მიდგომა
ანემიის გადაუდებელი შეფასების აუცილებლობა დამოკიდებულია გამოვლინების სიმწვავეზე და იმაზე, აქვს თუ არა პაციენტს აქტიური ან მწვავე სისხლდენა.
აქტიური ან მწვავე სისხლდენის მქონე პაციენტების პირველადი შეფასება
შეფასება უნდა მოიცავდეს აქტიური ან მწვავე სისხლდენის ნებისმიერი წყაროს იდენტიფიცირებას. რკინადეფიციტური ანემიის ახალი დიაგნოზით მოზრდილებში, სხვა აშკარა მიზეზის არარსებობისას, აუცილებელია კუჭ-ნაწლავის გამოკვლევა.[12]
მწვავე სისხლდენის მქონე პაციენტის შემთხვევაში თავდაპირველი მიზანია სწრაფი ჰემოდინამიკური სტაბილიზაცია. მოსვენებულ მდგომარეობაში სისხლის საერთო მოცულობის 30%-მდე შეიძლება დაიკარგოს კლინიკურ მანიფესტაციამდე.
მწვავე მძიმე სისხლდენის მქონე პაციენტებს აღენიშნებათ ჰიპოვოლემიის სიმპტომები და ნიშნები და, ასევე, გამომწვევი მიზეზი.[10]
ჰიპოვოლემიის ძირითადი ნიშნები მოიცავს ჰიპოტენზიას, სიფერმკრთალეს, ცივ წებოვან კანს, ძაფისებრ პულსს, ტაქიკარდიას, ქოშინს და ფსიქიკური მდგომარეობის ცვლილებას. ჩავარდნილი კისრის ვენები მწოლიარე მდგომარეობაში მიუთითებს მოცულობის დაკარგვაზე. სისხლდენაზე გამოკვლეული უნდა იყოს ყველა ფიზიოლოგიური ხვრელი.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენაზე ეჭვს აჩენს ანამნეზში გასტროინტესტინური სისხლდენის, გასტრიტის, ნაწლავის ანთებითი დაავადების, ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატის (NSAID) ან კორტიკოსტეროიდების გამოყენების, ალკოჰოლის ჭარბი მოხმარება ან ციროზის არსებობა. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატის ან კორტიკოსტეროიდების გამოყენება ასოცირებულია პეპტიკურ წყლულთან. ალკოჰოლის ჭარბი მოხმარება და ციროზი ასოცირებულია კოაგულაციურ დარღვევებსა და საყლაპავის ვენების ვარიკოზულ გაგანიერებასთან. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ქვედა ნაწილიდან სისხლდენა ვლინდება რექტული ახალი სისხლდენით (ჰემატოქეზია). მელენა და/ან სისხლიანი პირღებინება მუცლის ტკივილით ან მის გარეშე მიუთითებს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა ნაწილიდან სისხლდენაზე.
მოულოდნელი მძაფრი ტკივილი საეჭვოს ხდის ანევრიზმის გაგლეჯას; ტკივილი შეიძლება იყოს სპონტანური ან განპირობებული ტრავმით ან კოკაინის ან ამფეტამინის გამოყენებით. დიდი სისხლძარღვის დაზიანების შემთხვევაში შესაძლებელია ცნობიერების დაკარგვა. შესაძლოა ასევე ანამნეზში იყოს ჰიპერტენზია ან კოლაგენური დაავადება. დიდი პულსური წნევა მიანიშნებს ანევრიზმის გაგლეჯაზე. მუცლის ღრუში პულსაციური წარმონაქმნის არსებობა მიუთითებს აბდომინურ აორტის ანევრიზმაზე. ფერდის ან მუცლის ეკქიმოზი ინტრააბდომინურ სისხლდენაზე მიანიშნებს.
ასევე უნდა შეფასდეს ნებისმიერი ტრავმის მექანიზმი და ადგილი.
თუ არსებობს ახლახანს ჩატარებული ოპერაციის ანამნეზი, განხილული უნდა იყოს სისხლის დაკარგვა ქირურგიული ჩარევის ადგილიდან. უნდა შეიკრიბოს პრე-, ინტრა- და პოსტოპერაციული მიმდინარეობის დეტალური ანამნეზი, მათ შორის ინფორმაცია ოპერაციის დროს აღნიშნული რაიმე გართულებების შესახებ. უნდა აღინიშნოს ნებისმიერი ანტიბიოტიკის მიღება, ვინაიდან ზოგიერთს შეუძლია თრომბოციტების დონის შემცირება.
სისხლდენით მიმდინარე დაავადებების ანამნეზმა ან ზედმეტმა დაჟეჟილობამ შეიძლება მიუთითოს შედედების დარღვევაზე.
სიყვითლე, განსაკუთრებით, თუ მას თან ახლავს დაღლილობა და სიფერმკრთალე, ეპიზოდურად მუქი შარდით მიანიშნებს ჰემოლიზურ პროცესზე, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ ახალგადატანილი ინფექცია, ახალი მედიკაკმენტების მიღება ან ანამნეზში ავთვისებიანი მდგომარეობები.
ტესტების არჩევანი ემყარება ანამნეზს, გასინჯვას და აქტიური სისხლდენის სავარაუდო ეტიოლოგიას და შეიძლება მოიცავდეს შემდეგს:
სისხლის საერთო ანალიზი, რომელიც აჩვენებს ნორმოციტულ ანემიას რეტიკულოციტების მაღალი რაოდენობით (>2%) და ნორმალური ან შემცირებული ჰემატოკრიტით დილუცია თავდაპირველად არ ხდება, ასე რომ ჰემოგლობინი და ჰემატოკრიტი ზუსტად არ ასახავს ანემიის ჭეშმარიტ სიმძიმეს.
პროთრომბინის დრო/აქტივირებული ნაწილობრივი პროთრომბინის დრო, რომელიც, როგორც წესი, ნორმალურია, მაგრამ კვლევა საჭიროა, რათა გამოვლინდეს ჰიპოკოაგულაციით პაციენტები, როდესაც ჰიპოკოაგულაცია გამოწვეულია ანტიკოაგულანტებით, ჰემოსტაზის დეფექტებით ან მოხმარების კოაგულოპათიით. პაციენტებს, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა ნაწილიდან სისხლდენით შეიძლება გამოუვლინდეთ მომატებული შარდოვანა, თუნდაც თირკმლის პრობლემების არარასებობისას, რაც გამოწვეულია სისხლის ათვისებით, რომელიც შარდოვანას წყაროა.
მუცლის ღრუს ულტრაბგერითი სკანირება: იძლევა ინტრააბდომინური სისხლდენის სწრაფი იდენტიფიკაციის საშუალებას და ნაჩვენებია მუცლის ტრავმასა ან მუცლის აორტის ანევრიზის გაგლეჯაზე ეჭვის შემთხვევაში.
სახსრების რენტგენი ნაჩვენებია ტრავმით პაციენტებისთვის მოტეხილობების იდენტიფიცირებისთვის. ლულოვანი ძვლის მოტეხილობა შეიძლება იყოს სისხლდენის მნიშვნელოვანი წყარო.
კომპიუტერული ტომოგრაფია (სხეულის არის, სადაც აღინიშნება ტრავმა ან ანევრიზმის გასკდომა) გამოავლენს შინაგან ან გარეგან დაზიანებებს და ანევრიზმის მდგომარეობას, და განსაზღვრავს სისხლდენის წყაროებს.
კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა ნაწილის ენდოსკოპია: ნაჩვენებია კუჭ-ნაწლავის ზედა ნაწილიდან სისხლდენის დასადგენად.[75][76]
კოლონოსკოპია: საჭიროა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ქვედა ნაწილიდან სისხლდენის წყაროს გამოსავლენად.
ენდოსკოპია კაფსულით: შესაძლოა დიაგნოსტიკური, მაგრამ არასამკურნალო საშუალება იყოს იმ სიტუაციებში, როდესაც საეჭვოა მიუდგომელი ადგილებიდან (მაგ.,წვრილი ნაწლავიდან) სისხლდენა.[77]
დიაგნოსტიკური ლაპაროტომია: შესაძლოა საჭირო იყოს აბდომინური სისხლდენის მქონე პაციენტებში სისხლდენის წყაროს გამოსავლენად, განსაკუთრებით, თუ არსებობს მუცლის ტრავმის ან მუცლის ღრუზე ოპერაციის ანამნეზი.
აქტიური ან მწვავე სისხლდენის არმქონე პაციენტების პირველადი შეფასება
არამწვავე ან არააქტიური სისხლდენის ფონზე ანემიის მქონე მრავალ პაციენტს არ აღენიშნება სიმპტომები და ანემია შეინიშნება მხოლოდ სისხლის საერთო ანალიზით, რომელიც კეთდება სხვა, დაუკავშირებელი მდგომარეობის შეფასების ფარგლებში. თუ ეს შესაძლებელია, უნდა გამოკვლეული იყოს ანემიის ხანგრძლივობა.
ზოგადად, ჯანმრთელ პირებს კარგად გადააქვთ უკიდურესი ანემია, ამასთან, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მდგომარეობა ძირითადი შემზღუდველი ფაქტორია.
ანემიის სიმპტომები შეიძლება მოიცავდეს დაღლილობას, სისუსტეს, ვარჯიშისადმი ტოლერანტობის დაქვეითებას, ქოშინს ვარჯიშის დროს, გულის ფრიალს, თავბრუსხვევას, გაღიზიანებადობას და კონცენტრაციის დარღვევას.
არსებობს ძლიერი კავშირი პიკაციზმსა (სამედიცინო დარღვევა, როდესაც ბავშვებს უვითარდებათ მადა არასაკვები ნივთიერებების მიმართ) და რკინის დეფიციტს შორის. ინფორმაცია პიკაციზმის შესახებ აქტიურად უნდა მოიძიოთ მაღალი რისკის ჯგუფებში.[78]
ანემიის მქონე პაციენტებში შეიძლება გამოვლინდეს სიფერმკრთალე (კონიუნქტივის, ფრჩხილის, ხელისგულის, ენის ან გენერალიზებული).[79] თუმცა, კვლევებმა აჩვენა ანემიის გამოსავლენად სხვადასხვა პოპულაციაში კლინიკური სიფერმკრთალის მგრძნობელობის მნიშვნელოვანი ცვალებადობა.[80][81] სიყვითლე დამატებითი ნიშანია ჰემოლიზური ანემიების მქონე პაციენტებში.
დიაგნოსტიკის პირველი ნაბიჯია ანემიის ტიპის იდენტიფიცირება სისხლის საერთო ანალიზის შედეგების მეშვეობით.
როგორ ავიღოთ ვენური სისხლის ნიმუში ანტეკუბიტალური ფოსოდან ვაკუუმის ნემსის გამოყენებით.
ფარდობითი შედეგიანობის გამო ერითროციტების საშუალო კორპუსკულური მოცულობა (MCV) და ერითროციტების განაწილების სიგანე (RDW) ყველაზე რეკომენდებული კომპონენტებია ანემიების უმეტესი ნაწილის საწყისი კლასიფიცირებისთვის.
ანემია შეიძლება იყოს:
მიკროციტული ( საშუალო კორპუსკულური მოცულობა <80 ფემტოლიტრი [fL]): უნდა განისაზღვროს სისხლის შრატის რკინა.[4]
ნორმოციტული ( საშუალო კორპუსკულური მოცულობა 80-100 ფემტოლიტრი [fL]): შესწავლილი უნდა იყოს რეტიკულოციტების რაოდენობა, რათა განისაზღვროს ანემია ჰიპოპროლიფერაციულია (<2%) თუ ჰიპერპროლიფერაციული (>2%).
მაკროციტული (საშუალო კორპუსკულური მოცულობა >100 ფემტოლიტრი [fL]): პერიფერიული სისხლის ნაცხის შესწავლა მეგალობლასტებსა და ჰიპერსეგმენტირებულ ნეიტროფილებზე. აღნიშნული უჯრედების გამოვლენის შემთხვევაში ანემია მეგალობლასტურია, ხოლო მათი არარსებობისას - არამეგალობლასტური.[Figure caption and citation for the preceding image starts]: ანემიის შეფასების ალგორითმიშექმნილია BMJ ცოდნის ცენტრის მიერ [Citation ends].
მიკროციტული ანემია: სისხლის შრატში რკინის პათოლოგიური მაჩვენებელი
შრატში რკინის დაბალი დონე, მომატებული საერთო რკინის შეკავშირების უნარი (TIBC) და ფერიტინის დაქვეითებული დონე რკინადეფიციტურ ანემიაზე მიუთითებს. შრატის ფერიტინი არის ყველაზე მგრძნობიარე და სპეციფიკური ტესტი რკინის დეფიციტის შეფასებისთვის.[4]
ამერიკის გასტროენტეროლოგიური ასოციაცია რეკომენდაციას უწევს ფერიტინის ზღვრული მაჩვენებელად მიჩნეული იყოს 45 ნგ/მლ (და არა 15 ნგ/მლ), როდესაც ფერიტინი გამოიყენება რკინის დეფიციტის დიაგნოსტიკისთვის.[21] ფერიტინის ზღურბლის გაზრდამ შეიძლება გააუმჯობესოს რკინადეფიციტური ანემიის მქონე პაციენტების იდენტიფიცირება, რომლებშიც რევმატოლოგიური დაავადების, ქრონიკული ინფექციების ან ავთვისებიანი სიმსივნის გამო ანთება იწვევს ფერიტინის დონის მატებას (>15 ნგ/მლ).[21][83][84][85] უფრო მაღალ მგრძნობელობასა და დაბალ სპეციფიკურობას შორის 45 ნგ/მლ უფრო მაღალი ზღურბლის გამოყენება უზრუნველყოფს სარგებლის მისაღებ ბალანსს (ნაკლები გამოტოვებული დიაგნოზი) პოტენციურ ზიანთან (დამატებითი დიაგნოსტიკური კვლევები) შედარებით.[21]
რკინის დეფიციტი იწვევს ასოცირებულ რეაქტიულ თრომბოციტოზს, რაც დამატებით მინიშნებას იძლევა.
რკინის დეფიციტი არ წარმოადგენს დიაგნოზს და მოითხოვს შემდგომ გამოკვლევას, რათა გამოირკვეს მიზეზი.
ასოცირებული სიმპტომები შეიძლება მიუთითებდეს ქრონიკული სისხლდენის წყაროზე, მაგალითად, მძიმე მენსტრუალური სისხლდენა, "ყავის ნალექით" ღებინება, სისხლიანი პირღებინება, მელენა, რექტალური ტკივილი ან რექტალური სისხლდენა. სისხლხველება შეიძლება მიუთითებდეს გუდპასჩერის სინდრომზე ან იდიოპათიურ პულმონურ ჰემოსიდეროზზე. მუქი შარდის ანამნეზი მიუთითებს ღამის პაროქსიზმულ ჰემოგლობინურიაზე.
გამოკითხეთ პაციენტი დიეტის შესახებ. ხორცის დაბალი შემცველობით დიეტები იწვევს რკინის დეფიციტს. მალნუტრიცია ხშირად წარმოშობს B12 ვიტამინის და/ან ფოლიუმის მჟავას დეფიციტს, რა შემთხვევაშიც, ანემია ნორმოციტულია. ბავშვებს შეიძლება ჰქონდეთ პიკაციზმი.
ალკოჰოლის ჭარბი მოხმარება და ციროზი ასოცირებულია კოაგულაციურ დარღვევებსა და საყლაპავის ვენების ვარიკოზულ გაგანიერებასთან.
იშვიათად, ჭარბი სისხლის გაღების ან თვითდაზიანების ანამნეზი შეიძლება გამოვლინდეს. პაციენტები, რომლებიც აქტიური მორბენალები არიან, შეიძლება ჰქონდეთ მორბენალის ანემია განმეორებადი მექანიკური დაზიანებით (ასევე ცნობილი როგორც მარშისმიერი ჰემატურია). კუჭის ოპერაცია, ცელიაკია ან ექსტენსიური წვრილი ნაწლავის რეზექცია მიუთითებს მალაბსორბციაზე, როგორც მიზეზზე.[86] ორსულობა რკინის დეფიციტის ხშირი მიზეზია.[58][87]
რკინის დეფიციტის ნიშნებია: კოილონიქია, ანგულარული ხეილოზი, გლოსიტი და თხელი თმა. პერიფერიული სისხლის ნაცხში შეიძლება აღმოჩნდეს პრეკურსორი უჯრედები.[88][Figure caption and citation for the preceding image starts]: კოილონიქიარეპროდუცირებულია Bickle Ian-ის ნებართვით. კლინიკური გამოცდის უნარები: Hand signs BMJ 2004;329:0411402 [Citation ends].
[Figure caption and citation for the preceding image starts]: ანგულარული ქეილიტისამეცნიერო ფოტო ბიბლიოთეკა [Citation ends].
გამოკვლევა ეფუძნება ანამნეზს და გასინჯვას.
განავლის ანალიზი ფარულ სისხლდენაზე: შეიძლება არსებობდეს ეჭვი, რომ რკინადეფიციტური ანემია გამოწვეულია სისხლის დაკარგვით, რომელიც დაკავშირებულია კუჭ-ნაწლავის ავთვისებიან სიმსივნესთან (კუჭის, საყლაპავის, ან, უფრო ხშირად, მსხვილი ნაწლავის).[89] დადებითია, თუ კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა არსებობს.
განავლის იმუნოქიმიური ტესტები (FITs): გაერთიანებული სამეფოს გაიდლაინები რეკომენდაციას უწევს გარკვეულ რაოდენობრივი FIT-ების ჩატარებას, რათა გაუმჯობესდეს საეჭვო კოლორექტალური კიბოს რეფერალები რკინადეფიციტური ანემიის მქონე მოზრდილებში.[90][91] 60 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებმა ანემიით უნდა გაიარონ ტესტირება, თუნდაც რკინის დეფიციტის არარსებობის შემთხვევაში.[90][91] იხილეთ გაიდლაინები ნიშნების და/ან სიმპტომების ამომწურავი ჩამონათვალისთვის, რომლებმაც შეიძლება მიმართულება მოგცეთ კოლორექტალური კიბოს საეჭვო შემთხვევის შეფასებისთვის.[90][91][92]
ზედა კუჭ-ნაწლავის ენდოსკოპია: ტარდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა სეგმენტიდან სისხლდენის ანამნეზის, ან განავალში ფარული სისხლდენის დადებითი ტესტის შემთხვევაში. მას შეუძლია გამოავლინოს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ზედა ნაწილიდან სისხლდენის წყაროები (პეპტიკური წყლულის დაავადება, გასტრიტი, საყლაპავის ვენების ვარიკოზული გაგანიერება), დიაფრაგმის თიაქარი, მეკელის დივერტიკული ან მომატებული კუჭის pH აქლორჰიდრიისას.
Helicobacter pylori ტესტირება: შეიძლება ჩაითვალოს, როდესაც კუჭ-ნაწლავის ზედა სეგმენტისს ენდოსკოპია უარყოფითია პერსისტენტული რკინადეფიციტური ანემიის ფონზე.[93]
იმუნოგლობულინ A-ქსოვილოვანი ტრანსგლუტამინაზა (IgA-tTG): ტარდება ყველა პაციენტში რკინადეფიციტური ანემიით; დადებითია ცელიაკიის დროს.
კოლონოსკოპია: ტარდება კუჭ-ნაწლავის ქვედა სისხლდენის ანამნეზის მქონე პაციენტებში, განავალში ფარული სისხლდენის დადებითი ტესტის ან დადებით FIT ტესტის შემთხვევაში. კოლონოსკოპიამ შეიძლება გამოავლინოს ავთვისებიანი სიმსივნე, დივერტიკულური დაავადება, წყლულოვანი კოლიტი ან იშვიათი მიზეზები, როგორიცაა მემკვიდრეობითი ჰემორაგიული ტელანგიექტაზია.
გამდინარე ციტომეტრია: უნდა განიხილებოდეს იმ შემთხვევაში თუ ანამნეზში არის წითელი შარდი, ან ერითროციტების რაოდენობა შეესაბამება ჰემოლიზურ ანემიას. ის ავლენს ერითროციტის ზედაპირული ცილების შემცირებულ ექსპრესიას (CD55 და CD59) და დიაგნოსტიკურია ღამის პაროქსიზმული ჰემოგლობინურიისთვის.
ტრანსვაგინალური ულტრაბგერა: შეიძლება გამოავლინოს მენორაგიის მიზეზები, მათ შორის ჰიპერპლაზია, დისპლაზია, ფიბროიდები, პოლიპები ან ავთვისებიანი სიმსივნე.
განავლის მიკროსკოპია: შეიძლება გამოავლინოს ანკილოსტომა, ტრიქოცეფალოზი (ბეწვთავა) ან შისტოსომის კვერცხები. ეს უნდა შესრულდეს, როდესაც კლინიკური ნიშნები მიუთითებენ დიაგნოზზე ან არსებობს ენდემურ რეგიონებში მოგზაურობის ანამნეზი.
შრატში რკინის დაბალი დონე, დაბალი TIBC და დაბალი/ნორმალური ფერიტინი მიუთითებს ქრონიკულ ანემიასთან ერთად რკინის დეფიციტის არსებობაზე.
როგორც წესი, თანმხლებია ანთებითი პროცესის ანამნეზი (ინფექცია, სიმსივნეები, აუტოიმუნური რეაქციები და ტრავმის ან ოპერაციის შედეგად დაზიანებული ქსოვილი). შრატში C-რეაქტიული ცილის დონე შეიძლება მომატებული იყოს[31]
უნდა განისაზღვროს ერითროპოიეტინის დონე შრატში; შედეგი, როგორც წესი, ნორმალურია ან მსუბუქად მომატებული. ფერიტინი არის მწვავე ფაზის ცილა და შრატში შეიძლება დონემ მოიმატოს ანთებითი პროცესების, ღვიძლის დაავადებისა და ავთვისებიანი სიმსივნეების დროს, მიუხედავად იმისა, რომ რკინის მარაგი დაბალია.[94] ჰიპოთირეოზმა და C ვიტამინის უკმარისობამ შეიძლება წარმოქმნას მცდარად დაბალი ფერიტინის დონე.[95]
მიკროციტული ანემია: სისხლის შრატში რკინის განსაზღვრით - ნორმალური მაჩვენებელი
ყველაზე მნიშვნელოვანი მიზეზი, რომელიც უნდა გამოირიცხოს, არის თალასემია, განსაკუთრებით იმ ადგილებში, სადაც ის შეიძლება გავრცელებული იყოს რკინის დეფიციტთან ერთად. ძირითადად ფიგურირებს ოჯახურ ანამნეზში. დაავადება უფრო გავრცელებულია ხმელთაშუა ზღვის, ახლო აღმოსავლეთის, აფრიკის ან სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის რეგიონის წარმოშობის ინდივიდებში.[45][46]
გამოკვლევის შედეგები შეიძლება იყოს ნორმალური, ან გამოვლინდეს სპლენომეგალია, სიყვითლე, მუცლის შებერილობა და იქტერუსი. მორფოლოგიური ცვლილებები, მათ შორის ჩონჩხის ანომალიები, დიდი თავი, ციყვის სახე და არასწორად განლაგებული კბილები ვლინდება შუალედურ და ძირითად ბეტა თალასემიაში.
განსხვავებული ნიშნები სისხლის საერთო ანალიზზე მოიცავენ ერითროციტების საშუალო მოცულობის აშკარა შემცირებას (როგორც წესი, დაახლოებით 70 ფემტოლიტრი [FL]) დაბალი საშუალო ერითროციტული გემოგლობინით; ვლინდება სამიზნე უჯრედები პერიფერიულ ნაცხზე და რეტიკულოციტის მომატებული რაოდენობა (> 2%).[88] მენტცერის ინდექსი (ერითროციტების საშუალო მოცულობა/ერითროციტები) <13 მიუთითებს თალასემიაზე და ინდექსი >14 მიუთითებს რკინის დეფიციტზე.[96] ერთმა მეტაანალიზმა დაასკვნა, რომ არც ერთი ფორმულა, რომელიც გამოიყენებოდა რკინადეფიციტური ანემიისა და თალასემიის გასარჩევად, არ იყო საკმარისად მგრძნობიარე ან სპეციფიკური საბოლოო დიაგნოზის დასადგენად.[97]
თალასემიის დიაგნოსტირება ხდება ჰემოგლობინის ანალიზის საფუძველზე მაღალი დონის თხევადი ქრომატოგრაფიის, კაპილარული ელექტროფორეზის, მას-სპექტრომეტრიისა და იზოელექტრული იზოელექტრული ფოკუსირების გამოყენებით.[45] H ჰემოგლობინის , ბარტის ჰემოგლობინი და თანმხლები ჰემოგლობინოპათიების (E ჰემოგლობინი, S ჰემოგლობინი, C ჰემოგლობინი, D ჰემოგლობინი) წარმოადგენს ალფა თალასემიის ნიშანს. მაღალი F ჰემოგლობინი A ჰემოგლობინის დაბალი დონის, ან არარსებობის და A2 ჰემოგლობინის მომატების შემთხვევაში წარმოადგენს ბეტა თალასემიის ნიშანს. მდგომარეობებმა, როგორიცაა B12 ან ფოლიუმის დეფიციტი, ან ჰიპოთირეოზი, შეიძლება გამოიწვიოს HbA2-ის მომატება და გავლენა მოახდინოს დიაგნოზზე. რკინადეფიციტურ ანემიას ზოგჯერ შეუძლია HbA2-ის ნორმალიზება და მცირე ბეტა-თალასემიის შენიღბვა. მნიშვნელოვნად მომატებული HbF, როგორც წესი, შეინიშნება დიდი ბეტა-თალასემიის მქონე პაციენტებში.
მიკროციტური ანემიის დიფერენციალური დიაგნოზი მნიშვნელოვანია ბავშვებში, განსაკუთრებით იმ რეგიონებში, სადაც გავრცელებულია რკინადეფიციტური ანემია და თალასემია. თურქეთში ჩატარებულმა ერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ შრატის რკინა, ფერიტინი, TIBC, MCV და მენცერის ინდექსი ყველა მნიშვნელოვანი მარკერია რკინადეფიციტური ანემიის დიაგნოსტირებისთვის და მნიშვნელოვნად განსხვავდებოდა ბეტა-თალასემიის მქონე პაციენტებთან შედარებით; RBC გავრცელება არ იყო განსხვავდებოდა ორ ჯგუფს შორის.[98]
ნორმოციტული ანემია: ჰიპოპროლიფერაციული
ჰემატოლოგიური ავთვისებიანი სიმსივნეები და აპლაზიური ანემია წარმოადგენს ყველაზე მნიშვნელოვან გამოსარიცხ დიაგნოზს და, როგორც წესი, ასოცირებულია მრავალობით ციტოპენიებთან.[38] იზოლირებული ანემია ჩვეულებრივ გამოწვეულია ჭეშმარიტი ერითროციტული აპლაზიით. თირკმელების ქრონიკულმა დაავადებამ ან ჰიპოთირეოზმა ასევე შეიძლება გამოიწვიოს იზოლირებული ანემია.[27][99]
ანამნეზი
გამოიკითხეთ სიმპტომების (სისხლდენა, მარტივი სისხლჩაქცევები, ღამის ოფლიანობა ან წონის დაკლება, რაც მიუთითებს ჰემატოლოგიურ ავთვისებიან სიმსივნეზე ან აპლასტიკური ანემიის შესახებ) და ინფექციების რისკ-ფაქტორების არსებობის შესახებ, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს შექცევადი ჭეშმარიტი ერითროციტული აპლაზია. ასეთ ინფექციებს მიეკუთვნება პარვოვირუსული ინფექცია, ინფექციური მონონუკლეოზი, ვირუსული ჰეპატიტი. მალარია, რესპირატორული ინფექციები, გასტროენტერიტი და ყბაყურა.
მედიკამენტები: ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, ნატრიუმის ვალპროატი, აზათიოპრინი, სულფონამიდები, იზონიაზიდი და პროკაინამიდი იწვევს ჭეშმარიტ ერითროციტულ აპლაზიას. ბენზოლმა, პენიცილამინმა და ოქრომ შეიძლება გამოიწვიონ აპლაზიური ანემია. ქლორამფენიკოლმა შეიძლება გამოიწვიოს აპლაზიური ანემია ან ჭეშმარიტი ერითროციტული აპლაზია. ქიმიოთერაპია იწვევს პანციტოპენიას.[100]
პანციტოპენიის გამოწვევა შეუძლია რადიოთერაპიას, განსაკუთრებით, მენჯისა ან მკერდის ძვალის არეში ჩატარებულ სხივურ თერაპიას.
ანამნეზში აუტოიმუნური დაავადებები ან ქრონიკული ჰეპატიტი მიანიშნებს პერისიტენტულ ჭეშმარიტ ერითროციტულ აპლაზიაზე.
შესაძლოა იყოს თირკმლის ქრონიკული დაავადების ან ჰიპოთირეოზი ანამეზი ან მათი ნიშნები.
გამოკვლევა
თრომბოციტოპენიით გამოწვეული ექიმოზი და პეტექიები მიუთითებენ ჰემატოლოგიურ ავთვისებიან სიმსივნეზე, მიელოდისპლაზიურ სინდრომზე ან აპლაზიურ ანემიაზე.
ლიმფადენოპათია ან ცხელება მიუთითებს ავთვისებიანი მდგომარეობების ან ინფექციების არსებობაზე.
სპლენომეგალია შეიძლება აღინიშნოს ჰემატოლოგიური ავთვისებიანი სიმსივნეების დროს. მასიური სპლენომეგალია შეიძლება გამოვლინდეს ბეწვუჯრედოვანი ლეიკემიის შემთხვევაში.
საწყისი კვლევები
უნდა ეფუძნებოდეს ანამნეზს და გასინჯვით მიღებულ მონაცემებს.
სისხლის საერთო ანალიზმა შეიძლება აჩვენოს ასოცირებული ციტოპენია და დამახასიათებელი ცვლილებები, რაც სპეციფიკურია ჰემატოლოგიური ავთვისებიანი სიმსივნისთვის. პანციტოპენია მიანიშნებს აპლაზიურ ანემიაზე ან შესაძლოა გამოწვეული იყოს ქიმიო- ან რადიოთერაპიით. იზოლირებული ანემია მიანიშნებს ჭეშმარიტ ერითროციტულ აპლაზიასა ან თირკმლის ქრონიკული დაავადებით გამოწვეულ ანემიაზე.
ძვლის ტვინის ბიოფსია საჭიროა მწვავე ლეიკემიის (მწვავე ლიმფოციტური ლეიკემია, მწვავე მიელოგენური ლეიკემია), ქრონიკული მიელოგენური ლეიკემიის (CML), აპლაზიური ანემიის ან ძვლის ტვინის მეტასტაზების დასკვნითი დიაგნოზისთვის.
პარვოვირუსის საწინააღმდეგო ანტისხეულები დადებითია პარვოვირუსის ინფექციისას, რომელიც ჭეშმარიტი ერითროციტული აპლაზიის ყველაზე გავრცელებული ინფექციური მიზეზია.
სხვა გასათვალისწინებელი ტესტები
ჰეპატიტის სეროლოგია: მწვავე ან ქრონიკული აქტიური ჰეპატიტის გამოსარიცხად
ჰეტეროფილური ანტისხეულების გამოვლების ტესტი (ჰეტეროტროფული ანტისხეულები) ან ეპშტეინ-ბარის ვირუსის-სპეციფიური ანტისხეულები: ინფექციური მონონუკლეოზის გამოსარიცხად ვირუსული კაფსიდური ანტიგენი-IgM (VCA-IgM) გამოვლენილია სიმპტომების დაწყების მქონე პაციენტების უმეტესობაში
სქელი წვეთის და სისხლის თხელი პერიფერიული ნაცხი: მალარიის გამოსარიცხად, თუ ანამნეზი და კლინიკური მონაცემები მიუთითებს დიაგნოზზე
ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის ტესტები: ფარისებრი ჯირკვლის მასტიმულირებელი ჰორმონი მომატებულია და თავისუფალი თიროქსინი მცირდება ჰიპოთირეოზის დროს
ანტინუკლეარული ანტისხეულები: დადებითია სისტემური წითელი მგლურას ან სკლეროდერმიის დროს
რევმატოიდული ფაქტორი: შესაძლოა დადებითი იყოს რევმატოიდული ართრიტის დროს
შრატის კრეატინ კინაზა: მომატებული დერმატომიოზიტის დროს
ერითროპოეტინის დონე: შეიძლება შეუსაბამოდ დაქვეითებული იყოს თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში. შრატში კალციუმის და პარათირეოიდული ჰორმონის დონეები გასათვალისწინებელია, თუ საეჭვოა მასთან დაკავშირებული მეორადი ჰიპერპარათირეოზი
გულმკერდის რენტგენი: შეიძლება გამოვლინდეს ინფილტრატები ატიპური პნევმონიის დროს ან თიმომა გლუვი მასის არსებობისას
ნორმოციტული ანემია: ჰიპერპროლიფერაციული
პოტენციური დიაგნოზი მოიცავს სისხლდენას და ჰემოლიზურ ანემიას.
ანამნეზი
პრეპარატები, რომლებსაც შეუძლიათ გამოიწვიონ ჰემოლიზი მოიცავენ პენიცილინს, მეთილდოფას, ლევოდოპას, ქინიდინს, ცეფალოსპორინებს და ზოგიერთ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებს. ციკლოსპორინი, ტაკროლიმუსი, კლოპიდოგრელი, კონტრაცეფციის პერორალური ტაბლეტები და ზოგიერთი ქიმიოთერაპიული პრეპარატები შეიძლება იწვევდეს ჰემოლიზურ-ურემიულ სინდრომს.
შეიძლება არსებობდეს მიკროანგიოპათიური დაავადების ანამნეზი. დისემინირებული სისხლძარღვშიდა შედედების ცნობილი გამომწვევი მიზეზები მოიცავს მიმდინარე მწვავე ინფექციას, სეფსისს, ავთვისებიანი მდგომარეობებს, სამეანო კრიტიკულ სიტუაციას, ტრავმას, დამწვრობას, პანკრეატიტს, ღვიძლის უკმარისობას, შხამიანი ცხოველით განპირობებულ ინტოქსიკაციას, ნარკოტიკების ჭარბი დოზის მიღებას ან ენდოთელიუმის დაზიანების რაიმე სხვა მიზეზს.
მწვავე ნევროლოგიური სიმპტომების არსებობა, მათ შორის თავის ტკივილი, გონების არევა, სისუსტე, კრუნჩხვები ან კომა, აჩენს თრომბოზული თრომბოციტოპენიური პურპურის ეჭვი. მდედრობითი სქესის პაციენტებს შეიძლება აღენიშნოთ დაკავშირებული მენორაგია.
მოულოდნელმა თავბრუსხვევამ, თავის ტკივილმა, ფსიქიკური სტატუსის ცვლილებებმა, შეგრძნების ან მოტორული ძალის დაკარგვამ, ტკივილმა გულმკერდის არეში ან წნევამ, ქოშინმა ან შეშუპებამ ცნობილი ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტში უნდა დააჩქაროს ავთვისებიან ჰიპერტენზიაზე ეჭვის გაჩენა; თირკმლის უკმარისობის ანამნეზი ან ეკლამფსია შეიძლება ასევე აღნიშნული იყოს.
კანის სისხლძარღვოვანი დაზიანების გაფართოებამ ჩვილში ან ბავშვში უნდა დააჩქაროს ჰემანგიომაზე ეჭვის გაჩენა.
ხელოვნური სარქველის ჩანაცვლების ანამნეზი შეიძლება მიუთითებდეს პროთეზით გამოწვეულ ჰემოლიზზე.
სისხლიანმა დიარეამ უნდა დააჩქაროს ნაწლაური ჩხირის ინფექციაზე და ჰემოლიზურ-ურემიულ სინდრომზე ეჭვის გაჩენა.
ქრონიკული ტკივილი ჩონჩხში, გულმკერდის არეში ან მუცლის არეში; პრიაპიზმი; ქვედა კიდურების კანის წყლულები; ან მწვავე პნევმონიისმაგვარი სინდრომი მიუთითებენ ნამგლისებრუჯრედოვან ანემიაზე.
მემკვიდრეობითი ჰემოლიზური ანემიის მქონე პაციენტებს, როგორიცაა ნამგლისებრუჯრედოვანი ანემია, თანდაყოლილი სფეროციტოზი ან გლუკოზა-6-ფოსფატ დეჰიდროგენაზას უკმარისობა, შეიძლება ჰქონდეთ დადებითი ოჯახური ანამნეზი.
ანამნეზში ადრე არსებული აუტოიმუნური დაავადება (მაგ., სისტემური წითელი მგლურა, რევმატოიდული ართრიტი ან სკლეროდერმა) და ლიმფოპროლიფერაციული დაავადებები (როგორც წესი, არაჰოჯკინის ლიმფომა ან ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია), რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია. გასათვალისწინებელია, რომ აუტოიმუნურმა დაავადებებმა შესაძლოა გამოიწვიოს ჭეშმარიტი ერითროციტული აპლაზია, რა დროსაც რეტიკულოციტების რაოდენობა იქნება დაქვეითებული, ლაქტატდეჰიდროგენაზას, ჰაპტოგლობინისა და ბილირუბინის ნორმალურ დონესთან ერთად.
ახლახან ჩატარებული სისხლის გადასხმა შეიძლება მიუთითებდეს ტრანსფუზიული რეაქციით გამოწვეულ ჰემოლიზზე.[101]
ტყვიასთან საყოფაცხოვრებო პირობებში ან პროფესიული ექსპოზიცია საეჭვოს ხდის ტყვიით ტოქსიკურობას.
გამოკვლევა
მიკროანგიოპათიური დაავადების თავისებურებები: შეიძლება იყოს პურპურა ან ექიმოზი სისხლდენის გამო. სისტოლური არტერიული წნევა > 210 მმ ვწყ სვ და დიასტოლური არტერიული წნევა > 130 მმ ვწყ სვ მიუთითებს ავთვისებიან ჰიპერტენზიაზე; დაკავშირებული ნიშნები შეიძლება შეიცავდეს ახალ შუილს, S3 გულის აუსკულტაციისას, საუღლე ვენების შებერვას, ხიხინს ან ქვედა კიდურების შეშუპებას, ოლიგურიას ან პოლიურიას, ფოკალურ ნევროლოგიურ ნიშნებს და ჰიპერტონულ რეტინოპათიას. კანის მოწითალო ყავისფერი ან იისფერი სისხლძარღვოვანი დაზიანება შეიძლება მიუთითებდეს ჰემანგიომაზე.[56]
სპლენომეგალია ვლინდება თანდაყოლილი სფეროციტოზის დროს. შეიძლება გამოვლინდეს ფონური აუტოიმუნური დაავადებების კლინიკური ნიშნები. ლიმფადენოპათია შესაძლოა მიუთითებდეს ინფექციურ მონონუკლეოზზე, ლეიკემიაზე, ლიმფომასა ან აუტოიმუნურ დაავადებაზე.
საწყისი კვლევები
სისხლის საერთო ანალიზი და პერიფერიული სისხლის ნაცხი გამოკვლეული უნდა იყოს ფონურ მიზეზებზე . თრომბოციტოპენია შისტოციტებთან ერთად მყარად მიანიშნებს მიკროანგიოპათიურ ჰემოლიზურ ანემიაზე. სფეროციტების არსებობა აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემიის ან თანდაყოლილი სფეროციტოზის მიმანიშნებელია. თანდაყოლილი სფეროციტოზი ასევე დაკავშირებულია ერითროციტებში ჰემოგლობინის საშუალო შემცველობის მომატებასთან. ნამგლისებრი ფორმის ერითროციტები დიაგნოსტიკურია ნამგლისებრუჯრედოვანი ანემიისთვის.[102] ჰაინცის სხეულები, ექსცენტროციტები, ან დეგმაციტები (მოკბეჩილი უჯრედები) ვლინდება გლუკოზა-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას (G6PD) დეფიციტის დროს.
თუ არსებობს ეჭვი ჰემოლიზურ ანემიაზე, შრატში ლაქტატდეჰიდროგენაზას, ჰაპტოგლობინის და ბილირუბინის კონცენტრაცია უნდა შეფასდეს. ლაქტატდეჰიდროგენაზას და ბილირუბინის მომატებული დონე დაქვეითებულ ჰაპტოგლობინთან ერთად მიუთითებს ჰემოლიზურ ანემიაზე. კლინიკური სიყვითლე ჩნდება მას შემდეგ, რაც ბილირუბინის დონე იზრდება 34.2-დან 68.4 მმოლ/ლ (2-4 მგ/დლ)-მდე.
განსახილველი ტესტები, როცა საეჭვოა მიკროანგიოპათიური ჰემოლიზური ანემია
სისხლის შრატის კრეატინინი: შეიძლება მომატებული იყოს ჰემოლიზურ-ურემიული სინდრომით ან ავთვისებიანი ჰიპერტენზიით პაციენტებში.
შარდის საერთო ანალიზი: ჰემოლიზური ურემიული სინდრომის დროს შეიძლება გამოვლინდეს ჰემატურია და/ან პროტეინურია
განავლის ტესტები: კულტურა, პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქცია ენტეროჰემორაგიული E coli გენებისთვის, ან ფერმენტ-დაკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი შიგა ტოქსინზე ჰემოლიზურ ურემიულ სინდრომის დროს.[103]
პროთრომბინის დრო და აქტივირებული ნაწილობრივი პროთრომბინის დრო, რომელიც გახანგრძლივებულია დისემინირებული სისხლძარღვშიგა შედედების დროს, მაგრამ ნორმაშია სხვა მიკროანგიოპათიური ჰემოლიზური ანემიებისას.
დისემინირებული სისხლძარღვშიდა შედედების შეფასებისას ვლინდება მომატებული D-დიმერები და ფიბრინის დეგენერაციის პროდუქტები, დაბალი ფიბრინოგენი.
საეჭვო არეების რენტგენი და მაგნიტურ რეზონანსული ტომოგრაფია (MRI) ავლენს შინაგანი ორგანოების ჰემანგიომას.
სხვა ჰემოლიზური ანემიების დროს განსახილველი ტესტები
პირდაპირი ანტიგლობულინის რეაქცია (კუმბსის ტესტი), რომელიც დადებითია აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემიის (AIHA) დროს. AIHA ასოცირდება ანტიფოსფოლიპიდური ანტისხეულების არსებობასთან სისტემური მგლურას ერითემატოზის მქონე პაციენტებში.[104][105][106]
მემკვიდრეობითი მიზეზების გამოსავლენი ტესტები. ნამგლისებრუჯრედოვანი ანემია დიაგნოსტირდება სისხლის საერთო ანალიზით. ოსმოსური მდგრადობის ტესტი დადებითია თანდაყოლილ სფეროციტოზის შემთხვევაში; უჯრედები იშლება ჰიპოოსმოსური ხსნარის ზემოქმედებისას. გლუკოზა-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტის სინჯები ავლენს ფერმენტის დეფიციტს.
ინფექციის გამოსავლენი ტესტები. ჰეტეროფილური ანტისხეულების გამოვლების ტესტი ან ვირუსული კაფსიდის ანტიგენი IgM დადებითია ინფექციური მონონუკლეოზის დროს. ციტომეგალოვირუსული IgM დადებითია ციტომეგალოვირუსული ინფექციის დროს. ორმაგი "სენდვიჩის" მეთოდით IgM ანტისხეულების გამოსავლენი იმუნოსორბენტული ანალიზი (ELISA) ან IgG -ის გამოსავლენი ტესტი დადებითია IgM-ზე მწვავე ტოქსოპლაზმოზის დროს. ელენთის ან ძვლის ტვინის ასპირატი აჩვენებს პარაზიტის ამასტიგოტებს ლეიშმანიოზისას.
ტყვიით ტოქსიკურობისას სისხლში მომატებულია ტყვიის დონე.
მაკროციტული ანემია: მეგალობლასტური
მთავარი გასათვალისწინებელი მიზეზებია B12 ვიტამინის ან ფოლიუმის მჟავის დეფიციტი ან მედიკამენტები, რომლებიც არღვევს დნმ-ის სინთეზს. ფარისებრი ჯირკვლის აუტოიმუნური დაავადება შესაძლოა თანმხლები იყოს პერნიციოზულ ანემიასა და ატროფიულ გასტრიტთან, რაც ამცირებს B12-ის აბსორბციას. შესაბამისად, როდესაც ვფიქრობთ ჰიპოთირეოზის აუტიმუნურ ეტიოლოგიაზე, რეკომენდებულია სკრინინგი B12-ის დეფიციტზე.[107]
ანამნეზი
მალნუტრიციით, ალკოჰოლის ჭარბი მოხმარებით განპირობებულმა საკვების უკმარისობამ ან მკაცრმა ვეგენურმა, ან ცილით ღარიბმა დიეტამ შეიძლება გამოიწვიოს B12 ვიტამინის და/ან ფოლიუმის მჟავის დეფიციტი.
ცელიაკიის, ტროპიკული სპრუს, კრონის დაავადების, კუჭსა ან ნაწლავზე ჩატარებული ადრინდელი ოპერაციის ანამნეზი ან მიკროფლორის ჭარბი ზრდა შესაძლოა, მიუთითებდეს მალაბსორბციაზე.
ფოლიუმის მჟავოს დეფიციტის სიმპტომებია: შეშუპებული, წითელი, მტკივნეული ენა; ანგულარული სტომატიტი; კანის და ლორწოვანი გარსების ლაქოვანი ჰიპერპიგმენტაცია; მუდმივი მსუბუქი ცხელება.
პრეპარატის ანამნეზი: ცნობილი დაავადების გამომწვევი მედიკამენტები მოიცავენ პურინების ანალოგებს, პირიმიდინის ანალოგებს, რედუქტაზას ინჰიბიტორებს, მეთოტრექსატს, ტრიმეტოპრიმს, ანტიკონვულსანტებს, პერორალურ კონტრაცეპტივებს, ციკლოსერინს, პ-ამინოსალიცილის მჟავას, მეტფორმინს, კოლქიცინს, ნეომიცინს და ბიგუანიდებს. კერძოდ, ცნობილია, რომ ჰიდროქსიურეა იწვევს ოვალურ მაკროციტოზს MCV >110 ფემტოლიტრი (fL).
საწყისი კვლევები
მაკროციტური ანემიის გამოკვლევისას, ვიტამინის B12 დონის განსაზღვრა უფრო რელევანტური და ეკონომიურია, ვიდრე ფოლიუმის დონის განსაზღვრა. შრატში ვიტამინი B12 დონე მცირდება და შრატში მეთილმალონის მჟავის დონეები მომატებულია ვიტამინის B12 დეფიციტის დროს.[108] ეს უკანასკნელი უფრო მგრძნობიარეა და გამოიყენება, რათა საბოლოოდ გამოირიცხოს B12 ვიტამინის უკმარისობა. ერითროციტების საშუალო მოცულობა >115 fL, როგორც წესი, აღინიშნება კვებითი უკმარისობისას.
შრატში ფოლიუმის მჟავის დონე დაბალია ფოლიუმის მჟავის დეფიციტის დროს. თუ ფოლიუმის მჟავის დონე დაბალია, B12 ვიტამინის დონე შრატში და მეთილმალონის მჟავას დონეები უნდა შეფასდეს, რათა გამოირიცხოს B12 ვიტამინის უკმარისობა მანამ, სანამ ფოლიუმის მჟავას დონე გასწორდება. თუ შრატში ვლინდება ნორმალური ჰომოცისტეინის დონე, ფოლიუმის მჟავას დეფიციტის დიაგნოზი ნაკლებსავარაუდოა. შრატის ფოლიუმის მჟავას დონეზე სწრაფად მოქმედებს დიეტა და მოკლევადიანი ჩანაცვლებითი თერაპია; RBC ფოლიუმის მჟავა წარმოადგენს სხეულის გრძელვადიან მარაგს. თუმცა, უმეტეს შემთხვევაში, უფრო მნიშვნელოვანია შრატის ფოლიუმის მჟავა და კარგად არის კორელაციაში სისხლის წითელი უჯრედების ფოლიუმის მჟავასთან.
შინაგანი ფაქტორის (კასლის ფაქტორის) საწინააღმდეგო და კუჭის პარიეტული უჯრედის ანტისხეულები დადებითია პერნიციოზული ანემიის დროს.
ყველა ზრდასრულ პაციენტს კუჭ-ნაწლავის ქრონიკული სიმპტომებით უნდა ჩაუტარდეს ცელიაკიის სკრინინგი.[109]
მაკროციტული ანემია: არამეგალობლასტური
შესაძლო დიაგნოზები
გასათვალისწინებელი მიზეზებია ალკოჰოლის ბოროტად გამოყენება, მიელოდისპლასტიკური სინდრომი, ღვიძლის ქრონიკული დაავადება და ძვლის ტვინის თანდაყოლილი უკმარისობის სინდრომები.
ანამნეზი
ალკოჰოლის დიდი რაოდენობით მოხმარება მიუთითებს ალკოჰოლით გამოწვეულ ანემიაზე, რომელიც, როგორც წესი, გრძელდება თვეების განმავლობაში სრული აბსტინენციის შემდეგ. ღვიძლის ქრონიკული დაავადების ანამნეზი ღვიძლის დაავადებით გამოწვეულ ანემიაზე მიუთითებს.
ნავთობის დისტილატების პროდუქტებთან (განსაკუთრებით, ბენზოლთან), ქიმიო- ან რადიოთერაპიასთან ადრინდელი ექსპოზიციის ანამნეზი აძლიერებს ეჭვს მიელოდისპლაზიურ სინდრომზე.
ანამნეზში ცხელება, დაღლილობა, სისუსტე, განმეორებითი ინფექციები, ანორექსია, ღამის ოფლიანობა, ქოშინის და სისხლჩაქცევების ადვილად განვითარება ეჭვს აჩენს მიელოდისპლაზიურ სინდრომზე.
ჩვილში განმეორებითი ინფექციები აძლიერებს ეჭვს ძვლის ტვინის თანდაყოლილი უკმარისობის სინდრომების არსებობაზე.
გამოკვლევა
შეიძლება გამოავლინოს ქრონიკული ალკოჰოლიზმის ან ღვიძლის ქრონიკული დაავადებების სტიგმა.
მიელოდისპლაზიური სინდრომის დროს შეიძლება იყოს სიფერმკრთალე, პეტექიები და პურპურა.
თანდაყოლილ დისკერატოზს ახასიათებს ტრიადა: პათოლოგიური ფრჩხილები, ბადისებრი გამონაყარი კანზე და ლეიკოპლაკია.
კვლევები
სისხლის საერთო ანალიზი აჩვენებს ასოცირებულ ნეიტროპენიას და თრომბოციტოპენიას მაკროოვალოციტებთან ერთად მიელოდისპლაზიური სინდრომის დროს.
ძვლის ტვინის ასპირაცია და ბიოფსია აჩვენებს მიელობლასტებს მოუმწიფებელ წინამორბედებთან ერთად მიელოდისპლაზიური სინდრომის დროს. ასევე იდენტიფიცირდება ძვლის ტვინის თანდაყოლილი უკმარისობის სინდრომების დიაგნოსტიკური ნიშნები.
ციტოგენეტიკა ავლენს ქრომოსომულ ტრანსლოკაციას მიელოდისპლაზიური სინდრომის დროს.
დამატებითი ტესტები ძვლის ტვინის თანდაყოლილი სინდრომებისთვის: დიეპოქსიბუტანი ან მიტომიცინი-c რეზისტენტობის ტესტი დადებითია ფანკონის ანემიისას. გენეტიკური ტესტირება ავლენს ფონურ მუტაციებს.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას