გართულებები
ვითარდება შემთხვევათა 10%-ში, ძირითადად იმ პაციენტებში, რომელთა მდგომარეობა არ პასუხობს კონსერვატიულ მკურნალობას ან დაგვინებულია სამედიცინო დახმარების მიღება. პერფორაციის შემდეგ პაციენტებს შესაძლოა აღენიშნოთ სიმპტომების გარდამავალი გაუმჯობესება, ნაღვლის ბუშტის დეკომპრესიის გამო. შემოუსაზღვრავი პერფორაცია დაკავშირებულია სიკვდილობის 30% -თან. პაციენტებს აღენიშნებათ გენერალიზებული ნაღვლოვანი პერიტონიტი.[7]
ნაღვლის ბუშტის გასქელებული კედელი, ლეიკოციტური ინფილტრაცია, კედლის შიდა აბსცესი და ნეკროზი. აღნიშულმა შესაძლოა გამოიწვიოს ნაღვლის ბუშტის პერფორაცია და პერიქოლეცისტური აბსცესების წარმოქმნა.[2]
აღინიშნება შემთხვევათა 2-30%-ში. ყველაზე ხშირად ვითარდება ნაღვლის ბუშტის ფსკერზე, სისხლძარღვოვანი დაზიანების გამო.[7]
ქოლეცისტექტომიის იშვიათი გართულება. მკურნალობა მოიცავს ენდოსკოპიურ სტენტირებას, კანქვეშა ტრანსჰეპატურ დილატაციასა და ქირურგიულ რეკონსტრუქციას. ოპტიმალური საბოლოო შედეგის მისაღწევად აუცილებელია ადრეული დიაგნოსტიკა და სწრაფი მულტიდისციპლინური მიდგომა სპეციალისტების ჩართულობით.
გამოწვეულია კენჭის სანაღვლე გზებიდან ნაწლავში გადასვლით (ფისტულის გავლით), რაც წვრილი ნაწლავის ობსტრუქციით ვლინდება.[7] ნაღვლოვანი კენჭები იზრდება მისი პასაჟის დროს. მკურნალობა გულისხმობს ენტეროტომიას (ობსტრუქციის ადგილის პროქსიმალურად, რადგან არსებობს დაზიანებული ნაწლავის დახურვის რისკი) და კენჭის ამოღებას. ამას მოჰყვება ქოლეცისტექტომია, ანთებისაგან თავისუფალი ინტერვალის- 4-6 კვირის შემდეგ.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას