ეპიდემიოლოგია

ვირუსული მენინგიტი ცენტრალური ნერვული სისტემის ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ინფექციაა. ძნელია შემთხვევების რაოდენობის დადგენა, რადგან სიმპტომები ხშირად იმდენად მსუბუქია, რომ შეცდომით აღიქმება გრიპად და ბევრ შემთხვევაში არ ტარდება დიაგნოსტიკური ლუმბური პუნქცია. ვირუსული მენინგიტი გვხვდება ნებისმიერ ასაკობრივ ჯგუფში, თუმცა ყველაზე ხშირია ბავშვებში. მიუხედავად იმისა, რომ შემთხვევების უმეტესობა მკურნალობის გარეშე გაივლის, ვირუსული მენინგიტი იწვევს ჰოსპიტალიზაციის მნიშვნელოვან რაოდენობას. შეერთებულ შტატებში 2006 წელს, ვირუსული მენინგიტის მქონე დაახლოებით 40,000 ადამიანი ჰოსპიტალიზდა.[6] სხვადასხვა ეთნიკურ ჯგუფებს შორის ინციდენტობის მხრივ განსხვავებები არ აღწერილა. მამაკაცებში ოდნავ უფრო ხშირია ვირუსული მენინგიტი, ვიდრე ქალებში.[7][8] შემთხვევების უმრავლესობას იწვევს ენტეროვირუსები.[9][8] ზომიერი კლიმატის პირობებში, ენტეროვირუსული მენინგიტის ინციდენტობა ავლენს მკვეთრ სეზონურ ცვალებადობას ზაფხულისა და შემოდგომის თვეებში პიკური გავრცელებით. არბოვირუსები პასუხისმგებელია არაენტეროვირუსული ვირუსული მენინგიტის შემთხვევათა მნიშვნელოვან ნაწილზე. ჩრდილოეთ ამერიკაში არბოვირუსული ინფექციის ინციდენტობა მაქსიმალურია ზაფხულსა და შემოდგომაზე, როდესაც კოღო ან ტკიპა გადამტანები ყველაზე აქტიურნი არიან. მრავალი არბოვირუსი გავრცელებულია მხოლოდ კონკრეტულ გეოგრაფიულ რეგიონში; აღნიშნული გავრცელება შეიძლება შეიცვალოს, როგორც ამას აჩვენებს დასავლეთ ნილოსის ვირუსული ინფექცია ევროპასა და ჩრდილოეთ ამერიკაში.[10][11][12]

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას