ჰისტოპლაზმოზი

Back

1-ლი რიგის –

აზოლიური ანტიფუნგალური პრეპარატები

იმუნოკომპრომისულ პაციენტებში ანტიფუნგალური თერაპია უნდა დაიწყოს აქტიური ჰისტოპლაზმოზე ეჭვის მიტანიდან რაც შეიძლება სწრაფად, რადგან არსებობს დაავადების დისემინაციამდე პროგრესირების და გართულებების ჩამოყალიბების მაღალი რისკი.

აზოლური სოკოს საწინააღმდეგო პრეპარატები რეკომენდებულია ამ პაციენტებისათვის. ზოგადად, შრატში იტრაკონაზოლის დონე უფრო მაღალია ხსნარის სახით შეყვანის დროს და თუ არსებობს შესაძლებლობა, ეს ფორმა უნდა გამოიყენოთ. ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი ინ ვიტრო პირობებში აქტიურია ჰისტოპლაზმოზის წინააღმდეგ და წარმატებით გამოიყენეს იმუნოკომპრომისული პაციენტების მცირე ჯგუფში, რომელთაც მწვავე დაავადება ჰქონდათ. ისინი შეიძლება ჩაითვალოს ალტერნატიულ აგენტებად იმ პირთათვის, რომლებიც ვერ იტანენ იტრაკონაზოლს. რეკომენდებულია თერაპიული მედიკამენტების მონიტორინგი.[25]

ფლუკონაზოლი ავლენს დაბალ აქტივობას სოკოს წინააღმდეგ და იყო მონაცემები რეზისტენტობის ჩამოყალიბების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ფლუკონაზოლს.[4] ამიტომ ფლუკონაზოლი გადანახულია იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ აუტანლობა ან რეზისტენტული პასუხი ამ აზოლების მიმართ. საჭიროა კონსულტაცია ინფექციონისტთან.

აზოლური ანტიფუნგალური პრეპარატები ჰეპატოტოქსიურები არიან. ამიტომ, ღვიძლის ფუნქციური სინჯების შემოწმება უნდა მოხდეს მკურნალობის დაწყებამდე, მკურნალობის პირველ, მე-2 და მე-4კვირას და ყოველ 3 თვეში ერთხელ თერაპიის დამთავრებამდე.

ინტრაკონაზოლის თერაპიული დონის მონიტორინგი უნდა ხდებოდეს მკურნალობის დაწყებიდან 2 კვირის შემდეგ. ეფექტური მკურნალობისთვის რეკომენდებულია შრატში ინტრაკონაზოლის თერაპიული დონის შენარჩუნება ≥1 მკროგრამ/მლ.

აზოლურ ანტიფუნგალურ საშუალებებს ახასიათებს პოტენციური წამალთაშორისი ურთიერქმედების დიდი რიცხვი; პრეპარატის დანიშვნამდე გაეცანით, თუ რა მედიკამენტებს იღებს პაციენტი მანამდე.

მკურნალობის კურსი: 6-12 კვირა.

პირველადი პარამეტრები

იტრაკონაზოლი: ბავშვები (აივ-უარყოფითი): 2.5 - 5 მგ/კგ (მაქსიმუმ 200 მგ/დოზა) პერორალურად დღეში ორჯერ; ბავშვები (აივ-დადებითი): 2-5 მგ/კგ (მაქსიმუმ 200 მგ/დოზა) პერორალურად დღეში სამჯერ 3 დღით, შემდეგ 2-5 მგ/კგ (მაქსიმუმ 200 მგ/დოზა) დღეში ორჯერ; ზრდასრულები: 200 მგ პერორალურად, დღეში სამჯერ 3 დღით, შემდეგ 200 მგ დღეში ერთხელ ან ორჯერ

მეორეული ვარიანტები

ვორიკონაზოლი: ბავშვებში: დოზირების თაობაზე მიმართეთ სპეციალისტს; ზრდასრულებში: 400 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ პირველ დღეს, შემდეგ კი - 200 მგ დღეში ორჯერ

ან

პოსაკონაზოლი: ბავშვებში: დოზასთან დაკავშირებით მიმართეთ სპეციალისტს; ზრდასრულებში: 300 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ პირველ დღეს, შემდეგ კი 300 მგ დღეში ერთხელ

მესამე ვარიანტები

ფლუკონაზოლი: ბავშვები: 10-12 მგ/კგ პერორალურად დღეში ერთხელ, მაქსიმუმ 400 მგ/დღეში; ზრდასრულები: 800 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ

მძიმე მიმდინარეობა

Back

1-ლი რიგის –

ამფოტერიცინ B

ამ პაციენტებთან ინტრავენური ამფოტერიცინ B ინიშნება 1-დან 2 კვირის ვადაში, სანამ მიიღწევა სტაბილიზაცია და შემდგომ გადავდიიივართ ორალურ საშუალებებე. ლიპოსომური ამფოტერიცინ B არის უპირატესი ფორმა მოზრდილებში, თუმცა თუ არაა ხელმისაწვდომი ან ვლინდება აუტანლობა, შესაძლებელია სხვა ფორმების გამოყენებაც.[4]

აივ ინფექციის მქონე პაციენტებში ლიპოსომური ამფოტერიცინ B დაკავშირებულია მკურნალობაზე პასუხის უფრო მაღალ მაჩვენებელთან და სიკვდილობის დაბალ მაჩვენებელთან, დექსიქოლატურ ფორმასთან შედარებით.[32][49]

ამფოტერიცინ B-ს დეოქსიქოლატის ფორმა უკეთესი ამტანობით ხასიათდება ბავშვებში და ლიპიდური ფორმები ყოველთვის არ არის უპირატესი.[1]

პირველადი პარამეტრები

ამფოტერიცინი B ლიპოსომური: ბავშვებში და ზრდასრულებში: 3-5 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად

მეორეული ვარიანტები

ამფოტერიცინ B ლიპიდური კომპლექსი: ბავშვებში და ზრდასრულებში: 5 მგ/კგ-ზე დღიური დოზა ინტრავენურად

ან

ამფოტერიცინი B დეზოქსიქოლატი: ბავშვებში და ზრდასრულებში: 0.7-1 მგ/კგ-ზე დღიური დოზა ინტრავენურად

Back

განიხილე –

ვენტილაციური მხარდაჭერა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტებს შეიძლება განუვითარდეთ ჰიპოქსემია და დაჭირდეთ ვენტილაციური მხარდაჭერა.

მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის სიმპტომები

Back

პლიუს –

იტრაკონაზოლის პროფილაქტიკური დოზები

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

სტაბილიაციის მიღწევის შემდეგ, შეიძლება გადასვლა იტრაკონაზოლზე. ჰოსპიტალიდან გაწერის შემდეგ, საჭიროა ინტრაკონაზოლით სულ მცირე 12 კვირიანი მკურნალობა ან მკურნალობის კურსის გაგრძელება მანამდე, სანამ რენტგენოლოგიურად ინფილტრატის ალაგება არ მოხდება.[1]

ფლუკონაზოლს აქვს შემცირებული ეფექტურობა ქრონიკული, შემანარჩუნებელი თერაპიის შემთხვევაში.[1]

პირველადი პარამეტრები

მწვავე ფილტვისმიერი დაავადება: >4 კვირა (არაორსული)

Back

1-ლი რიგის –

აზოლიური ანტიფუნგალური პრეპარატები

აზოლური სოკოს საწინააღმდეგო პრეპარატები რეკომენდებულია ამ პაციენტებისათვის. ზოგადად, შრატში იტრაკონაზოლის დონე უფრო მაღალია ხსნარის სახით შეყვანის დროს და თუ არსებობს შესაძლებლობა, ეს ფორმა უნდა გამოიყენოთ. ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი ინ ვიტრო პირობებში აქტიურია ჰისტოპლაზმოზის წინააღმდეგ. წარმატებით გამოიყენეს ჰისტოპლაზმოზის მქონე იმუნოკომპრომისული პირების მცირე ჯგუფის მკურნალობისას. ისინი შეიძლება ჩაითვალოს ალტერნატიულ აგენტებად იმ პირთათვის, რომლებიც ვერ იტანენ იტრაკონაზოლს. რეკომენდებულია თერაპიული მედიკამენტების მონიტორინგი.[25]

ფლუკონაზოლი ავლენს დაბალ აქტივობას სოკოს წინააღმდეგ და იყო მონაცემები რეზისტენტობის ჩამოყალიბების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ფლუკონაზოლს.[4] ამიტომ ფლუკონაზოლი გადანახულია იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ აუტანლობა ამ აზოლების მიმართ. საჭიროა კონსულტაცია ინფექციონისტთან.

აზოლები ჰეპატოტოქსიურნი არიან. ამიტომ, ღვიძლის ფუნქციური სინჯების შემოწმება უნდა მოხდეს მკურნალობის დაწყებამდე, მკურნალობის პირველ, მე-2 და მე-4კვირას და ყოველ 3 თვეში ერთხელ თერაპიის დამთავრებამდე.

მკურნალობის კურსი: 6-12 კვირა.

პირველადი პარამეტრები

მეორეული ვარიანტები

ან

მესამე ვარიანტები

მძიმე მიმდინარეობა

Back

1-ლი რიგის –

ამფოტერიცინ B

პირველადი პარამეტრები

მეორეული ვარიანტები

ან

Back

განიხილე –

ვენტილაციური მხარდაჭერა

Back

პლიუს –

იტრაკონაზოლის პროფილაქტიკური დოზები

პირველადი პარამეტრები

ქრონიკული პულმონალური ჰისტოპლაზმოზი, არა ორსული

ამბულატორიულად

Back

1-ლი რიგის –

აზოლიური ანტიფუნგალური პრეპარატები

სხვა ინფექციებისგან განსხვავებით, მწვავე და ქრონიკული ჰისტოპლაზმოზის განსხვავება უფრო მეტად ემყარება ფონურად ფილტვის ძირითადი დაავდების არსებობას, ვიდრე სიმპტომატიკის ხანგრძლივობას. ქრონიკული ჰისტოპლაზმოზი ვითარდება უკვე არსებული ფილტვის კავერნის შემთხვევაში და სიმპტომების კლინიკურად გამომჟღავნებას სჭირდება თვეები და წლები.

ქრონიკული პულმონალური ჰისტოპლაზმოზი არ არის აღწერილი ბავშვთა პოპულაციაში.

ამბულატორული პაციენტებისთვის ინტრაკონაზოლი მიჩნეულია ქრონიკული პულმონალური ჰისტოპლაზმოზის, უსაფრთხო და ეფექტურ სამკურნალო საშუალებად.[24] რადგან რეციდივების მაჩვენებელი მაღალია(9%-15%), რეკომენდებულია ხანგრძლივი მკურნალობა.

ვორიკონაზოლი და პოზაკონაზოლი ინ ვიტრო პირობებში აქტიურია ჰისტოპლაზმოზის წინააღმდეგ და წარმატებით გამოიყენეს იმუნოკომპრომისული პაციენტების მცირე ჯგუფში, რომელთაც მწვავე დაავადება ჰქონდათ. ისინი შეიძლება ჩაითვალოს ალტერნატიულ აგენტებად იმ პირთათვის, რომლებიც ვერ იტანენ იტრაკონაზოლს. რეკომენდებულია თერაპიული მედიკამენტების მონიტორინგი.[25]ფლუკონაზოლის გამოყენება შეიძლება პაციენტებში, რომლებიც ვერ იტანენ ან არ პასუხობენ მკურნალობას სხვა აზოლებით. საჭიროა კონსულტაცია ინფექციონისტთან.

ღვიძლის ფუნქციური სინჯების შემოწმება უნდა მოხდეს მკურნალობის დაწყებამდე, მკურნალობის პირველ, მე-2 და მე-4კვირას და ყოველ 3 თვეში ერთხელ (თუ შესაძლებელია) თერაპიის დამთავრებამდე.

გულმკერდის რენტგენოლოგიური კვლევა უნდა ჩატარდეს 4-6 თვის ინტერვალით და მკურნალობა უნდა გაგძელდეს სულ მცირე 12 თვე ან რენტგენოლოგიურად სრულ გამოჯანმრთელებამდე, რომელიც უფრო გვიან დგება.[1]

პირველადი პარამეტრები

იტრაკონაზოლი: 200 მგ პერორალურად დღეში სამჯერ 3 დღის განმავლობაში, შემდეგ 200 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

მეორეული ვარიანტები

ვორიკონაზოლი: 400 მგ პერორულად, დღეში ორჯერ პირველ დღეს, შემდეგ 200 მგ დღეში ორჯერ

ან

პოსაკონაზოლი: 300 მგ პერორულად, დღეში ორჯერ პირველ დღეს, შემდეგ 300 მგ დღეში ერთხელ

მესამე ვარიანტები

ფლუკონაზოლი: 800 მგ პერორალურად ერთხელ დღეში

ჰოსპიტალიზირებულნი

Back

1-ლი რიგის –

ამფოტერიცინ B

პირველადი პარამეტრები

ამფოტერიცინი B ლიპოსომური: 3-5 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად

მეორეული ვარიანტები

ამფოტერიცინ B ლიპიდური კომპლექსი: 5 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად

ან

ამფოტერიცინი B დეზოქსიქოლატი: 0.7-დან 1 მგ-მდე/კგ/დღეში ინტრავენურად

Back

განიხილე –

ვენტილაციური მხარდაჭერა

Back

პლიუს –

იტრაკონაზოლის პროფილაქტიკური დოზები

სტაბილიაციის მიღწევის შემდეგ, შეიძლება გადასვლა იტრაკონაზოლზე. საავადმყოფოდან გაწერის შემდეგ პაციენტებს ესაჭიროებათ იტრაკონაზოლით მკურნალობის გაგრძელება მინიმუმ 12 თვის განმავლობაში ან მანამდე, სანამ რენტგენოლოგიურად ინფილტრაციული ცვლილებები არ ალაგდება.[1]

რეციდივების მაღალი მაჩვენებლის გამო, პაციენტები საჭიროებენ გულდასმით მონიტორინგს მკურნალობის შეწყვეტიდან 1 წლის განმავლობაში.

პირველადი პარამეტრები

დისემინირებული დაავადება(არაორსულები)

ამბულატორიულად

Back

1-ლი რიგის –

აზოლიური ანტიფუნგალური პრეპარატები

ფლუკონაზოლი ავლენს დაბალ აქტივობას სოკოს წინააღმდეგ და იყო მონაცემები რეზისტენტობის ჩამოყალიბების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ფლუკონაზოლს.[4] ამიტომ ფლუკონაზოლი გადანახულია იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ აუტანლობა ან რეზისტენტული პასუხი სხვა აზოლების მიმართ. საჭიროა კონსულტაცია ინფექციონისტთან.

აივ ინფიცირებულ პაციენტებში, სულ მცირე 1 წლიანი მკურნალობის შემდეგ ინტრაკონაზოლი შეიძლება უსაფრთხოდ შევწყვიტოთ, თუ პაციენტი იღებს მაღალი აქტივობის ანტრირეტროვირუსულ თერაპიას, CD4 რაოდენობა >150 უჯრედი/მლ-ზე, სისხლის ბაქტერიოლოგიური კვლევა უარყოფითია და ჰისტოპლაზმის ანტიგენის დონე შრატსა და შარდში არის <2 ნანოგრამი/მლ-ზე.[32][50][51]

პირველადი პარამეტრები

მეორეული ვარიანტები

ან

მესამე ვარიანტები

ჰოსპიტალიზირებულნი

პლიუს – ვენტილაციური მხარდაჭერა

Back

1-ლი რიგის –

ამფოტერიცინ B

პირველადი პარამეტრები

მეორეული ვარიანტები

ან

Back

პლიუს –

ვენტილაციური მხარდაჭერა

1-ლი რიგის – მხოლოდ მეთვალყურეობა

Back

პლიუს –

იტრაკონაზოლის პროფილაქტიკური დოზები

პირველადი პარამეტრები

შუასაყრის გრანულომა, არაორსული

ასიმპტომური

Back

1-ლი რიგის –

მხოლოდ მეთვალყურეობა

სიმპტომური: შუასაყრის კომპრესიის და ფისტულები ჩამოყალიბების გარეშე

სიმპტომური: შუასაყრის კომპრესიით და ფისტულებით

Back

1-ლი რიგის –

აზოლიური ანტიფუნგალური პრეპარატები

ზოგიერთ პაციენტში, მწვავე პულმონალური ჰისტოპლაზმოზის შემდეგ, შუსაყრის ლიმფური კვანძები, თვეებისა და წლების განმავლობაში, შეიძლება შეეზარდოს ერთმანეთს და წარმოქმნას დიდი ზომის, კაზეოზური, ინკაფსულირებული მასა. სიმპტომური პაციენტების მკურნალობა შესაძლებელია იტრაკონაზოლით.[1] აზოლურ ანტიფუნგალურ საშუალებებს ახასიათებს პოტენციური წამალთაშორისი ურთიერქმედების დიდი რიცხვი; პრეპარატის დანიშვნამდე გაეცანით, თუ რა მედიკამენტებს იღებს პაციენტი მანამდე.

პირველადი პარამეტრები

იტრაკონაზოლი: 200 მგ პერორალურად დღეში სამჯერ 3 დღის განმავლობაში, შემდეგ 200 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ ან ორჯერ 6-7 კვირის განმავლობაში

1-ლი რიგის – კორტიკოსტეროიდები+ აზოლური ანტიფუნგალური საშუალებები

Back

1-ლი რიგის –

კორტიკოსტეროიდები+ აზოლური ანტიფუნგალური საშუალებები

რეაქტიულმა სტრუქტურამ შეიძლება გამოიწვიოს მეორადი სიმპტომები, შუასაყრის კომპრესიის სახით ან ბრონქებთან, საყლაპავთან ან კანზე ფისტულის ჩამოყალიბებით. ამ მდგომარეობის დროს მოწოდებულია კორტიკოსტეროიდებით, როგორიცაა მაგ. პრედნიზონი, მკურნალობის კომბინაცია ინტრაკონაზოლთან. შესაძლებელია საჭირო გახდეს ქირურგიული ჩარევა ობსტრუქციის სიმპტომების მოსახსნელად.[52]

პირველადი პარამეტრები

პრენდიზოლონი: 0.5- 1 მგ/კგ/დღეში ერთხელ პერორალურად, დოზის თანდათანობით შემცირებით 1-2 კვირის განმავლობაში , მაქსიმუმ 80 მგ/დღეში

და

განიხილე – ქირურგიული ჩარევა

Back

განიხილე –

ქირურგიული ჩარევა

შესაძლებელია საჭირო გახდეს ქირურგიული ჩარევა ობსტრუქციის სიმპტომების მოსახსნელად.[52]

შუასაყრის ფიბროზი (არაორსული)

1-ლი რიგის – დაკვირვება+ აზოლური ანტიფუნგალური პრეპარატების დანიშვნის აუცილებლობის განხილვა

Back

1-ლი რიგის –

დაკვირვება+ აზოლური ანტიფუნგალური პრეპარატების დანიშვნის აუცილებლობის განხილვა

ინვაზიური ფიბროზი ზოგ შემთხვევაში იწვევს შუსაყარისა და ფილტვის კარის ლიმფური კვანძების კონსტრიქციას, სასუნთქი გზებისა და დიდი სიხლძარღვების ოკლუზიას. ორმხრივი დაავადება იშვიათია, მაგრამ მაღალი ფატალურობით ხასიათდება[53]

ანტიფუნგალური და ანტიანთებითი მკურნალობა, ჩვეულებრივ, არ არის შედეგიანი. ზოგიერთი კლინიცისტის რეკომენდაციით, 12 კვირიანი ინტრაკონაზოლით მკურნალობამ, ასევე ვერ აჩვენა ეფექტურობა.[54]

კორტიკოსტეროიდები არ არის რეკომენდებული, ხოლო ანტიფიბროზული საშუალებების როლი უცნობია.

განიხილე – ინტრავასკულარული სტენტირება

Back

განიხილე –

ინტრავასკულარული სტენტირება

ინტრავასკულარული სტენტის ჩაყენებამ შეიძლება გააუმჯობესოს ზედა ღრუ ვენის კომპრესიის სიმპტომები.[1][54]

ბრონქოლითიაზი (არაორსული)

1-ლი რიგის – ქვების ბრონქოსკოპიულად ან ქირურგიული გზით ამოღება

Back

1-ლი რიგის –

ქვების ბრონქოსკოპიულად ან ქირურგიული გზით ამოღება

ჰისტოპლაზმოზის ადრინდელი დაავადების შედეგად კალციფიცირებული ლიმფური კვანძები ჩაიჭრება მიმდებარე ბრონქში და იწვევს სისხლიანი და ცარცის მსგავსი პატარა ნაწილაკებით ამოხველებას.[55]

მკურნალობის საუკეთესო მეთოდია ბროქოსკოპია და ზოგჯერ ქირურგიული ჩარევით ქვების ამოღება.[55] ანტიფუნგალური თერაპია არ არის ნაჩვენები.[1][54]

პერიკარდიტები (არაორსულები)

მსუბუქი სიმპტომები

1-ლი რიგის – არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (NSAID)

Back

1-ლი რიგის –

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (NSAID)

სიმპტომები მასპინძლის ანთებითი პასუხის გამოვლინებაა, რომელიც ტიპურად ვითარდება უფრო პულმონალური ინფექციის, ვიდრე თვით პერიკარდიული ჩანთის ინფექციის პასუხად.[56] NSAID-ით მკურნალობა საკმარისია მსუბუქად მიმდინარე დაავადების დროს.

პირველადი პარამეტრები

იბუპროფენი: 400-800მგ პერორალურად, ყოველ 6-8 საათში საჭიროების შემთხვევაში, მაქსიმალური დოზა 400 მგ/დღეში

ან

ასპირინი: 300-900 მგ პერორალურად ყოველ 4-6 საათში ერთხელ საჭიროების მიხედვით, მაქსიმალური დღიური დოზა შეადგენს 4000 მგ-ს/დღეში

მეორეული ვარიანტები

ინდომეტაცინი: 25-50 მგ პერორალურად (სწრაფი მოქმედების) ორჯერ ან სამჯერ დღეში საჭიროების შემთხვევაში, მაქსიმუმი დღიური დოზა 200 მგ.

საშუალო ან მძიმე მიმდინარეობა

1-ლი რიგის – კორტიკოსტეროიდები+ აზოლური ანტიფუნგალური საშუალებები

Back

1-ლი რიგის –

კორტიკოსტეროიდები+ აზოლური ანტიფუნგალური საშუალებები

საშუალო ან მძიმე მდინარეობისას პაციენტები საჭიროებენ კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობას; ამ მდგომარეობების დროს, იმავდროულად უნდა დაინიშნოს ინტრაკონაზოლი, რათა იმუნოსუპრესის ფონზე არ მოხდეს დაავადების დისემინაციის.[1]

პირველადი პარამეტრები

და

განიხილე – პერიკარდიოცენტეზი

Back

განიხილე –

პერიკარდიოცენტეზი

პერიკარდიოცენტეზი შეიძლება საჭირო გახდეს ჰემოდინამიკური დარღვევების მქონე პაციენტებთან.[1]

რევმატოლოგიური სინდრომი (არაორსული)

1-ლი რიგის – არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (NSAID)

Back

1-ლი რიგის –

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (NSAID)

მწვავე პულმონალური ჰისტოპლაზმოზის საპასუხოდ განვითარებულმა ანთებითმა პასუხმა შეიძლება გამოიწვიოს პოლიართრიტები და ართრალგიები პაციენტების 10%-ში.[57] პაციენტებს ასევე შიძლება განუვითარდეთ ნოდულარული ერითემა.

მკურნალობა, ჩვეულებრივ, მხოლოდ NSAID-ით ხდება.[1]

პირველადი პარამეტრები

ან

ნაპროქსენი: 250-500 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ საჭიროების შემთხვევაში, მაქსიმუმ 1250 მგ/დღეში

ან

დიკლოფენაკის კალიუმის მარილი: 50 მგ პერორალურად (სწრაფი მოქმედების) ორჯერ ან სამჯერ დღეში საჭიროების შემთხვევაში, მაქსიმუმი დღიური დოზა 150 მგ.

ან

მე-2 რიგის – კორტიკოსტეროიდები+ აზოლური ანტიფუნგალური საშუალებები

Back

მე-2 რიგის –

კორტიკოსტეროიდები+ აზოლური ანტიფუნგალური საშუალებები

კორტიკოსტეროიდები იშვიათად გმოიყენება NSAID-ის მიმართ რეზისტენტული შემთხვევბის სამკურნალოდ. თუ დაინიშნება კორტიკოსტეროიდები, იმავდროულად უნდა დაინიშნოს ინტრაკონაზოლი, დაავადების დისემინაციის პრევენციისთვის.[57][58]

პირველადი პარამეტრები

და

მენინგოენცეფალიტი (არაორსული)

Back

1-ლი რიგის –

ამფოტერიცინ B

დისემინირებული ჰისტოპლაზმოზის მქონე 20%-მდე პაციენტებს აღენიშნებათ სიმპტომები, რომლებიც მიუთითებს ცენტრალური ნერვული სისტემის ისეთ დაზიანებაზე, როგორიცაა მენინგიტი, ენცეფალიტი და თავის ტვინის ან ხერხემლის წარმონაქმნები.[59] მკურნალობა იწყება ლიპოსომური ამფოტერიცინ B-ით 4 - 6 კვირის განმავლობაში.

პირველადი პარამეტრები

ამფოტერიცინი B ლიპოსომური: 3-5 მგ/კგ/დღეში ინრავენურად 4-6 კვირის განმავლობაში

Back

პლიუს –

იტრაკონაზოლის პროფილაქტიკური დოზები

ამფოტერიცინ B-ით მკურნალობის დამთავრების შემდეგ, ინტრაკონაზოლის შემანარჩუნებელი თერაპია გრძელდება სულ მცირე 1 წელი, მანამდე სანამ არ ნორმალიზდება თავზურგტვინის სითხე, მათ შორის ჰისტოპლაზმას ანტიგენის დონეები. უნდა ისაზღვრებოდეს სისხლში ინტრაკონაზოლის დონე, რათა დამტკიცდეს, რომ მედიკამენტი ადექვატურადაა მიღებული.[1]

პირველადი პარამეტრები

ორსულები

Back

1-ლი რიგის –

ამფოტერიცინ B

აზოლური პრეპარატებს გააჩნიათ ტერატოგენული მოქმედება, რის გამოც, ორსულების მკურნალობისთვის იყენბენ ამფოტერიცინ B-ს 4-6 კვირის განმავლობაში. მშობიარობის შემდეგ, ახალშობილი კლინიკურად და ლაბორატორიულად უნდა შემოწმდეს ჰისტოპლაზმოზზე.[61]

რეკომენდებულია ლიპიდური ფორმა

დეოქსიქოლატური ფორმა წარმოადგენს ალტერნატივას პაციენტებში, რომლებიც არიან ნეფროტოქსიურობის დაბალი რისკის ქვეშ.

პირველადი პარამეტრები

ამფოტერიცინი B ლიპოსომური: 3-5 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად

მეორეული ვარიანტები

ამფოტერიცინ B ლიპიდური კომპლექსი: 5 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად

ან

ამფოტერიცინი B დეზოქსიქოლატი: 0.7-დან 1 მგ-მდე/კგ/დღეში ინტრავენურად