კვლევების შეზღუდული მტკიცებულებების გამო; თუმცა, ზოგიერთი მონაცემი მიუთითებს საერთო გადარჩენის გაუმჯობესებაზე, განსაკუთრებით MRD-დადებით პაციენტებში.[133][134]

TKI თერაპიის ოპტიმალური ხანგრძლივობა შენარჩუნების დროს გაურკვეველია, რადგან გვიანი მოლეკულური რეციდივები შეიძლება მოხდეს შემანარჩუნებელი TKI-ს შეწყვეტის შემდეგ.[122]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

იმატინიბი

ან

დასატინიბი

ან

ბოსუტინიბი

ან

ნილოტინიბი

ან

პონატინიბი

Back
განიხილე – 

რიტუქსიმაბი (კონსოლიდაციურ თერაპიასთან ერთად)

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

CD20+ Ph-უარყოფითი B-ALL-ის მქონე პაციენტებს კონსოლიდაციური თერაპიის გარდა შეიძლება მკურნალობდნენ რიტუქსიმაბით (ანტი-CD20 მონოკლონური ანტისხეული). შემანარჩუნებელი თერაპიისთვის რიტუქსიმაბი არ გამოიყენება.

ერთ რანდომიზებულ კვლევაში, რიტუქსიმაბმა გააუმჯობესა მოვლენის გარეშე გადარჩენა პაციენტებში CD20+ Ph-უარყოფითი B-ALL-ით, განსაკუთრებით ახალგაზრდებში.[109]​​ ამ კვლევაში, რიტუქსიმაბი მიცემული იყო მკურნალობის ყველა ფაზის განმავლობაში (მათ შორის შემანარჩუნებელი).

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი

განმეორებითი ან რეფრაქტორული დაავადება

Back
1-ლი რიგის – 

სამაშველო ქიმიოთერაპია ან იმუნოთერაპია ± ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაცია (SCT) და/ან დონორის ლიმფოციტების ინფუზია

პაციენტები, რომლებიც ვერ აღწევენ სრულ რემისიას (CR), ან რომელთაც აქვთ რეციდივი, უნდა ჩაითვალონ სამაშველო თერაპიაზე.

არ არსებობს საყოველთაოდ მიღებული მკურნალობის მიდგომა სამაშველო თერაპიისთვის; ამიტომ, მკურნალობა ინდივიდუალურად უნდა იყოს დაფუძნებული შესრულების სტატუსზე, თანმხლებ დაავადებაზე, ტრანსპლანტაციის ვარიანტებზე და პირველი პასუხის ხანგრძლივობის მიხედვით.

პაციენტები უნდა წახალისდნენ კლინიკურ კვლევაში ჩასართავად.

რეციდიული ან რეფრაქტორული დაავადების დროს მოიაზრება გადარჩენის თერაპიის განხორციელება კონვენციურ ქიმიოთერაპიასთან ერთად, თუმცა პროგნოზი ხშირად არაკეთილსაეიმედოა.[135][136][137][138] თუ რეციდივი ხდება დიაგნოზიდან ≥3 წლის შემდეგ (ანუ გვიანი რეციდივი), იგივე რეჟიმი, რომელიც გამოიყენება ინდუქციური თერაპიისთვის, შეიძლება განიხილებოდეს სამაშველო თერაპიისთვის.[57]

შემდეგი ანტიგენ-სპეციფიკური იმუნოთერაპია დამტკიცებულია პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ რეციდივი ან რეფრაქტერული B-ALL, მაგრამ ოპტიმალური თანმიმდევრობა უცნობია:[139]

ბლინატუმომაბი (CD19 მიმართული CD3 T-უჯრედების ჩამრთველი)

ინოტუზუმაბი ოზოგამიცინი (CD22-ზე გათვლილი ჰუმანიზებული მონოკლონური ანტისხეული, კონიუგირებული ციტოტოქსიურ აგენტთან კალიქეამიცინთან)

tisagenlecleucel (CD19-ზე მიზნობრივი ქიმერული ანტიგენის რეცეპტორი [CAR] T-უჯრედების იმუნოთერაპია)

brexucabtagene autoleucel (CD19-ზე მიზნობრივი CAR T-უჯრედების იმუნოთერაპია).

იმუნოთერაპია დაკავშირებულია სერიოზულ გვერდით მოვლენებთან. მძიმე ჰეპატოტოქსიურობა (ღვიძლის ვენოოკლუზიური დაავადების ჩათვლით) შეიძლება განვითარდეს ინოტუზუმაბის ოზოგამიცინით.[143][146][147] ციტოკინის გამოთავისუფლების სინდრომი (CRS) და ნევროლოგიური ტოქსიკურობა შეიძლება მოხდეს ბლინატუმომაბისა და CD19-ზე მიზნობრივი CAR T-უჯრედების იმუნოთერაპიის დროს.[144][148][149]​ ტოცილიზუმაბი რეკომენდირებულია პაციენტების მენეჯმენტისთვის CAR T-უჯრედებთან დაკავშირებული გახანგრძლივებული ან მძიმე CRS-ით.[150]​ T-უჯრედოვანი ავთვისებიანი სიმსივნეები ასევე შეიძლება განვითარდეს CD19-ზე მიზნობრივი CAR T-უჯრედების იმუნოთერაპიის შემდეგ მკურნალობის შემდეგ.[151]​ ზოგიერთი შემთხვევა დაფიქსირდა მკურნალობიდან რამდენიმე კვირის შემდეგ, ზოგი კი ფატალური იყო.

მორეციდივე დაავადების მქონე პაციენტები, რომლებიც აღწევენ მეორე CR-ს სამაშველო ქიმიოთერაპიის ან იმუნოთერაპიით, უნდა განიხილონ ალოგენური SCT-ისთვის, თუ მათ არ ჰქონიათ ადრე ალოგენური SCT.[57] თუ ალოგენური SCT-ის შემდეგ მოხდა რეციდივი, მეორე ალოგენური SCT და/ან დონორის ლიმფოციტების ინფუზია შეიძლება განიხილებოდეს შერჩეულ პაციენტებში.

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ბლინატუმომაბი

ან

ინოტუზუმაბ ოზოგამიცინი

ან

ტისაგენლეკლოკელი

ან

brexucabtagene autoleucel

Back
პლიუს – 

ცენტრალური ნერვული სისტემის პროფილაქტიკა ან მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ყველა პაციენტმა უნდა მიიღოს ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა ან ცნს-ზე მიმართული მკურნალობა (თუ გამოვლენილია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება) მკურნალობის ყველა ეტაპზე.

პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ ცნს-ის რეციდივი ცნს-ის პროფილაქტიკის მიუხედავად, თუმცა ეს ჩვეულებრივ ვითარდება მკურნალობის კურსის დასრულების შემდეგ.[67]

ცენტრალური ნერვული სისტემის დაზიანებამ შეიძლება გამოწვიოს მძიმე ნევროლოგიური ავადობა (მაგ., კრანიული ნერვების დამბლა), რაც განკურნების მთავარ დაბრკოლებაა და კლინიკური კვლევების ფარგლებში საწყისი რეციდივების 40%-ს შეადგენს.[79][80][81]​ ცნს-ის ჩართულობის მქონე პაციენტები (განსაკუთრებით ცნს-ის რეციდივი) ჩვეულებრივ ითხოვენ განხილვას პოსტრემისიის ალოგენური ღეროვანი უჯრედების ტრანსპლანტაციისთვის (SCT).[59][69]

ცნს-ზე მიმართული პროფილაქტიკა შედგება სამაშველო თერაპიის რეჟიმებისგან, რომლებიც გაძლიერებულია წყვეტილი ინტრათეკალური მეთოტრექსატით მარტო ან ინტრათეკალური ციტარაბინით და ინტრათეკალური ჰიდროკორტიზონით („სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია“).[52][57][123]​ რეჟიმები ხშირად მოიცავს ინტენსიურ სისტემურ თერაპიას ციტარაბინის მაღალი დოზებით ან მეთოტრექსატის მაღალი დოზით, რათა უზრუნველყოფილი იყოს სისხლის ტვინში კარგი შეღწევა.[57]​ გამოყენებული სპეციფიკური დრო, სიხშირე და აგენტები განსხვავდება მკურნალობის პროტოკოლის მიხედვით.

პარკუჭშიდა თერაპია ომაიას რეზერვუარის (კათეტერული სისტემა) გამოყენებით განსახილველია იმ შემთხვევაში, თუ ვერ ხერხდება ინტრათეკური გზის დამყარება.

თუ არსებობს ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადება, რეკომენდებული მკურნალობის რეჟიმი ხშირად მსგავსია პროფილაქტიკური რეჟიმის გარდა, გარდა იმისა, რომ ინტრათეკალური ინექციების სიხშირე შეიძლება გაიზარდოს (მაგ. კვირაში ორჯერ).

ცნს-ის პროფილაქტიკის ან მკურნალობის პოტენციური არასასურველი ეფექტებია: მწვავე ან ქრონიკული ნეიროტოქსიკურობა, რომელიც ვლინდება პირექსიის, არაქნოიდიტის, ლეიკოენცეფალოპათიის და ცენტრალური ნერვული სისტემის მსუბუქი სუბკლინიკური დისფუნქციით.[52][123]

კრანიალური ან კრანიოსპინალური დასხივება ეფექტურია ცენტრალური ნერვული სისტემის დაავადების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისთვის, მაგრამ შეიძლება გამოიწვიოს მძიმე არასასურველი ეფექტები, როგორიცაა ნეიროკოგნიტური დისფუნქცია და მეორადი ავთვისებიანი სიმსივნეები. ამჟამად, ის ჩვეულებრივ რეზერვირებულია ცნს-ის აშკარა დაავადების სამკურნალოდ დიაგნოზის ან რეციდივის დროს, ან როგორც პროფილაქტიკა ზოგიერთ მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში, ან როგორც კლინიკური კვლევის ნაწილი.​[69][124]

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

ან

სამმაგი ინტრათეკალური თერაპია

მეთოტრექსატი

და

ციტარაბინი

და

ჰიდროკორტიზონის ნატრიუმის სუქცინატი

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

გაითვალისწინეთ დამხმარე ზრუნვის ზომები ყველა პაციენტისთვის, მკურნალობის ყველა ეტაპზე, შემდეგი გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან მართვის მიზნით.

სიმსივნის ლიზისის სინდრომი (TLS): ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა გამოიყენეთ ენერგიული ჰიდრატაცია (ინტრავენური სითხეებით), ფოსფატის დამაკავშირებელი საშუალებები და ჰიპოურიკემიური საშუალებები (მაგ., ალოპურინოლი ან რასბურიკაზა) TLS-ის პრევენციის ან მკურნალობისთვის. TLS ხასიათდება ჰიპერკალიემიით, ჰიპერფოსფატემიით, ჰიპერურიკემიით, ჰიპოკალციემიით და/ან შრატის ლაქტატდეჰიდროგენაზას მომატებით, რაც შეიძლება მოხდეს ქიმიოთერაპიის შემდეგ (ან სპონტანურად იშვიათ შემთხვევებში), განსაკუთრებით თუ WBC რაოდენობა (სიმსივნური დატვირთვა) მაღალია. TLS შეიძლება გამოიწვიოს გულის არითმიები, კრუნჩხვები, თირკმლის მწვავე უკმარისობა და სიკვდილი, თუ მკურნალობა არ არის. იხ სიმსივნის ლიზისის სინდრომი.

ინფექციები და ფებრილური ნეიტროპენია: გამოიყენეთ ანტიბიოტიკები, სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებები და ანტივირუსები ინფექციების და ფებრილური ნეიტროპენიის თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[56][152][153][154][155] [ Cochrane Clinical Answers logo ] ​​ [ Cochrane Clinical Answers logo ] ინფექციის რისკი ყველაზე მაღალია ინდუქციური ქიმიოთერაპიის შემდეგ, როდესაც ვითარდება გამოხატული და გახანგრძლივებული ნეიტროპენია. ფებრილური ნეიტროპენია ონკოლოგიური გადაუდებელი მდგომარეობაა. ლეიკემიით ჰოსპიტალიზირებულ პაციენტებში ფებრილური ნეიტროპენიასთან დაკავშირებული სიკვდილიანობის მაჩვენებელი დაახლოებით 14%-ია.[156]​ გრანულოციტების კოლონიის მასტიმულირებელი ფაქტორების (G-CSFs; მაგ., ფილგრასტიმი, პეგფილგრასტიმი) გამოყენება ფებრილური ნეიტროპენიის პრევენციისთვის რეკომენდებულია მიელოსუპრესიული თერაპიის დროს ან მკურნალობის პროტოკოლის მითითებით.[57][157] იხ ფებრილური ნეიტროპენია.

სისხლდენა: გამოიყენეთ თრომბოციტების გადასხმა სისხლდენის გართულებების თავიდან ასაცილებლად ან სამკურნალოდ.[158][159] [ Cochrane Clinical Answers logo ] ინდუქციური თერაპიის დროს, ძვლის ტვინის სუპრესიის გამო, ყველაზე მაღალია სისხლდენის გართულებების რისკი. საჭიროა სისხლის პროდუქტების დასხივება, ლეიკოციტების მოცილება და ამასთან, ციტომეგალოვირუსზე უარყოფითი სისხლის გამოყენება.[57]

მძიმე თრომბოციტოპენია: გამოიყენეთ ნორეთისტერონი (ან მსგავსი პრეპარატი) მენსტრუაციის ასაკის ქალ პაციენტებში მენსტრუაციის ჩასახშობად.

კარდიოტოქსიკურობა: დექსრაზოქსანის გამოყენება ქიმიოთერაპიასთან ერთად კარდიოტოქსიურობის თავიდან ასაცილებლად (მაგ., როდესაც დოქსორუბიცინის კუმულაციური დოზაა ≥300 მგ/მ²), თუმცა მოზრდილებში ამ აგენტის გამოყენების გამოცდილება შეზღუდულია.[160]

პირის ღრუს მუკოზიტი: უნდა დაიწყოს პირის ღრუს მოვლა, რათა მინიმუმამდე დაიყვანოს პირის ღრუს მუკოზიტი.

სიმპტომური ლეიკოსტაზი (ჰიპერლეიკოციტოზი): ლეიკოფერეზი შეიძლება განიხილებოდეს სიმპტომური ლეიკოსტაზის მქონე პაციენტებში ინდუქციური თერაპიის დაწყებამდე. სისტემურმა თერაპიამ (მაგ., ციტარაბინი, ჰიდროქსიკარბამიდი და/ან კორტიკოსტეროიდები) ასევე შეიძლება მიაღწიოს სასწრაფო ციტორედუქციას ამ სიტუაციაში.

საჭიროა თითოეული პაციენტის კონსულტირება ფერტილობისა და მისი შენარჩუნების შესახებ. მამაკაცებისთვის ფერტილობის შენარჩუნება გულისხმობს სპერმის კრიოპრეზერვაციას მომწიფების ასაკის შემდგომ. ქალებისთვის მკურნალობის ვარიანტები შეზღუდულია და ინტერვენციის დაგეგმვისას საჭიროა კონსულტირება ფერტილობის ცენტრის სპეციალისტთან. ოოციტის პროდუქციის სტიმულაციისთვის როგორც წესი, არ არის საკმარისი დრო, რათა შესაძლებელი გახდეს ოოციტის ან ემბრიონის (თუ პაციენტს ჰყავს პარტნიორი) კრიოპრეზერვაცია. გარდა ამისა, ALL-ით დაავადებული ქალი პაციენტების კრიოკონსერვირებული საკვერცხის ქსოვილში შეიძლება იყოს ავთვისებიანი უჯრედები, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს დაავადების რეციდივი ხელახალი იმპლანტაციისას.[161]

Back
განიხილე – 

თიროზინკინაზას ინჰიბიტორი (TKI)

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ალტერნატიული TKI (განსხვავებული იმისგან, რომელიც გამოიყენება ინდუქციური თერაპიისთვის) შეიძლება დაემატოს სამაშველო ქიმიოთერაპიას ან გამოიყენოს ცალკე პაციენტებში მორეციდივე ან რეფრაქტორული Ph+ B-ALL, ABL1 კინაზა დომენის მუტაციური ანალიზის საფუძველზე.[57]

თიროზინკინაზას ინჰიბიტორები მიიღება მუდმივად, თუ არ განვითარდა რეციდივი ან აუტანლობა. თიროზინკინაზას ინჰიბიტორებით მკურნალობის წარუმატებლობის ან აუტანლობის შემთხვევაში გამოიყენება თიროზინკინაზას სხვა ინჰიბიტორი.

TKI მიზნად ისახავს ფილადელფიის ქრომოსომასთან ასოცირებულ BCR::ABL შერწყმა ცილას.

პონატინიბი არის ერთადერთი TKI, რომელიც ეფექტურია მათთვის, ვისაც აქვს T315I მუტაცია ABL კინაზას დომენში. პაციენტებში ახლად დიაგნოზირებული Ph+ ALL-ით, პონატინიბი პლუს მრავალ აგენტური თერაპია, როგორც ჩანს, დაკავშირებულია გაუმჯობესებულ შედეგებთან (მაგ., სრული მოლეკულური პასუხი, გაზომვადი ნარჩენი დაავადება [MRD], საერთო გადარჩენა) წინა თაობის TKI-ებთან და მრავალ აგენტურ თერაპიასთან შედარებით.[110][111]

სერიოზული გვერდითი მოვლენების რისკის გამო (მაგ. მძიმე გულ-სისხლძარღვთა მოვლენები, ჰეპატოტოქსიურობა და უკანა შექცევადი ენცეფალოპათიის სინდრომი), პონატინიბი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში ასოცირებული თანმხლები დაავადებებით. მნიშვნელოვანი არასასურველი მოვლენების განვითარებისას დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს პონატინიბის გამოყენება, ხოლო სარგებელი-რისკი უნდა შეფასდეს მისი ხელახალი დანიშვნისას.

პაციენტებისთვის, რომლებიც გადიან ალოგენურ SCT-ს, კიბოს ეროვნული ყოვლისმომცველი ქსელი (NCCN) რეკომენდაციას უწევს TKI თერაპიის განახლებას, როგორც კი შესაძლებელი იქნება ტრანსპლანტაციის შემდგომ და გაგრძელდეს მინიმუმ 2 წლის განმავლობაში Ph+ B-ALL-ის მქონე პაციენტებში.[57] ევროპელი ექსპერტთა პანელი რეკომენდაციას უწევს TKI თერაპიის გაგრძელებას მანამ, სანამ 12 თვის უწყვეტი MRD ნეგატივი არ იქნება მიღწეული ტრანსპლანტაციის შემდგომ (CR1 პაციენტებისთვის).[133]​ ტრანსპლანტაციის შემდგომი TKI თერაპიის სარგებელი Ph+ B-ALL-ის მქონე პაციენტებში გაურკვეველია რანდომიზებული კვლევების შეზღუდული მტკიცებულებების გამო; თუმცა, ზოგიერთი მონაცემი მიუთითებს საერთო გადარჩენის გაუმჯობესებაზე, განსაკუთრებით MRD-დადებით პაციენტებში.[133][134]​​

იხილეთ ადგილობრივი სპეციალისტების პროტოკოლი დოზირების გაიდლაინებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

იმატინიბი

ან

დასატინიბი

ან

ბოსუტინიბი

ან

ნილოტინიბი

ან

პონატინიბი

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას